Telefoon!
13 juni 2008
Ik ben niet de enige met een groeiende hekel aan de telefoon. Als dat ding staat te rinkelen is mijn eerste gedachte: ‘Waarom stuur je niet gewoon een mailtje?’ Zo’n telefoon stoort, breekt brutaal in op de bezigheden die ik in alle rust wil uitvoeren. Wie denken die mensen wel dat ze zijn met hun vraag om aandacht op het moment dat ik probeer alle achterstallige stapels tijdschriften rustig weg te lezen? Voor mezelf heb ik het wegens werk aan huis extra moeilijk gemaakt met de aanschaf van ISDN, zodat meerdere telefoons een oproep kunnen doen op één van mijn hoedanigheden. Privé. Als horoscoopleverancier. Als man achter De Vuurfakkel. Als gemeenteraadslid. Mensen die direct contact willen hebben. Die ook vaak het antwoordapparaat niet inspreken zodat ik niet terug kan bellen, en dan ook nog achteraf zeggen dat ik slecht bereikbaar ben. Klopt, alleen niet op het moment dat zij dat willen…
Raar toch? Vroeger nam ik graag de telefoon op. (Behalve als mijn moeder het was, die vond dat we elke dag moesten bijpraten.) Was het een wonder dat je zomaar contact met iemand kon krijgen, zijn stem kon horen, hem zo kon voelen. En nu ruil ik dat graag in voor e-mail en chatbox! Waar alles veel langzamer gaat omdat je elk woord moet typen. Wat in de chatwereld weer door een arsenaal aan afkortingen wordt gecompenseerd. Maar doordat alles geschreven moet worden, krijgt het wellicht ook meer diepte, omdat je er meer moeite voor moet doen. Hoewel veel gemail en gechat nergens over gaat. Wat weer meevalt als je dit vergelijkt met wat er gebeurt als vrouwen zich in een winkelcentrum binnen anderhalve meter van elkaar bevinden.
U bent verbonden met de telefoonbeantwoorder van Satyamo. Omdat uw nummerweergave is uitgeschakeld kan ik helaas niet opnemen. Indien u mij wilt spreken dient u uw nummerweergave te activeren, maar u kunt mij natuurlijk ook mobiel bereiken. Einde bericht.
Hier droom ik van! Want een belangrijke vervuiler van het telefoonverkeer zijn al die telemarketeers. Niet alleen bellen ze anoniem, ze laten ook de telefoon hooguit twee of drie keer overgaan. Waarschijnlijk uit angst voor tijd en kosten die verbinding met een antwoordapparaat met zich meebrengen. Het bandje moet dus meteen na de oproep van een onbekend nummer gaan spelen. Dat zal ze leren! Want die reclamejongens en -meisjes hangen zo snel op dat ik regelmatig zinloos door het huis op en neer ren. Maar als ik wel iemand aan de lijn krijg, loopt het gesprek niet altijd lekker. Ik doe geen zaken met bedrijven die van uw onbeschofte diensten gebruik maken, zoals de telefoon maar drie keer laten overgaan en de nummerweergave uit te zetten! Zoiets. Ja toch? Als er iemand met een bivakmuts op voor de deur staat doe ik toch ook niet open? Reclame terroriseert meer en meer de openbare en private ruimte.
Gepost in Diversen
