Winkelmandjes
25 mei 2012
Straks ga ik boodschappen bij Albert Heijn doen. Biertjes halen en zo. Net te zwaar voor een winkelmandje, dus dat wordt een wagentje, ondanks het nieuwe alternatief dat er sinds enige tijd is: het winkelmandje op rolletjes. Maar ik durf niet zo’n mandje op wieltjes achter me aan te slepen. Alsof koffers en boodschappentassen op rolletjes al niet decadent genoeg zijn! Maar het kan kennelijk altijd nog zotter. Maar dat je je zo open en bloot laat kennen… Dat je niet eens meer in staat bent om een winkelmandje te drágen… Wie zijn nou de mietjes: zij of ik? Zo’n winkelmandje achter je aan zeulen zou ik zelf brutaal willen noemen. Net zoiets als heel openlijk De Telegraaf gaan zitten lezen. Ik zou het niet kunnen! Bovendien neem je met zo’n winkelmandje op plastic wieltjes (met daarin een pak keukenrollen) extra veel ruimte in, zodat de uitbreiding die onze Albert Heijn heeft ondergaan alweer teniet is gedaan. Of misschien wel juist bedoeld was om dit nieuwe speelgoed extra ruimte op de vloer te geven. Wat me wel verwondert is dat ik nog nooit over zo’n mandje ben gestruikeld.
Ja, je kan zo’n ding ook als gewoon winkelmandje gebruiken, maar dan blijft er nog een vervelend handvat uitsteken. Winkelmandjes zijn trouwens allemaal al veel te groot geworden de laatste jaren. Opdat we meer kopen natuurlijk. Maar ik wil helemaal niet meer kopen! Ook omdat ik diep in mijn hart al die consumptieve groei maar onzin vind. Bij onze C1000 hebben ze nu twee modellen mandjes: ouderwetse en nieuwerwetse, waarbij die laatste natuurlijk groter zijn. Dat betekent dus twee stapels mandjes bij de kassa’s (en regelmatig ook alléén bij de kassa’s). Voor zover je van stapels kunt spreken, want de helft van de klanten zet zijn winkelmandje schuin op het bovenste mandje, zodat een volgende klant dat weer recht mag zetten. Het zijn de kleine dingen waarin je de mensen leert kennen: bijvoorbeeld hoe ze hun winkelmandje neerzetten. Die stelling durf ik als psycholoog wel te verdedigen.
Vaak denk ik dat je helemaal geen tests en zo nodig hebt om iets over mensen te zeggen. Dat je ze vaak door kleine dingen leert kennen. Een auto met twee wielen op straat en twee wielen op het trottoir? Gewoon lafheid: wel overtreden maar toch niet helemaal. Telegraaflezer? Hufter. Zonnebril op? Iemand die zich niet wil laten kennen. Rood haar? Oppervlakkig, op uiterlijk gericht. Winkelwagentje voor zich uitrijdend bij de kassa? Man. Winkelwagentje achter zich aanslepend bij de kassa? Vrouw. En nu we toch weer in Albert Heijn terug zijn: ik ben ook zo ouderwets dat ik niet aan zelfscannen meedoe. Zijn ze nou helemaal? Hun werk voor nop aan mij uitbesteden! Maar misschien dat ik zelfscannend wat korting krijg? Dat zou ik eens moeten navragen. O ja: zelfscanners zijn types die slaafs met alle nieuwigheden meedoen. Of is dit allemaal te kort door de bocht? Maar dat kan best met zo’n winkelmandje, dat ligt goed op de weg. En wat die zelfscanners betreft: wat zou er gebeuren als klanten daarmee zichzelf gingen scannen?
Gepost in Diversen
25 mei, 2012 om 17:04
Nounou Satya toch, de warmte is niet goed voor je humeur he? Grijns. Een tikje kort door de bocht is het wel ja 🙂 Ik heb ook wel eens de auto met 2 wielen op het trottoir geparkeerd, ik wist toen niet dat dat niet mocht en mijn idee was sociaal: zo konden andere auto’s er beter langs, en voetgangers ook nog steeds. Was dus niet lafheid. Ik lees ook wel eens de telegraaf en vind mezelf geen hufter 🙂 Zonnebril draag ik ook regelmatig, ik heb gevoelige ogen en ook nog eens lenzen en ik verberg niks, iedereen mag me kennen. Ik duw altijd het winkelwagentje voor me uit, en ben een vrouw. En ik vind zo’n winkelmandje op rolletjes best handig. En mezelf scannen, dat heb ik gedaan, er was niks :-))) Fijne Pinksteren!
26 mei, 2012 om 17:09
Het is toch wel een heel merkwaardig mandje inderdaad. Was vandaag voor het eerst in hele lange tijd bij de AH en zag ze over de grond geschoven worden. Net of je een hond uitlaat. Anders dan de mandjes op wielen in de meeste andere supermarkten (ik dacht dat je die bedoelde).
27 mei, 2012 om 11:13
Hi Sandra! Leuk van je te horen! Maar dat ik te kort door de bocht zou zijn? Terwijl ik niet eens een auto heb? Afijn, volgens mij zou je geleerd moeten hebben dat auto’s niet op stoepen horen, en volgens mij dus ook geen halve auto’s. Ja, meestal kan je er als voetganger nog wel langs, maar als je samen naast elkaar loopt… ik blijf me eraan ergeren (stom hè?). En over De Telegraaf en je zonnebril: natuurlijk zijn er uitzonderingen op dit soort al dan niet kort-door-de-bochte stellingen, maar sommige zouden best leuk zijn om te testen (zoals die met het winkelwagentje). Ja, de mandjes worden inderdaad geschoven en zijn niet op wieltjes, mijn fout. Afijn, ik wilde eigenlijk wat aandacht voor de ‘kleine dingen’ waaraan je mensen soms leert kennen. Je wilt je winkelmandje op de stapel zetten, maar moet eerst die van je voorganger recht zetten – soms zeg ik er wat van. Ook jij fijne Pinksterdagen verder! Trouwens: je zou nog eens komen eten…
14 juni, 2012 om 20:39
Hey Satya, lees nu pas je reactie, sorry hoor. Ja, ik kom gauw een keer eten. Echt waar !!!! Eerst vakantie vieren 🙂