Fitna

28 maart 2008

Lente 2001. Amsterdam, metrostation De Vlugtlaan. Vriend en ik zijn net uitgestapt. Terwijl we nog even op het perron staan gaat een raampje naast ons open. Spuug. Spuug. Het raampje klapt dicht en de metro rijdt snel weg. Ik voel een klodder speeksel in mijn haren. Durf die niet aan te raken. ‘Jij ook?’ ‘Ja, ik ook.’ En we stonden elkaar niet eens te zoenen of zo! Terwijl we over straat wandelen blijf ik die klodder voelen. Het voelt goed. Bijna als een zegen. Omdat die helderheid schept, me doet weten waar ik aan toe ben. Ik weet niet of alle moslims op de hele westerse cultuur spugen, maar deze moslims spuugden wel op ons. Letterlijk.

Mag ik dit schrijven? Of ben ik dan ook haatzaaiend, onnodig kwetsend voor een hele bevolkingsgroep? De meeste islamieten hebben toch niet op me gespuugd? Maar deze gebeurtenis is wel tekenend voor het gebrek aan respect dat wij in het westen vaak voelen. Respect voor mensen met een ander geslacht of geloof. Of een andere seksuele gerichtheid. Dat is ook heel moeilijk voor een geloof dat alleen in zichzelf gelooft, en afvalligen met de dood bedreigt. Met een boek waarin gewoon enge dingen staan. Die niet eens buiten een context gehaald kunnen zijn, want die is er niet eens omdat de Koran geen verhalenboek is zoals de Bijbel. Het boek ligt al een half jaar op tafel, maar al zijn lofprijzingen en leefregels stimuleren me niet tot het lezen ervan. Bhagwan sprak over talrijke religieuze en mystieke geschriften uit oost en west en het is opvallend dat hij nooit een lezingencyclus aan de Koran heeft gewijd

Van Fitna word ik heel stilletjes. De film laat de meest duistere zijden van de islam zien, en maakt zichtbaar tot welke perversiteiten een absoluut geloof kan leiden. Wij christenen konden er trouwens ook wat van, hebben volken massaal uitgemoord, legaliseerden slavenhandel en marteling. Maar in het westen hebben we die duistere tijd al lang achter ons, hebben we een renaissance en een verlichting meegemaakt die voor de islam nog toekomstmuziek zijn. Het meest betreurenswaardig is echter dat er zo weinig geluiden uit islamitische kringen zelf komen, die afstand nemen van haatzaaiende imams, en de misstanden zoals die in Fitna worden getoond veroordelen.

Hopelijk wordt die stilte doorbroken en komt nu een echte discussie op gang. Ik denk dat Geert Wilders die graag tegemoetziet. Die moet komen, want alles is beter dan het stille zwijgen van de kleine miljoen islamieten in ons land. Is wat in Fitna wordt vertoond alleen het werk van enkele godsdienstfanaten met hun aanhangers, waarvan de meeste islamieten afstand nemen? Of wordt dit stilzwijgend door de meesten van hun gemeenschap gedragen? Kunnen ze bepaalde passages uit de Koran relativeren, zoals wij bepaalde teksten uit de Bijbel met veel korrels zout nemen? In hoeverre brengen islamieten respect op voor onze westerse cultuur? Als je in landen gaat wonen waar je geen respect kunt opbrengen voor de heersende normen en waarden, wat doe je daar dan? Het is een echte beproeving voor het westen om antwoorden te krijgen, eventueel af te dwingen op deze vragen. Een fitna waarvan onze westerse cultuur alleen maar kan groeien als zij hem durft aan te gaan.