Sterren

27 oktober 2015

Wees gegroet, Jij die van nergens bent gekomen en die ook nergens naar op weg bent. Zelfs de allerwijsten onder de mensen hebben Jouw woonplaats nooit kunnen bepalen. Wees gegroet. Zolang wij niet proberen Jou te vatten raken we daardoor juist aan Jou en wordt de diepste wijsheid bereikt. Hoe wonderbaarlijk en hoe ontzagwekkend!

Aldus een vers uit de Hymne aan de Wijsheid voorbij alle wijsheid uit de Prajnaparamita Soetra van Rahulabhadra, zoals die in de vertaling van Ton Lathouwers staat in het boek Iedereen weet van Edel Maex, de Belgische psychiater en zenleraar die een dik decennium geleden mindfulness heeft geïntroduceerd. Wijsheid, die net als waarheid, schoonheid en goedheid niet te lokaliseren is, en tegelijk in een schitterende aanwezigheid overal is aan te treffen voor wie er oog voor heeft.

Ik hou van onzichtbare dingen. Die niet te pakken zijn. Die geen vorm hebben. Waarvan sommigen zelfs zeggen dat ze daarom niet bestaan. Omdat ze niet concreet, maar abstract zijn. Abstract, letterlijk vertaald: er uitgetrokken, als in een alchemisch proces waarin het wezenlijke gewonnen is uit zijn onwezenlijke omhulsel. Materie, die zijn vorm verliest als zij smelt, en vloeistof die onzichtbaar wordt als zij vervluchtigt. Die dan als een onbestemde maar o zo aanwezige geur overal is en alles omhelst, verlost als zij is van haar krampachtige vastigheid.

Verliefd ben ik op het onzichtbare, het ongerepte mysterie dat nergens te vinden is omdat het overal aanwezig is. Dat op de vlucht gaat zodra het gezien wordt, dat zijn essentie verliest zodra je het grijpt. Dat is als een tere bloem die zijn schoonheid verliest zodra je haar plukt, of als een minuscuul insect dat kapotgaat als je het beetpakt. Dat grenzeloos overal is en juist daarom de vrijheid zelf is. Dat overal onaanwijsbaar aanwezig is in de lege ruimte, waar de sterren haar in hun spel van schittering bezingen.

Sommigen vertellen me dat ik moet aarden, dat ik het spel van vormen en beelden serieus moet nemen. Anderen willen me laten geloven wat werkelijkheid is, en wat illusie. Eigenwijs als ik ben wil ik geen wezenlijk onderscheid maken. In de harde werkelijkheid is geen plaats voor zachtheid, en het woord concreet betekent niets anders dan beton. Mijn beeldenstorm ligt voor een groot deel achter me, en een paar harde windvlagen vertellen me dat de tijd om te aarden voorbij is, dat ik langzaamaan wakker word uit de voorspelbare droom van vastigheid. In de donkere nacht kijk ik omhoog, en realiseer me dat je niet kan aarden zonder te sterren.

Gepost in Spiritualiteit