Netjes gekapt
19 augustus 2025
De wijk waarin ik woon, De Blaricumse Bijvanck, is inmiddels een halve eeuw oud. Ik vind het een prachtwijk, met veel groen en ruime tuinen. Hij is zo’n vierkante kilometer groot, en een derde ervan valt onder de meer noordelijk gelegen gemeente Huizen. Er is één huis dat in beide gemeenten tegelijk ligt. De wijk ligt vlak tegen de A 27 aan, achter afslag 35. Ten zuidwesten ligt het ‘oude dorp’ van Blaricum, dat één bijzonder kenmerk met mijn wijk gemeen heeft. Het is een doolhof. Toen Vriend en ik er in 2001 kwamen wonen, konden we eens niet eens ons eigen huis terugvinden terwijl we er vlak in de buurt wandelden. De Bijvanck is een bloemkoolwijk met hoofdstraten die door de lobben ervan meanderen. Ik woon eigenlijk niet aan een straat maar aan een fietspad. In het laatste huis voordat dit uitmondt op zo’n rondweg die gelukkig ‘s zomers voor mij vrijwel onzichtbaar is achter welig tierend groen. Twintig meter lopen en ik sta op die rondweg.
Vanmorgen ook. Zij het op een stuk dat wegens werkzaamheden even afgesloten was. Ik stond in mijn croptop te filmen hoe twee bomen binnen een half uur werden verwijderd. Want in de hele Bijvanck vindt een gigantische renovatie plaats, wat na een halve eeuw geen overbodige luxe is. Ik had snel mijn sandalen aangetrokken en een brief geprint van de gemeente, waarin stond dat de iep op de hoek – na een bezwaarschrift van mijn buurman en ik – zou blijven staan. Voor het geval dat. Ja, in eerste instantie zou ook die het loodje moeten leggen omdat hij ziek zou zijn. En het is niet de eerste keer dat ik meemaak dat een boom na een bezwaarschrift van mij helemaal niet ziek blijkt te zijn, zodat hij uiteindelijk niet gekapt hoeft te worden. Ik geef het maar mee als tip: let op of er plannen zijn om een boom vlak bij je huis te kappen en dien binnen een paar weken een bezwaarschrift in. Vraag waarom er gekapt moet worden, en vraag een heronderzoek aan als ziekte het hoofdargument is. Bij mij werkt dat, en daarom fluiten vogels – die hebben we hier ontzettend veel – extra mooi voor mij.
Mijn telefoon beefde in mijn handen terwijl ik al dat nijvere werk van de jongens om me heen filmde. Dat zou vast mislukken, maar tot mijn verwondering was het resultaat best stabiel. Heb nooit geweten dat er stabilisatoren als OIS en EIS in mijn Pixel zitten. Zeker voor oudere mensen heel handig. En met die huidige machines worden bomen in een mum van tijd in keurige mootjes afgebroken, die meteen de versnipperaar in gaan. Wel een pokkeherrie allemaal. Prachtige techniek, hoewel ik diep van binnen tegen het kappen van welke boom dan ook ben. De mens hoort niet over de natuur te heersen, zoiets. Een knaap met een bladblazer er achteraan, die zelfs de Land Rover van mijn buurman beklom om het dak ervan schoon te blazen. De lange lelijke schutting van mijn overburen is ondanks het geweld onbeschadigd gebleven. Dat vind ik een beetje jammer want ik heb een hekel aan mensen die zich achter schuttingen in plaats van groen verschuilen. Daarachter is ergens een meisje dat soms met luid kirrend gekrijs je trommelvliezen wil verscheuren.
Het wordt wel druk de komende maanden voor mijn neus. Op de rondweg vlak bij mij zal een aantal parkeerplaatsen verdwijnen, terwijl er nu al zo weinig zijn dat je je met moeite tussen aan beide zijden geparkeerde auto’s kan doorproppen. Net als veel andere wijken uit de jaren zeventig is de Bijvanck niet gebouwd voor meerdere auto’s per huishouden. Er is gewoon geen ruimte voor, dus dit zal wel veel geklaag gaan opleveren. Een stukje verderop zijn de voetpaden structureel volgeparkeerd zodat er eigenlijk helemaal geen voetpaden meer zijn. Het parkeerprobleem is ook hier gewoon onoplosbaar. Misschien heeft de gemeente zich hierbij heel stilletjes neergelegd. En wat het groen betreft moet ik toegeven dat daarvan nog steeds een weldadige overvloed is in de Bijvanck. Geen haar op het hoofd van welk gemeenteraadslid denkt aan het opofferen van groen daarvoor. Oké, twee bomen hier vlakbij minder, zij het een van hen voor een voetpad. Maar het enthousiasme waarmee de wijk weer een beetje op orde wordt gemaakt verdient alle lof, zoals die ook gegeven wordt door bewoners in een stuk bloemkool dat inmiddels al helemaal is opgeknapt.
Zowel in de gemeenteraad als op voorlichtingsbijeenkomsten heb ook ik de plannen voor de renovatie van de Bijvanck goedgekeurd en gevolgd. Er waren lange discussies over het soort straatstenen – we haten asfalt – en uiteindelijk is er toch voor de mooiere duurdere stenen gekozen. Die waarschijnlijk ook langer meegaan. Dankzij de exploitatie van de Blaricummermeent ten noordoosten van mijn wijk kon Blaricum zich dat wel permitteren. Maar toch hou ik niet van kappen, hoe mooi en netjes dat ook gebeurt. Ik ga het trouwens vanmiddag ook met mijzelf laten doen, want ik heb een afspraak met de kapper. En ook ik zal netjes worden gekapt.
Gepost in Mijn dorp, Uit mijn leven
