Honddossier

29 september 2008

Terwijl ik vanmiddag mijn straatje veegde bedacht ik plotseling dat er niet alleen een elektronisch kinddossier moet komen, maar ook een elektronisch honddossier. Elke hond in de computer! Wat hebben honden dat kinderen niet hebben waardoor ze daarvan vrijgesteld zouden zijn? Een kinddossier is al een hondse behandeling, zodat we met honden ook wel wat kinderlijk mogen omgaan. Vaak wordt dat al gedaan, want achter elk weggegooid stok hout aanrennen is niet iets dat je als volwassen gedrag zou kunnen bestempelen. Om maar niet te spreken van de velen voor wie de hond een zodanig kind aan huis is dat die als een volwaardig en menselijk familielid wordt beschouwd. Wat ook blijkt uit de vele namen die mensen aan honden geven. Want op welk woord je ook naar plaatjes zit te googlen, er zit altijd wel een foto van een hond tussen.

Ik moet wel toegeven dat honden menselijker zijn dan katten. Misschien dat ik daarom meer van katten hou. ‘Een hond vecht zich dood voor zijn baas,’ hoorde ik ooit iemand de hoogwaardigheid van de hond bepleiten. Precies! Zo stom zou een kat nou niet zijn! Er lopen veel katten hier in de buurt rond, tussen de huizen en in de tuinen. Vriend jaagt ze vaak weg omdat ze de boel vol pissen, maar zelf vind ik het wel gezellig zo. Zeker als ze ook nog krols gaan mauwen of je wakker wordt van gekrijs, geblaas en gesis – wat ze ook doen, ik blijf van ze houden. Het is tenminste nog geluid wat ze voorbrengen, en dat kun je van de klanken die uit honden komen toch nauwelijks zeggen. Dat is helemaal erg als ik fiets, zoals een paar weken geleden. En maar blaffen en maar blaffen en ik me maar inhouden om dat misbaksel geen trap terug te geven. Met zoals gebruikelijk een eigenaar ergens dertig meter verderop: ‘Hij doet niets hoor!’

Sodemieter toch op! Hou je hond aangelijnd zoals het moet! Zeker als die elke fietser aanblaft! Maar daar schijnen veel hondebezitters schijt aan te hebben en wat mij betreft is de grens nu toch wel bereikt. Het honddossier! Niet zozeer om ervoor te zorgen dat de baasjes hun weggelopen honden (geef ze ongelijk) kunnen terugvinden, maar om de overlast van hondepoep te bestrijden. Van elke hond, samen met de gegevens voor de hondenbelasting, het DNA in de computer. Drol op de stoep? Even een minuscuul monstertje nemen en dat analyseren, zodat je via de computerbestanden de weg naar de eigenaar kan vinden. Die je dan een drolletje van eigen hond kunt presenteren. Ik bedoel maar: de oplossing van veel problemen is veel simpeler dan je denkt. Ook als een hond je bijt zal hij ongetwijfeld DNA-sporen achterlaten, zodat je via het honddossier de baas makkelijk te pakken kunt krijgen en aansprakelijk kunt stellen.

Hieraan dacht ik dus toen ik mijn straatje veegde. Dat doe ik nu bijna elke dag, want het regent eikels in deze tijd van het jaar. En vandaag lag er een heuse hondendrol op de staatstenen. Ik begrijp niet waar ik me eigenlijk druk over maak: het is de zwartste dag op het Damrak sinds 1987, de bank- en kredietcrisis slaat om zich heen. En ik hou me bezig met honden, eikels en stront! Maar misschien gaat dat allemaal wel uiteindelijk om hetzelfde.