Digitale NRC?
17 december 2025
Na de Kerst geen papieren NRC meer in mijn bus. Een half jaar geleden schrok ik van wat mijn krant kostte: € 444 voor zes maanden. Dat is maar een kleine drie euro per krant, maar toch hakt dat er even in. Dankzij mijn crypto zit ik wel even goed bij kas, maar ik merk ook dat ik er steeds minder in lees. Dat ligt niet aan de NRC want dat is natuurlijk de beste krant die er is. Ik blijf dus wel de digitale editie houden. Maar ik betrap mij erop dat ik steeds vaker de krant snel doorblader. Dan begin ik met Fokke en Sukke en het “Ikje” op de achterpagina. Vriend deed vroeger de sudoku en samen braken we onze hersens op de leuke “In het midden” puzzel. Maar Marcel van Roosmaalen en Youp van ’t Hek gaan mij een beetje vervelen. En ik heb steeds meer een hekel aan lange artikelen. Zeker als te laat blijkt dat een verhaal op de volgende pagina nog verder gaat. Voor een paar lievelingsauteurs zoals Bas Heijne maak ik wel eens een uitzondering. Maar misschien ben ik zelf te ongeduldig met alles steeds kort en bondig, to the point te willen hebben.
Maar de NRC lijkt de laatste tijd steeds meer een webwinkel te worden, gezien de vele advertenties die steeds meer ruimte in de krant beslaan. Ik heb daar wel eens wat gekocht. Een droogrek. Een handig stofzuigertje. Ook tref ik veel aanbiedingen aan van wijn in diverse soorten, en zelfs van masterclasses zoals “Wijn drinken voor beginners.” Alsof alcohol niet een van de meest gevaarlijke drugs is. Op paginagrote advertenties wordt reclame gemaakt voor gratis e-books, maar daar is kennelijk geen ruimte om iets over de auteur en die boeken te vertellen. Waarschijnlijk na veel klachten van lezers zijn ze een tijdje geleden wel gestopt met advertenties voor milieuverslindende cruises en dergelijke. Ook vaak veel te grote foto’s bij artikelen zodat er minder overblijft voor tekst. En ik heb niets gevonden over het staatsbezoek van Stubb aan ons land. Maar toch blijft de NRC voor mij wel de echte kwaliteitskrant.
Het begon een jaar of twintig geleden. Ik zwierf door Bussum en een leuk jongetje haalde me over om een abonnement op nrc.next te nemen. Een leuke knaap die iets wil verkopen heeft bij mij vaak succes. Maar ik had daar geen spijt zijn, zeker niet toen de jonge filosoof Rob Wijnberg hoofdredactie werd. Na een paar jaar is hij er echter uitgeknikkerd en een tijdje later is hij met De Correspondent begonnen waarvan ik enthousiast lid van het eerste uur werd en nog steeds ben. Daar ben ik zelfs een keer geïnterviewd over Second Life. Ze geven ook boeken uit, die ik allemaal lees en inmiddels een boekenplank vullen. Alleen de artikelen van Lex Bohlmeijer met begeleidende podcast sla ik over. Die zijn me te lang, hoewel ik er wel graag ongelezen een krul onder zet. “Voorbij de waan van de dag” is de leuze van De Correspondent en ze graven graag naar wat zich er allemaal áchter het nieuws afspeelt. En dat vind ik eigenlijk belangrijker. Zo ben ik via een leuk jongetje uiteindelijk bij De Correspondent beland.
Maar hoe moet het nu verder met de NRC? Die zal over een paar jaar waarschijnlijk ook een digitaal platform annex webshop worden. Dat scheelt enorm in de kosten en zal ons wellicht bevrijden van paginagrote advertenties, en dan hoeven ze geen inkomsten meer te genereren uit cursussen wijndrinken en zo. Ja, een digitale NRC, daar hef ik het glas op!
Gepost in Diversen, Uit mijn leven
