Spirituele politiek

13 maart 2008

‘Nieuwe politieke partij voor al uw horoscopen,’ schreeuwt een kop in Dagblad de Pers van afgelopen dinsdag ons tegemoet. Het gaat over de op die dag om tien voor elf op te richten Partij voor Mens en Spirit waarmee oprichtster Lea Manders vijf tot zes zetels in de kamer hoopt te halen. Een beetje dom artikeltje, met vragen als ‘Hoeveel zetels gaat u halen volgens de waarzeggers?’ waarop Lea gelukkig nuchter antwoordt: ‘Waarzeggers bestaan niet.’ Mijn zegen heeft ze. Ik ken haar nog van vroeger, toen ze in 1995 veel stampei veroorzaakte binnen het Nederlands Genootschap van Praktizerende Astrologen, waar zij toen voorzitter van was. Ze ging bij Ralph Inbar aan tafel zitten in een zevendelige televisieserie die over astrologie ging, en dat werd binnen de astrologische vakvereniging niet overal gewaardeerd. Omdat dit programma positief afstak tegen veel astropulp in de media, droegen Nandan en ik haar een warm hart toe en mengden we ons ongegeneerd tussen het publiek in de studio. De spanningen binnen de astrologische vakvereniging leidden ertoe dat zij uiteindelijk haar eigen astrologische vakvereniging begon, zodat we er nu twee hebben: de Astrologische Vakvereniging Nederland, die later ontstaan is uit een samengaan van het NGPA met de vereniging van medische astrologen, en de Astrologische Associatie van Lea Manders.

Een ook de Partij voor Mens en Spirit is weer een soort afsplitsing. In dit geval van een groep mensen die zich onder de naam Spiritueel Politiek Initiatief bezighoudt met spirituele politiek. Daarover wilde Ewald, die ook hoofdredacteur van de Koorddanser is, eens een avondje met me brainstormen. Want net als Lea Manders ben ik ook gemeenteraadslid met een nogal alternatief beroep, en wellicht zou ik vanuit die achtergrond een en ander kunnen bijdragen. Zo belandde ik een paar weken geleden op een zondagavond in het donkerbruine Pake Pieksta, waar we brainstormden over wat spirituele politiek nu eigenlijk zou kunnen zijn. Hij vertelde me over de bijeenkomsten van de S.P.I., waarvan ik inmiddels een analysedocument en de beginselverklaring met rode oortjes had gelezen. Met een even enthousiast hart had ik ook kennisgenomen van Die Violetten in Duitsland, een partij die qua visie en praktijk uitstekend in elkaar zit. Maar voor Lea en een groepje om haar heen ging het kennelijk te langzaam en als een donderslag bij heldere hemel bleek ze opeens haar eigen Partij voor Mens en Spirit begonnen te zijn. Ze wilde iets doen, aan de slag, niet eindeloos blijven nadenken en schrijven. En Ewald wilde natuurlijk weten wat ik me voorstelde bij spirituele politiek.

Hij bood me een sigaartje aan dat ik me lekker liet smaken, hoewel dat voor de rook niet echt nodig is bij Pake Piekstra. Net toen ik met de beginselverklaring van haar partij wapperde, wipte coalitiegenootje Felice van de VVD even langs: ‘Leuk dat jullie over ons praten! Weet je wat het is? Wij gaan een heleboel van D’66 overnemen! Want dáár zijn de echte denkers, maar zij zijn geen doeners, zoals wij!’
‘Ja, daar ben ik het mee eens,’ grapte ik. ‘Bij de VVD wordt inderdaad veel gedaan, maar niet gedacht!’ en we gaven elkaar wat vrolijke porren. Met Felice ben ik altijd aan het dollen, ook vlak vóór en na raadsvergaderingen. Want net als ik vindt ze dat een beetje humor en lichtheid in de politiek geen kwaad kan. Met haar ben ik opeens hartstikke heteroseksueel, en misschien neem ik wel eens een voorbeeld aan haar. Bijvoorbeeld door eens als een echte relnicht de raadszaal te betreden, wat door velen met angst en beven tegemoet wordt gezien. Bestaat spirituele politiek? Het antwoord is hiermee al een beetje gegeven, want diep van binnen geloof ik dat humor an sich al iets spiritueels is. Omdat het relativeert, lucht geeft, ruimte schept, alles ontdoet van zwaarte en serieusheid die maar al te vaak de dingen alleen maar erger maakt dan ze al zijn.

Wat is spiritualiteit eigenlijk? Tegenwoordig wordt van alles en nog wat ‘spiritueel’ genoemd. Een paar dagen geleden kwam er reclame in mijn mailbox voor het Business Spiritualiteit Magazine Nyenrode van de gelijknamige school die zich godbetert ook nog univerity mag noemen. Dat blad gaat dan over ‘zingeving van het management’ alsof er al geen onzingeving genoeg is! Ik bedoel maar. Straks krijg je een cursus spiritueel SUV-rijden hier in Oldegeppel, wedden? Dat schiet niet op. Dus moet er eerst eens een duidelijke definitie van spiritualiteit komen. Ik liet Ewald lezen wat ik onlangs in De Vuurfakkel heb gepubliceerd: Licht brengen door de bewustwording van de eenheid van al dat is, niet alleen in de zichtbare wereld maar ook in en met de onzichtbare werelden, zowel in heden, verleden als toekomst. Eenheid, niet alleen in ruimte, maar ook in tijd. Is nu eenmaal sinds eigen heugenis een stokpaardje van me. Maar Ewald vond het geloof ik te algemeen, kon er niet zoveel mee. Terwijl het de kern van al het holisme is – in welke betekenis dan ook – dat door volgens mij integere spirituele bewegingen wordt omarmd. Dit betekent dat je je realiseert dat er veel méér werelden zijn dan alleen het mensenrijk dat te vaak uitsluitend met zichzelf rekening houdt. De Partij van de Dieren is zonder meer een stap in de goede richting!

Tegelijk geloof ik eigenlijk niet dat spiritualiteit iets is dat je in hokjes van bepaald gedrag kan onderbrengen. Omdat het niets zegt over wat je doet, maar alles zegt over hoe je het doet, over de kwaliteit die je je daden meegeeft. Een verstokte roker of een slager kan ook spiritueel zijn. Ik vecht tegen UMTS-masten en voor bomen, maar dat is zinloos als ik dat niet doe vanuit een eigen spirituele volwassenheid. Centraal staat daarin dat ik niet mezelf maar het geheel centraal stel, dat ik over mijn eigen persoonlijkheid met zijn eigen wensjes en angstjes durf heen te stappen. Waardoor ik ook met kleine resultaten tevreden kan zijn en niet zo nodig hoef te scoren. Zodat ik niet vloekend thuiskom als mijn amendement of motie niet door de raad gedragen wordt terwijl ik toch meen het gelijk aan mijn zijde te hebben. Dat ik zie dat een volk uiteindelijk de overheid krijgt die het verdient. En dat het volk ook mij als haar vertegenwoordiger verdiend heeft, waarbij ik opkom voor dat waarvoor ik gekozen ben. Met een spirituele politieke partij is dus niks mis, bijna alles is beter dan wat waarmee we het nu moeten doen. Maar die zal wel door spirituele mensen gedragen moeten worden!