Homopaaltjes

14 augustus 2010

Wat heerlijk toch dat homo’s nu hun eigen plekjes krijgen! Plekjes voor vlekjes. Nu ook in het Kralingse Bos in Rotterdam. Om lekker in de open lucht van alles met elkaar te doen. Eigen pretparken waar ze allemaal dingen mogen die God en Allah verboden hebben. De spanning van het zien van zondigheid en het gezien worden van je eigen ondeugd. Heerlijk is dat, net als stiekem met een vriendje in een portiek staan te rotzooien, wetende dat je elk moment betrapt kunt worden in je toegeeflijkheid van voor anderen onnatuurlijke maar voor jezelf uiterst natuurlijke behoeften. Wat worden wij homo’s toch verwend! We hoeven alleen maar de paaltjes te volgen en komen vanzelf in ons stoeiparadijs terecht. Dat de voetjes op de pictogrammen van de paaltjes – twee omhoog tussen twee omlaag – kennelijk door onervaren ambtenaren zijn gemaakt, mag ons niet deren, want we doen het heus wel op onze eigen manier.

Max nam me wel eens mee naar zo’n park of een sauna. Het heeft hem uiteindelijk zijn leven gekost, maar hij is nooit haatdragend geweest naar de knaap die hem aan de toen nog geheid dodelijke ziekte heeft geholpen. Dat was jaren negentig, toen F7 niet alleen ‘einde’ betekende in WordPerfect, maar ook de locatie van de aidsafdeling in het AMC aangaf. En toen ik daar op die halfdonkere afdeling afscheid van hem nam, zei ik toch nog automatisch ‘Tot ziens’ bij een laatste wuiven. Ja, hij cruiste er vrolijk op los en had er tot zijn laatste snik weinig spijt van. Maar het was niks voor mij. Waarom weet ik niet, hoewel dat misschien wel mijn redding is geweest toen. Misschien deed het me zo weinig omdat ik het allemaal zo weinig romantisch, zo aards, zo fantasieloos, zo weinig erotisch vond. Erotiek is iets dat ik door mijn hele lichaam wil voelen tintelen, van mijn tenen tot in mijn vingertoppen. Klaarkomen is iets dat mijn hele lijf moet verbranden, en zich niet moet beperken tot een ontladende ontspanning in mijn kruis. Dat is misschien waarom ik me wat verveelde in het park, de sauna en bij het bekijken van porno.

Sommige mensen doen daar moeilijk over. Zelfs hier in Oldegeppel vinden sommige bestuurders het geen prettig idee dat bij het strandje homo’s tussen de struiken kunnen rotzooien. Ze moeten immers hun hond rustig kunnen uitlaten zonder met al die vrijheid en blijheid geconfronteerd te worden. Nou zou ik persoonlijk het niet op een hondenuitlaatplek willen doen, en wellicht stellen ook andere homo’s geen prijs op hondenbezoek – je moet toch niet denken aan zo’n hijgende lap tong over je heen! Dus die jongens zullen heus niet op die hondenroutes de liefde gaan bedrijven. Je moet echt je best doen om er last van te hebben, dus echt snappen doe ik die kritiek niet. Afijn, dat pleit weer voor de VVD, die vrijheid in haar vaandel heeft staan en alles doet voor homo-emancipatie.

Maar eigenlijk ben ik tegen die paaltjes. En dat niet alleen omdat het potenrammers de weg wijst, maar ook omdat het avontuur daarmee ook verdwijnt. Bovendien wil ik als homo helemaal niet voor paal staan! Het is toch van de gekke dat mensen in de natuur niet natuurlijk mogen zijn? Een eeuw geleden kwam Oldegeppel in opstand tegen de christenanarchisten die het zomaar waagden om in hun commune naakt te lopen! Het is toch de wereld op zijn kop als de mensen die kleren aantrekken anderen gaan verplichten om dat ook te doen? En dat we ondanks alle seksuele revoluties nog altijd moeilijk doen over van alles dat met seks te maken kan hebben? Waarom niet genieten, meeleven en blij zijn om een vrijend stel mensen als je dit tegen het lijf loopt? Geweld en oorlog, criminaliteit en marteling, honger en epidemieën zijn nog wel te verhapstukken. Maar niets lijkt zo erg als met liefde geconfronteerd te worden.