Schapen verbrand

15 juni 2008

Eergisternacht is de schaapskooi op de Oldegeppelerheide in vlammen opgegaan. Daarbij zijn 50 schapen en 63 lammeren omgekomen. Waarschijnlijk is dit het werk van een pyromaan, die al maanden in en rond Oldegeppel rondwaart en diverse branden op zijn geweten heeft, waaronder die van een woonhuis in de villawijk dat vorige maand in vlammen is opgegaan. Die heeft misschien ook de brand van een rieten dak, afgelopen nacht in Nieuwegeppel op zijn geweten. Bewoners van alleenstaande huizen voelen zich onveilig en nemen hun maatregelen. Dat konden de schapen niet doen, want de kooi bevindt zich op een nogal afgelegen plek. De dieren waren indertijd in het nieuws omdat ze tot de kudde behoorden die de hele Utrechtse Heuvelrug hebben afgegraasd. Niemand had toen kunnen bevroeden dat ze zo pijnlijk aan hun einde zouden komen.

De vermoorde onschuld. Wie zoiets doet is zwaar ziek. Maar tegelijkertijd doet hij hetzelfde dat ook in het groot gebeurt: het afbreken en vernietigen van al wat onschuldig is. Omdat het te lief is, te spontaan, te kinderlijk. Omdat het te slap, te soft is. Te wollig. Omdat het niet bijdraagt aan de economie. Omdat het alleen maar in de weg staat. Omdat het kwetsbaar is. Omdat het een beroep doet op het hart, op menselijkheid, meegevoel – iets waar dikke ikken niets van willen weten. Misschien zijn er daarvan teveel in Oldegeppel en helpt het bestaan op deze manier met het zichtbaar maken van waar ze werkelijk mee bezig zijn. Daarbij gaat het er niet zozeer om om naar elkaar te gaan wijzen, maar om te laten zien hoe gemakkelijk we ons laten meeslepen in egoïstisch gedrag en hoe verstrekkend de gevolgen daarvan kunnen zijn.

Als mensen ontdekken dat door hun eigen egoïsme de wereld in vuur en vlam staat, in plaats van te mekkeren en te blaten over gebrek aan bewaking, beveiliging en handhaving, dan zou het offer van 113 schapen niet tevergeefs zijn.