Herfst

Date 28 september 2012

Aan het begin van de zomer kan ik het me moeilijk voorstellen, maar aan het eind ervan verlang ik er best weer naar. De herfst. Na alle drukte breekt dan weer een tijd van verstilling aan. De kastanjes vallen, paddenstoelen genieten van een kortstondig leven en de avondschemering verspreidt een mysterieuze zweem waaronder alles even tot stilstand lijkt te komen. Het wordt weer tijd voor geritsel van bladeren, voor koelte, en voor verre geluiden achter de horizon. De paniek het leven niet ten volle te leven is voorbij, zodat we weer een beetje tot onszelf kunnen komen. We hoeven niet meer zo nodig in de zon te bakken, te reizen en op terrasjes te drinken. Alles heeft zijn tijd, zoals Prediker al zei.

Het was een drukke zomer dit jaar. Het begon met nieuwe buren die weken lang met veel kabaal hun hele huis leken te verbouwen. Ik weet nog steeds niet wie daar nou precies wonen, maar er is wel kort geleden een jongetje geboren als ik de versiersels achter hun keukenraam mag geloven. Kort nadat zij waren ingetrokken vertrokken hun buren aan de andere kant, die steeds huisraad in de tuin opsloegen, onder andere door planken van afgebroken kasten vanaf de verdieping op hun versteende terras te kletteren. Ook aan mijn andere kant zijn er nu nieuwe buren, maar die zijn heel rustig ingetrokken zodat niemand er last van had. Deze zomer heeft ook divers schilderwerk plaatsgevonden zodat er allemaal stellages rond onze blokjes woningen kwamen te staan, met alle onrust van dien. Nee, niet een echt rustige zomer.

Kabaal, dat is echt een nadeel van een wijk als hier, want de huizen staan dicht op elkaar en je kan snel uitrekenen dat er altijd wel iemand in de buurt is die lawaai maakt. Niet alleen met snoei- en bladblazergedoe, maar ook omdat huurwoningen verkocht worden en dus meteen een grote onderhoudsbeurt krijgen, inclusief verstening van de voortuintjes om een parkeerplaatsje voor de auto te maken. Eigenlijk is er altijd wel iemand bezig, en zo zijn momenten van stilte zeldzaam geworden. En dan heb ik het niet eens over hobbyisten die in de tuin gaan knutselen en over de jongens van de buitendienst die met veel overtollig lawaai het groen verzorgen. Geluidsarm tuingereedschap moet kennelijk nog uitgevonden worden.

Als ik ’s ochtends het slaapkamerraam opendoe en weer herrie hoor verlang ik naar de regen. Alsof dat de enige manier is om de wereld weer een beetje tot stilte te dwingen. Maar eigenlijk vind ik dat gek en vraag ik me af in hoeverre ik me aanstel. Toen ik in Buitenveldert woonde was er veel meer herrie om me heen en heb ik me daar veel minder druk om gemaakt. Kennelijk heeft het iets met verwachtingen te maken, een bepaald idee dat ik heb over het wonen in een bepaalde wijk van Blaricum. Heel geleidelijk verrommelt de buurt, en dat is niet alleen aan de bewoners te wijten. Zo verdommen bijvoorbeeld ook de jongens van de afvalstoffendienst het om de grijze bakken na het legen ervan weer een beetje normaal terug te zetten, en blokkeren ze op die manier zelfs regelmatig het fietspad.

Een van de laatste keren dat ik onder de kastanje van de lage zon zat te genieten, stelde ik me voor dat het geluid van de A27 dat van de branding van de zee was. Het gekke is dat het nog werkte ook. Toen hoorde het geraas er opeens bij. Opeens was het oordeel weg dat het ene geluid slecht zou zijn en het andere goed, het ene geluid gewenst is en het andere geluid ongewenst. Het hele bestaan is uiteindelijk een kosmische symfonie. Maar ik zou wel willen dat ik me vaker zo voelde, ook als een van die RAVO schoonmaakwagentjes, ‘die aan de strengste milieueisen voldoen’, langsraast. Of wanneer een motorrijder oorverdovend voorbijdendert, en ik stilletjes wacht op de klap. En zolang ik daar slecht tegen blijf kunnen, hou ik het idee dat al dat geluid eigenlijk heel ongezond is, in welke betekenis dan ook. Een sluipmoordenaar, die zich door de herfst even een beetje moet inhouden.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

3 reacties op “Herfst”

  1. Peter Woninck op Facebook zei:

    In stilte schuilt ” het grote gevaar”van de ontmoeting met jezelf en daar zijn de meeste mensen heel bang voor.

  2. Ansula van Baarsen op Facebook zei:

    Ben het helemaal met je eens, Satyamo. Stilte bestaat in Nederland bijna niet meer. Ik ben een bevoorrecht mens, dat ik er hier zo van mag genieten. (en ik behoor kennelijk niet bij “de meeste mensen”) 🙂

  3. Christo zei:

    Now I realize that the trees blossom in Spring and bear fruit in Summer without seeking praise; and they drop their leaves in Autumn and become naked in Winter without fearing blame.
    Kahlil Gibran (1883 – 1931)

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>