Gif Groene Amsterdammer
24 mei 2009
Helaas is journalistiek maar al te vaak niet veel meer dan maar wat roepen en napraten, en gespeend van enige kennis van feiten en achtergronden. Zo ook in De Groene Amsterdammer van 22 mei, waarin Aart Brouwer een demonstratie vuilspuiterij geeft waar je verstand bij stilstaat. Over mijn Wijze Tante wel te verstaan, Mellie Uyldert. Nou heb ik nog nooit van die Brouwer gehoord, en bovendien is dat blad toch al geen lang leven meer beschoren – kennelijk terecht – dus waar maak ik me druk over. Misschien is dat niet zozeer om de kortzichtigheid en botheid van de journalist, maar eerder om het feit dat zo’n Groene Amsterdammer een dergelijk artikel over Mellie Uyldert überhaupt plaatst.
Zo schrijft Brouwer: “voor astrologie hoef je niets te weten, behalve hoe je je publiek moet bespelen.” Welnu, in dat bespelen van het publiek is deze journalist een meester, dat moet ik toegeven. Hij geeft namelijk geen feiten weer maar suggereert die, zoals we ook vaak bij riooljournalistiek zien. Een voorbeeld. “Uylderts universum is even hardvochtig als doelgericht: onvolwaardige rassen, volken en individuen worden onvermijdelijk gedood zoals vogels hun gebrekkige jongen uit het nest werpen,” schrijft hij. Waaruit hij meent te kunnen concluderen: “Tijdens de oorlog was Uyldert dan ook fout zoals ze voor de oorlog fout was en na de oorlog fout is gebleven: racistisch, autoritair, wars van rationaliteit en medemenselijkheid.” Let op de woordjes “dan ook”: uit het feit dat Mellie signaleert dat het universum hardvochtig is, concludeert Brouwer dat Mellie dat zelf ook is, wat natuurlijk niet echt van rationeel logisch denken getuigt. Mede in gedachten dat Mellie een Joodse moeder heeft en wordt afgeschilderd als een exponent van het onvolwaardige ras van Jan Romeins “kleine geloven”, zou je je kunnen afvragen in hoeverre Brouwer zelf racistische trekjes heeft, autoritaire uitspraken doet, en wars van rationaliteit en medemenselijkheid is.
Dat lijkt misschien een jij-bak, maar zo werkt het wel vaak! Helaas moet je kennelijk psychologie hebben gestudeerd om daar doorheen te prikken. Ooit heeft Mellie een gratis abonnement van De Kaarsvlam aan de weduwe van Rost van Tonningen gegeven. Dat ze daarom met de NSB zou sympathiseren is even kort door de bocht als te zeggen dat de paus die een bijbel, of een imam die een koran aan een homo geeft de gelijkgeslachtelijke liefde waardeert. En als dan één keer het woord “schedelmetingen” totaal buiten de context wordt geciteerd, en als Mellie constateert dat tijdens de oorlog mensen veel meer solidair met elkaar waren dan tegenwoordig, dan zijn de stellingen snel ingenomen: hier moet sprake zijn van verderfelijk racisme. Aldus de ondoorgrondelijke logica van Aart Brouwer, wiens klok waarschijnlijk een uur achterloopt omdat de Duitsers zomertijd hanteerden, die je nooit op de snelweg zal vinden omdat de Autobahn een Duitse vinding is, en die nooit muziek van Haydn zal beluisteren omdat zijn muziek voor het Duitse volkslied is gebruikt.
Volgens Brouwer is Mellies erfenis “een kathedraal van leugens en beuzelpraat, een monument voor de domheid.” Zijn eigen artikel zal hij bedoelen! De arme man haalt het met zijn oppervlakkige kromdenken niet bij mijn Wijze Tante! Wat de brouwer niet kent, dat drinkt hij niet. En wat hem boven zijn pet gaat ontkent hij, en vernietigt hij liefst zo snel mogelijk. Als hij Frederik van Eeden “het lokale orakel” en Rabindranath Tagore een “Bengaalse duisterling” noemt, weet ik eigenlijk al genoeg. Een kenmerk van domheid is dat zij haar eigen domheid niet ziet, zodat je eigenlijk niemand kwalijk kan nemen dat hij dom is. Maar als bescherming van zichzelf wil de domheid alles wat anders, intelligenter, mooier en beter is kortwieken. Of het nou om het nodeloos maaien van veldbloemen gaat of het kruisigen van Christus – het gaat om de geborneerde mentaliteit volgens welke alles platgeslagen moet worden tot een gemiddeld niveau, tot de grootste gemene deler.
Maar wat misschien nog veel erger is: de Groene Amsterdammer weet kennelijk niet beter en geeft ruimte aan dit soort riooljournalistiek! Want veel anders kun je het niet noemen als ongestraft geschreven mag worden dat de zwarte weduwe een “boezemvriendin” van Mellie Uyldert was, en zij afgeschilderd mag worden als iemand die “Arische brandnetelsoep” eet. Zo graaft De Groene Amsterdammer haar eigen graf, en ik kan dat niet echt erg vinden. En dan te bedenken dat mijn vader er ooit aan heeft meegewerkt, meer dan een halve eeuw geleden. In de tijd dat journalistiek nog journalistiek was…
Gepost in Maatschappij en politiek, Psychologie
24 mei, 2009 om 19:43
Een scherp verhaal, Satyamo! Een vlijmscherp en correct betoog en met het hart op de juiste plaats.
Je betoog doet mij goed.
Ook van mijn moeder moest ik altijd het verhaal aanhoren: dat mensen in de oorlog solidair waren en elkaar hielpen. Als haar de betiteling van racist toegedicht zou worden dan zou zij zich in haar graf omdraaien en persoonlijk komen spoken bij de heer AB. Van mijn vader hoorde ik altijd de verhalen over de zogenaamde verzetshelden, vooral die van na de oorlog, die ineens goed wisten wat fout was.
Dank voor dit verhaal, Nisarg den Brinker
25 mei, 2009 om 16:19
Beste Satyamo,
Mijn complimenten voor je laatste weblog met jouw reactie op het stuk over Mellie Uyldert door A. Brouwer in de Groene Amsterdammer. Journalistieke zorgvuldigheid wordt in zijn stuk amper betracht. Bronnen- en feitenonderzoek heeft kennelijk niet plaats gevonden. Hij sluit zich aan bij de mening van enkele collega’s die inhoudelijk en qua toonzetting populistisch aandoen. Een werkwijze die doet denken aan de simpele rechtsextreme argumentaties waarmee we helaas steeds meer geconfronteerd worden. ‘Ze zeggen dat….’ wordt verheven als bewijs, dat verder onderzoek overbodig maakt.
Mellie werd in de zeventiger jaren beschuldigd, wenste zich, zwaar teleurgesteld door de verkeerde uitleg van haar werk, niet te verdedigen en werd daardoor als verdacht bestempeld. Het in de jaren daarna ontrollende proces van negatieve invulling, interpretaties ‘die niet anders dan in de lijn kunnen liggen’ is nooit gestaafd met onderzoek naar de vraag wat haar feitelijke bedoeling van bepaalde teksten was.
Niet verdedigen tegen agressie op straat leidt tot nog grotere agressie. Zelfs tot de dood er op volgt. Dat hebben we in het laatste decennium helaas meerdere keren kunnen zien. Overigens is dit in de forensische psychiatrie een bekend gegeven: word je aangevallen en je doet niets terug dan word je nog harder in elkaar geslagen. Het lijkt erop dat dit verbaal en in geschrift met Mellie gebeurd is. Pijnlijk is het, dat dit na haar overlijden nog eens gebeurt, door een journalist van een in mijn ogen respectabel blad als de Groene Amsterdammer. Dat had anders gekund, evenwichtiger, met meer aantoonbare feiten, hetgeen de geloofwaardigheid en de waarheidsvinding ten goede was gekomen.
Sybert Blijdenstein.
3 juni, 2009 om 14:39
Hallo Satyamo.
Werd getroffen door je weblog, wat is dat toch, hoe wij als mensen ozo verschillen,in onze reaktie’s op ons vermeende denken.Het verwerven van helderheid en bewustzijn lijkt belangrijker dan ooit.Daarom is goed dat je schrijft
om te reageren op kort zichtigheid en conditionering en dit werk is nog lang niet klaar.
Met een lieve groet Gyan Lino.
5 juni, 2009 om 13:03
goede reposte.
16 juli, 2009 om 14:51
Hardstikke goed, Satyamo!
Dat Mellie zich niet tegen allerlei aantijgingen wenste te verdedigen betekent nog niet dat wíj geen lans voor haar zouden moeten breken…geweldig dat je dat doet.
Ik ben ook met een brief aan de Groene bezig; als íe klaar is stuur ik hem naar je toe.
Hartelijke groet, Xandra Mizée.
12 augustus, 2010 om 0:51
Aart Brouwer is op zijn best als hij mensen in de grond en op hun hart kan trappen.
14 augustus, 2013 om 21:48
De heer Brouwer is geen spiritueel mens en ook een beetje boos. Meer een atheïst……
17 december, 2013 om 12:59
Tegen valse aantijgingen is bijna niet op te treden,chapeau Satayamo
16 maart, 2014 om 20:14
Altijd veel plezier beleefd aan de boeken van tante.( meer dan plezier alleen moet ik zeggen)
de verdediging doet goed en is meer dan terecht. De saamhorigheid in de oorlogsjaren is voor velen een mooie herinnering aan een bange tijd. Voor de jongere generatie moeilijk invoelbaar.
Wens u veel succes met uw werk in de gemeenteraad.
Immengroeten, Jan Goedkoop
16 oktober, 2017 om 17:22
De boeken van Mellie Uyldert hebben mij zoveel wijsheid en rijkdom in mijn leven gegeven. Ik zal haar daar altijd dankbaar voor zijn. Vooral haar holistische levensvisie sprak mij altijd enorm aan. . Ze dacht en schreef altijd vanuit een bewonderenswaardig inzicht in het Grote Geheel. Volkomen begrijpelijk, dat deze uitzonderlijke vrouw nooit in heeft willen gaan op onzinnige ongemotiveerde kritiek zoals die van ene Aart Brouwer…. van wie ook ik nog nooit gehoord had. De prachtige Mellie Uyldert had het veel te druk met zaken waar het werkelijk om gaat in het leven: natuur, schoonheid en liefde.