De kern van Blaricum

9 augustus 2012

Wat Blaricum zo mooi maakt is dat haar ziel wortelt in een bont verleden. Eeuwenlang deelden erfgooiers samen het gebruik van de meenten. Het landelijke dorp met eenvoudige mensen, levend en werkend in weilanden, bos en heide, trok kunstenaars aan, die achter de Utrechtse Heuvelrug in alle vrede en rust inspiratie vonden om te schilderen, te schrijven, mooie huizen te bouwen, te dichten en wat niet al meer.

Dat wil niet zeggen dat het altijd vrede was tussen de oorspronkelijke bevolking en de artistieke en spirituele nieuwkomers, zoals de christen-anarchisten die een dikke eeuw geleden een commune begonnen of de ‘artistieke bende’ die in de jaren zestig Jagtlust innam. De ziel van Blaricum is een sfeer, een gezonde sfeer van inspiratie en eigenwijsheid, waardoor het dorp dan ook vaak in de clinch lag met buurgemeenten als Laren en Huizen, en tot vandaag de dag nog wel eens rebels uit de hoek wil komen.

Dat alles had nooit kunnen bestaan zonder de vrede van groen, zonder weilanden, heide en bomen. Steeds meer onderzoekers ontdekken dat groen goed is voor de gezondheid, zodat we daar niet zuinig genoeg op kunnen zijn. Natuurlijk en kleinschalig leven stond aan de wieg van Blaricum en dat is, ondanks de graai naar groei en grootschaligheid, nog steeds te proeven.

De Gooi- en Eemlander, 9 augustus 2012