Samsung Galaxy SIII

14 augustus 2012

Sinds vorige week heb ik een nieuwe smartphone, de Samsung Galaxy SIII, minder niet. Daar heb ik mezelf op getrakteerd. Het was moeilijk kiezen tussen deze en de Sony Xperia S, zeker omdat ik de afgelopen jaren tot al mijn tevredenheid een Sony Xperia heb gebruikt, maar daarbij heeft de website phonearena.com me geholpen. De Xperia S was wel goedkoper en had een camera met 12 megapixel, maar het grotere en meer verfijnde beeldscherm, de batterijduur, de browser en de quad-core processor van de Galaxy hebben de doorslag gegeven, samen met een nieuwere versie van het besturingssysteem Android van Google, dat naar de naam Ice Cream Sandwich luistert. Dat klinkt lekker!

Uiteraard was ik een paar dagen bezig met het installeren van mijn geliefde apps uit de Play Store – een vreemde naam – en ik heb genoten van de snelheid waarmee dat allemaal gebeurde! Surfen op het internet, e-mailen, agenda bijhouden, twitteren, facebooken, chatten, bankieren, reizen plannen met Google Maps (ook met het openbaar vervoer), nieuws lezen, QR-codes lezen, muziek herkennen, YouTube filmpjes bekijken, het gaat allemaal even gelikt, snel en praktisch. Uiteraard heb ik er ook nog wat apps in waarmee ik rechtstreeks met Second Life in contact sta, waarmee ik horoscopen kan maken, de sterrenhemel kan bekijken en kan zien hoe laat zon, maan en planeten op- en ondergaan. Mijn agenda en contacten worden automatisch met mijn Google-account gesynchroniseerd. En dat allemaal terwijl ik nog geen handleiding had gezien!

Ik vind dit een wonder. Ga ik nu net als vele anderen de godganse dag met dat ding spelen? Want waar je ook komt, de helft van de mensen staat of zit met zijn smartphone in zijn hand van alles en nog wat te doen. Eigenlijk weet ik niet wat daar tegen is zolang het niet het sociale contact in de weg staat. De een zit in de trein een krant te lezen en de ander te internetten – wat is het verschil? Zelf hou ik het daar een beetje beperkt omdat ik het heerlijk vind te reizen, zo heerlijk dat ik laatst in de verkeerde trein stapte en een hele omweg via Den Bosch en Nijmegen naar Arnhem maakte, wat ik helemaal niet erg vond. Als je tussendoor niet uit- en incheckt maakt het voor de kosten niets uit. Lekker uit het raampje kijken: niets doen en de wereld aan je voorbij laten trekken, dat heeft bijna iets spiritueels en wellicht had het dat ook voor Albert Hammond.

Tegelijk heb ik de afgelopen weken opnieuw het boek Het Ondiepe van Nicholas Carr weer eens gelezen, waarin verteld wordt hoe het internetten onze hersenen deformeert. Het is niet alleen zo dat het internet een hulpmiddel, een instrument is waarmee wij een stuk van ons geheugen aan ‘the cloud’ uitbesteden, want onze hersenen passen zich ook fysiek aan aan de nieuwe manier waarop wij met informatie omgaan. Aandacht, diep denken, diep lezen leren we af. We worden steeds meer afgeleid door binnenkomende e-mails, nieuws en hyperlinks, en krijgen daardoor een steeds kortere aandachtsspanne. We lezen bijvoorbeeld een weblog in twaalf partjes omdat er elf verwijzingen in staan die we, nieuwsgierig als we zijn, toch willen aanklikken. Maar eeuwen geleden hebben we ook al met de boekdrukkunst ons geheugen uitbesteed, en maakten mensen zich zorgen over de conditie van het menselijk herinneringsvermogen. Maar dat neemt niet weg dat het internet de mens wel eens heel oppervlakkig zou kunnen maken, nauwelijks meer tot zelf nadenken in staat.

Zelf maak ik me daar niet zoveel zorgen over. Ik lees nog steeds boeken met meer dan honderd pagina’s en kan me nog steeds verliezen – en dus concentreren – op iets. Wat niet wegneemt dat ik bij tijd en wijle best ongeduldig ben en sommige teksten soms té diagonaal lees, omdat ik het dan niet kan opbrengen om 250 woorden te lezen wat ook in 25 woorden gezegd kan worden. Zoals met veel leeswerk voor de gemeenteraad bijvoorbeeld. Geniet, internet met mate, maar vergeet niet wat je wilde doen of waarnaar je op zoek was toen je je smartphone aanzette. En vergeet niet, net als ik deed, dat je er ook nog mee kan bellen. Desnoods met een klassieke kiesschijf met bijbehorend geratel.

Gepost in Computer en internet