De magie van de stilte

Date 26 december 2013

De magie van stilte is dat ze eigenlijk altijd aanwezig is. Je moet alleen heel goed luisteren, het is maar net waar je je aandacht op richt. Dan merk je dat die zich verstopt heeft achter alle geluiden waarmee je dagelijks wordt omringd. Van het geruis van een computer tot denderend verkeerslawaai, van een tikkende verwarmingsbuis tot rammelende winkelwagentjes, van een krakende stoel tot schreeuwende reclames. En ook innerlijke geluiden beletten ons vaak de stilte te horen. Zoals gedachten die niets anders zijn dan gepraat van binnen, of muziek die blijft rondzingen en die je niet uit je hoofd kan zetten. Waar we ook gaan of staan, overal is geluid om ons heen. Geluid waar we van houden en dat we opzoeken in muziek en de natuur. Geluid waar we een hekel aan hebben zodat we herrie en geschreeuw uit de weg gaan, of in meditatie onze gedachten even stopzetten.

Hoe meer beschaving, hoe meer lawaai, zo lijkt het. Alsof we steeds sterker de stilte vermijden. Nu de stilte in de wintermaanden sterker dan ooit aanwezig is, dompelen we haar graag onder een zoete wollige jas van samenzijn en feesten. Sluiten we de stilte buiten, in de koude donkere nacht, terwijl we ons warm aan het haardvuur koesteren, ons lavend in een knusse droom van gezelligheid en lekker eten en drinken, en een paar dagen vrede spelend. Bestrijden we de stilte met vuurwerk, rotjes en bommetjes, alsof zij de boze geest is die verjaagd moet worden. Het lijkt erop dat we alles, maar dan ook alles doen om de stilte te ontvluchten, terwijl zij zich juist in de winter met zijn heldere flonkerende sterren aan het firmament aan ons wil openbaren.

Wat hebben we toch tegen de stilte? Wat gebeurt er als er niets meer te luisteren en te zeggen valt? Dan stoppen onze gedachten en komen we in contact met een diepe leegte – niet alleen om ons heen, maar ook in onszelf. Dan raken we overweldigd door een zwijgende onzichtbare kracht die overal om ons heen is. Dan blijft er van de wereld niet veel meer over dan dat wat zij is, stralend in pure naaktheid, zonder oorsprong, betekenis of doel. Dat is heel confronterend, want het gooit alles wat we geloofden in duigen, laat daar niet veel meer van over dan een droom. Dan blijft alleen de werkelijkheid, real life, over waarin alles eindelijk zichzelf mag zijn, gewoon in het hier en nu. Zinloos, en juist daarom spontaan zijn spel spelend. Doelloos, en juist daarom rustend in zichzelf. ‘A rose is a rose is a rose,’ zei Fritz Perls. Alleen zwijgend kunnen wij de realiteit aanschouwen.

De Kaarsvlam, januari/februari 2014

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>