Nieuwe piano

Date 13 maart 2012

Sinds vorige week heb ik, na tien jaar zonder, eindelijk weer een echte piano. Een tien jaar oude gave Yamaha U1, waarop ik nu weer de wijsjes kan gaan spelen waarvan ik vroeger genoot. Verder dan wat eenvoudige beginnerswerkjes ben ik nog nooit gekomen, en voorlopig hou ik het dan ook bij het meest simpele van Bach, Beethoven, Clementi en Chopin. En als ik die eindelijk weer in mijn vingers heb ga ik verder met Satie. Ik ben blij dat dit eindelijk weer kan, want een huis zonder piano is eigenlijk een huis zonder ziel. Mijn oudste herinneringen gaan terug aan mijn peutertijd in Blaricum, toen mijn vader altijd Die Mühle van Jensen speelde voor het slapen gaan. En eigenlijk heb ik altijd in huizen met piano’s gewoond, met uitzondering van mijn studententijd in Uilenstede. Maar zodra ik daarna in de Bijlmermeer belandde sleepte ik al gauw met vriendje Pim een piano naar binnen en ik denk dat ik in die periode van mijn leven het meest piano heb gespeeld. Tot de benedenbuurman steeds mijn telefoon liet overgaan als ik begon te spelen, wat ik eerst niet doorhad en had moeten doorgaan voor een ‘grap’. De lol ging ervan af en ook later in Buitenveldert was ik me pijnlijk bewust van meeluisterende buren. Zelfs als ze zeiden dat ze het mooi vonden stimuleerde dat niet echt.

Maar hier staan aan weerskanten van het huis nog steeds woningen leeg, zodat ik rustig mijn gang kan gaan. Maar het is wel even wennen, en ik moet me soms echt vastbijten in het opnieuw leren lezen van noten. Soms zit ik een poos stil te tellen voordat ik ze heb. Gelukkig zijn er vaak herkenbare patronen, zoals van grondtoon, terts en kwint, de me wat makkelijker afgaan. Maar het is ook vaak zuchten en volharden. Ik heb dat eerste deel van Beethovens Mondscheinsonate vroeger toch gemakkelijk foutloos gespeeld, en wat zit ik nu te klunzen? Ook de noten van Chopins romantische Regendruppelprelude doen me nu zweten, net als het allereenvoudigste Preludium in C-groot uit Bachs Wohltemperierte Klavier. Maar toch voel ik dat bepaalde loopjes nog in mijn vingers zitten en met enige hulp van Vriend zal het me wel weer lukken om te zijner tijd een en ander wat beschaafd ten gehore te brengen. Waaronder ook sonatines van Clementi, niet alleen bedoeld als vingeroefeningen voor pianoles, maar ook omdat ze gewoon leuk zijn, zoals deze eerste Sonatine opus 36 nr. 1. Voorlopig zal ik me niet vervelen achter de piano.

Als ik Vriend hoor spelen kan ik heel ontroerd raken. Dan voelt het alsof ik naar zijn ziel luister en wellicht vind ik muziek daarom de hoogste en meest magische kunstvorm. Omdat muziek eigenlijk niet van deze wereld is. Terwijl niet alleen volgens Tolkien in zijn Silmarillion, maar ook volgens veel oosterse religies de wereld uit geluid, Om, is ontstaan. En het zou me niets verwonderen als zelfs het Woord waarmee alles volgens het Johannesevangelie begon eigenlijk een geluid was. Volgens het Tibetaanse Dodenboek is geluid ook het einde, want de oren vormen het zintuig dat het langst in tact blijft en stervenden worden met woorden begeleid, lang nadat ze ogenschijnlijk al uit hun lichaam vertrokken zijn. Muziek is ook de meest abstracte kunstvorm omdat die het verst afstaat van de materiële werkelijkheid, waaraan andere kunsten zoals schilderkunst, dans, literatuur, poëzie, film, beeldhouwkunst en architectuur nogal eens refereren. Door muziek kan je rechtstreeks met het goddelijke in contact komen omdat het een shortcut to heaven is. Een ongrijpbare en niet te begrijpen verbinding van je eigen hart met dat van anderen en dat van het Al. En het is fijn om daaraan mee te kunnen doen, hoe stuntelig en gebrekkig mijn vingers zelfs nog met de toetsen spelen. Even tellen, die doorgestreepte noot onder het onderste lijntje moet dus een e zijn. Es bedoel ik.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

6 reacties op “Nieuwe piano”

  1. Peter Woninck op Facebook zei:

    Leuk stukje Satyamo. Het doet mij denken aan een aantal dingen. Zelfs stilte heeft een geluid. Johannes 1:1-18 Het vlees geworden Woord. In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. In het schitterende maar te weinig gelezen Silmarillion komt dat ook mooi naar voren. Geluiden raken uit balans omdat ze elkaar gaan proberen te overtreffen. Zou daar het Neo-liberalisme geboren zijn ? Veel plezier met je Piano.

  2. Satyamo Uyldert op Facebook zei:

    De mooiste muziek vertelt over de stilte, Peter.

  3. Peter Woninck op Facebook zei:

    Deze maar doen dan. http://www.youtube.com/watch?v=sqGP6p0mNc8&feature=related

  4. Hanneke Wilschut op Facebook zei:

    Nada Brahma. De wereld is geluid. (Boek dat ik nog eens aanschaf als ik het tegenkom)

  5. Michel Huegen op Facebook zei:

    Ik ben het zo met je eens. muziek is voor mij ook iets dat naast elk andere bestaansvorm bestaat. Gelukkig heeft Piet a Goras het een en ander ontdekt en vast gelegd, voor ons arme drommels. Anders hadden we nog gezongen zoals onze allereerste voorouders,.. kortom biladeraal zonder ons aan te trekken van toonaarden ………Mik

  6. Erika zei:

    Muziek gaat zo diep!

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>