Spirituele vips

Date 4 april 2013

In het laatste nummer van Koorddanser staat de Watkins Top 100. Dat is een lijst van very important spiritual persons, van visps die elk jaar samengesteld wordt door uitgeverij Watson in Londen. Die  mag alleen namen van nog levende mensen bevatten, laat de toelichting weten, dus Boeddha en Bhagwan zal je er niet in tegenkomen. Verder moeten de personen ‘een unieke spirituele bijdrage hebben geleverd op wereldwijde schaal’ en vaak op Google zijn opgezocht. Een en ander is te vinden op de website van Watkins. De top-100 wordt aangevoerd door de Dalai Lama, maar van ontzettend veel mensen op de lijst heb ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord. Lievelingsverlichten van mij komen er wel op voor: Eckhart Tolle (3), Adyashanti (54) en Tony Parsons (71). Maar ik zie ook veel namen waarbij ik me serieus afvraag of je ze wel spiritueel zou kunnen noemen, zoals Oprah Winfrey (8), Neale Donald Walsch (21), Joseph Ratzinger (33), Louise Hay (45) en James Redfield (46). Er zitten ook veel lieve mensen bij waar helemaal niets mis mee is, zoals Nelson Mandela (12) en Desmond Tutu (19), en mensen die op een bepaald randwetenschappelijk vakgebied floreren zoals Erich von Däniken (43), Ken Wilber (50), Lynne McTaggart (66), Liz Greene (76) en Rupert Sheldrake (87). Kortom: een allegaartje van mensen die veel anderen hebben geïnspireerd om eens op een andere manier naar de werkelijkheid te kijken. Alternatievelingen.

Daar op zich is niks mis mee. Integendeel. Maar ik blijf wel met twee dingen in mijn maag zitten. Namelijk wat ‘spiritueel’ is, en wat ‘belangrijk’ is. Als je deze lijst ziet is het vrijwel onmogelijk om de eerste vraag te beantwoorden. Want je had evengoed van vaips kunnen spreken, very important alternative persons. Maar wat alternatief is, is daarmee nog niet spiritueel en een top-100 als deze geeft dan ook goed weer hoe het begrip ‘spiritueel’ is vervaagd, zodat niemand eigenlijk meer weet wat ermee wordt bedoeld. Ofwel: elke alternatieveling kan zich ‘spiritueel’ noemen. Wat dan ook gebeurt. In onze vorige paus kan ik weinig spiritueels herkennen, maar daar zal hij zelf wel anders over denken. En hoe knap Liz Greene ook als astrologe mag zijn, ik zie nog niet wat dat met spiritualiteit te maken heeft. Zo maakt deze Watkins top-100 ons pijnlijk bewust van het feit dat eigenlijk niemand weet wat spiritualiteit eigenlijk inhoudt.

Geen wonder dat velen het maar een vaag wereldje vinden, en er dan ook niet veel interesse voor tonen. Het is de hoogste tijd om eens helder te formuleren wat we ermee bedoelen, waarin het zich onderscheidt van astrologie, (para)psychologie, ufologie, charismatisch leiderschap, wetenschap, mystiek, complotologie, sjamanisme, occultisme, acupunctuur en natuurverheerlijking, om maar wat te noemen. Al vaker heb ik gepleit voor: bewustwording van de eenheid van al dat is, niet alleen in de zichtbare wereld maar ook in en met de onzichtbare werelden, zowel in heden, verleden als toekomst, waarmee ik dus het nondualisme er een centrale rol in geef. ‘Eenheid’ is een begrip dat je bij deze alternatieven ontzettend vaak tegenkomt, maar wat niet altijd consequent is doorgevoerd. In eenheid is geen plaats voor polarisatie zodat de wereld niet meer in te delen is in hemel en hel, in goed en kwaad, in mooi en lelijk omdat het verschil daartussen bedacht is, een gebrek aan bewustzijn dat boven het denken uitstijgt. Spiritualiteit is daarmee per definitie helend, verbindend en niet verdelend, vechtend.

En dan die tweede vraag: wat maakt iemand een belangrijk spiritueel persoon? Als ik Bhagwan die vraag zou stellen, wist ik zijn antwoord al. Namelijk dat niet alleen een persoon nooit spiritueel kan zijn omdat het ‘ik’ van die persoon het spirituele al uitsluit. En ook dat iemand die spiritueel is nooit ‘belangrijk’ kan zijn omdat hij niet meer aan zijn ego vastkleeft. Vele eersten zullen de laatsten zijn, dat wel, en velen die zichzelf onbelangrijk vinden zullen uiteindelijk de belangrijksten blijken te zijn, maar om te spreken van ‘spiritueel belangrijke persoon’ is een contradictio in terminis in het kwadraat! Bovendien zou Bhagwan de humor erin missen. Belangrijke personen zijn heel slecht in het relativeren van zichzelf, daarvoor nemen ze zichzelf veel te serieus. En omgekeerd: als mensen heel serieus zijn kan je er donder op zeggen dat ze niet spiritueel zijn. Veel serieuze dingen, zoals een spirituele top-100, kan ik moeilijk serieus nemen. Terwijl ik humor juist heel serieus neem, als iemand begrijpt wat ik bedoel.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

1 reactie op “Spirituele vips”

  1. Marisca van der Burgh op Facebook zei:

    Mee eens. Mensen die veranderd zijn door spirituele groei, worden narren. En narren geven niet om belangrijkheid, integendeel, die maken belangrijkheid belachelijk. Het zichzelf op de voorgrond of op een podium (laten) plaatsen is eigenlijk dezelfde contradictio in terminis. Wie de weg vindt verdwijnt geleidelijk een beetje. En toch wordt het opgemerkt. Misschien wel door de weldadige stilte die dan ontstaat. 😉

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>