Crisiskrediet

Date 28 april 2009

Met het pompen van geld in de banken beloon je juist wat je wil bestrijden. Je geeft als het ware extra krediet aan de kredietcrisis, en dat schiet niet op. Je geeft extra krediet aan de banken, die de oorzaak van alle ellende zijn, terwijl er weinig redenen zijn om aan te nemen dat ze hun gedrag zullen verbeteren. In Duitsland morren de directeuren over het verlies van hun bonussen, maar ik ben bang dat ze toch wel een achterdeurtje vinden om aan hun financiële trekken te komen. Geld is macht, en zij die het geld hebben zijn dus machtig. En dat zullen ze ons goed laten voelen ook. Klantvriendelijkheid is dan ook niet echt nodig, en die is dus al jaren niet meer om over naar huis te schrijven. Daartoe is met het internetbankieren een trend ingezet die de eenmansbank als doel heeft. Daar is al het personeel ontslagen en zit in een machtig overbeveiligd gebouw vol met computers alleen nog maar de directeur, heu: de CEO, achter de knoppen alle winst op te strijken. Ik zie dat voor me alsof ik een Bommelverhaal van Marten Toonder lees.

Als de banken omvallen breekt pas echt de pleuris uit. Dat is het argument om ze maar te blijven steunen. Want het is lastig pinnen, betalen en sparen, ontvangen en lenen zonder die banken. Maar moeten we ons daarom laten chanteren? Omdat zij de macht, het geld hebben? En wat is dat eigenlijk: geld? Vroeger was dat nog letterlijk goud waard, maar tegenwoordig? Eigenlijk is niets zo virtueel als geld! Geld is bedacht, zit tussen de oren, berust op afspraken en vertrouwen. Daarom kan het ook zo makkelijk gemaakt worden. Zoals Marcel zegt: ‘Even op een toets drukken en daar is weer een miljard!’ Onze hele samenleving, onze hele economie is gebaseerd op de schijnwerkelijkheid van geld. Dat precies even virtueel is als de Linden dollars in Second Life. Het feit alleen al dat er handel bestaat tussen deze Linden dollars en de ‘echte’ dollars zegt genoeg. Overigens hebben we in Sweetgrass zondagavond nog L$ 40.000 ofwel U$ 160 ingezameld voor ‘real life’ Amnesty!

Had je na de Tweede Wereldoorlog niet zoiets als het tientje van Lieftinck? Iets dergelijks zou je nu ook kunnen doen: iedereen een vast bedragje geven om even van rond te komen. En dan ga je intussen even de financiële markt reorganiseren. Te beginnen met een staatsbank, zoiets als onze gouwe ouwe Postcheque en Girodienst. Alleen in Europees verband natuurlijk. Dan staan in één klap de bestaande banken buitenspel, en moeten ze opnieuw leren om eerlijk aan hun geld te komen. Een nostalgisch verlangen komt in me bovendrijven. Ik zie weer ponskaarten voor me, al dan niet omgetoverd tot roze kascheques en blauw-witte girobetaalkaarten. Bij elke mutatie een dagafschriftje in je bus! En dan ook nog rente krijgen ook! Weg met de huidige banken, die alles alleen maar bekijken met dollartekens in hun ogen! ‘We handelen in geld,’ was indertijd het excuus van de Amrobank toen zij beticht werd van meeheulen met de apartheid in Zuid-Afrika. Nee, ik heb daar geen medelijden mee. Veel van wat geprivatiseerd is zou weer genationaliseerd moeten worden. Ja, volgens mij is dat de beste oplossing van de kredietcrisis.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>