Geld

13 juni 2012

Sommige mensen vinden dat ik een dromer ben, en inderdaad kan ik wel eens uit mijn ogen kijken alsof ik niet helemaal van deze wereld ben. En als mensen vooroordelen over me hebben, doe ik daar graag een schepje bovenop. Bijvoorbeeld door in virtuele werelden te duiken om vervolgens te verkondigen dat ze nog echt zijn ook. Dat zal wel mijn provocerende Watermankant zijn, die het regelmatig niet kan nalaten om dingen op zijn kop te zetten. In de jaren zestig liep het provoceren al op het Spui de gaten uit, en hoewel ik daar ter plekke nooit aan heb meegedaan had het wel mijn sympathie omdat je daarmee toch iets als waarheidsvinding uit de tent lokt. Wat was er verkeerd aan de ideeën van de Stichting Pro Lang Haar? Helemaal niets, zoals we vandaag de dag om ons heen kunnen zien. En laten we niet vergeten dat we zonder dromen wellicht nog steeds in de Middeleeuwen leefden, hoewel die waarschijnlijk lang niet zo duister zijn geweest als menig rationalist ons tegenwoordig wil doen geloven. Kortom: ik ben een dromer en geloof in dromen.

Maar sommige dromen gaan zelfs mij te ver. Neem nou de hele financiële crisis. Die zou nooit hebben bestaan als we tijdig beseft hadden dat de waarde van  geld op zich een collectieve droom is. Is het geloof in geld niet het toppunt van virtual reality? Toen we nog de gouden standaard hadden kon ik me er nog iets bij voorstellen, maar vandaag de dag is geld niets anders dan getallen in computers, en die kunnen daarom zomaar verdwijnen of verschijnen wanneer we dat maar willen of wanneer computer op hol slaat en dreigt de beurs te doen crashen. En dat is dan ook in royale mate gebeurd. Maar met zijn allen blijven we nog steeds geloven dat geld echt bestaat, terwijl zelfs Monopolygeld meer waard is omdat je dat tenminste nog in je handen moet hebben om er iets mee te kunnen doen. De oplossing van de crisis ligt dan ook heel erg voor de hand: schaf het geld af, bestempel het als een drug die verslavender is dan welke drug dan ook.

Als je echt je ogen open doet is er namelijk helemaal niets aan de hand, en is die hele crisis bedacht door mensen die ons angst willen aanjagen om zo macht over ons uit te oefenen. Laat iedereen gewoon doorgaan met de dingen te doen die hij doet, maar dan zonder geld. Doe je boodschappen, maar betaal er niet voor. De grootgrutter betaalt zijn facturen ook niet, facturen die natuurlijk wel gemaakt moeten worden, omdat ook die crediteuren gewoon blijven doen wat ze altijd deden, net als alle mensen op accountants- en belastingkantoren. Laten we collectief ons geloof in geld opzeggen, en alle financiële getallen zien voor wat ze werkelijk zijn: inkt op papier en pixels op een computerscherm. We gaan dus met zijn allen gewoon door met het leven zoals we dat gewend zijn, zonder opeens proletarisch te gaan winkelen en zo. Laten we wakker worden uit de droom dat geld echt iets voorstelt. En als we met zijn allen niet in staat zijn om geld te zien voor wat het is – niets namelijk – en we toch gaan plunderen en elkaar de hersens gaan inslaan, dan toont dat iets van onze ware aard die we tot nog toe achter de virtuele werkelijkheid van het geld verborgen hadden.

Gepost in Maatschappij en politiek