Uilenstede

15 november 2008

Precies 40 jaar geleden verliet ik het ouderlijk huis in Slotervaart. Op de wijze zoals dat toen gebruikelijk was, met de hulp van een studiegenootje en een bakfiets waarop ruimte genoeg was om de toen nog bescheiden huisraad mee te nemen. De tocht ging naar de nieuwbouwtorens van het studentencentrum Uilenstede in Amstelveen. Kamer 1377, op de zevende verdieping, met uitzicht op het westen, de Augustinuskerk aan de horizon, ’t Kleine Loopveld langs de gemeentegrens met Amsterdam, en een nieuwe woontoren in aanbouw waar later mijn beste vrienden zouden komen te wonen. Ik genoot van de geur van een nieuw leven in een nieuwe eigen kamer met eigen douche, toilet en draadomroep.

Dat moest gevierd worden, zodat ik met mijn Gereformeerde Vriend (Niet Vrijgemaakt) nog diezelfde avond in Fantasio op de Prins Hendrikkade belandde. Want ik was helemaal weg van de in die jaren ontstane kleurige en vrolijke subcultuur. En onder de vloeistofdia’s hoorde ik op die avond voor het eerst The Beatles van de Beatles. Ik bedoel de witte dubbelelpee, een gaaf muzikaal werk met hits als Back in the U.S.S.R., While my guitar gently weeps, Ob-la-di, ob-la-da, Blackbird, Pigggies en Revolution 1. Hoe ik weer thuisgekomen ben en de eerste nacht heb doorgebracht in mijn nieuwe kamer weet ik niet meer, hoewel het wel heel ingewikkeld omfietsen was, om cirkelend over het bouwterrein bij de ingang van de woontoren te komen.

Ja, het was soms behelpen, die eerste winter. Want regelmatig viel de verwarming uit bij mij en de 13 anderen met wie ik op één gang woonde, keuken en telefoon deelde, en een band voor het leven zou krijgen. De laatste reünie van Eenheid 198 was in 2000, en toen waren we allemaal bij elkaar alsof we gisteren nog samenwoonden en we allen het verdomd hadden om ouder te worden. Al snel ontpopte de nachtmens zich in me, moest ik nog naar bed als buiten in de donkere kou de arbeiders in het licht van schijnwerpers de blokkendoos tegenover me verder in elkaar gingen zetten.

Ik ademde met volle teugen mijn nieuwe leven in. Al snel zou ik mijn eerste sigaret opsteken bij een vriendje op de eerste verdieping. En voor een tientje mijn eerste gitaar kopen en liedjes beginnen te schrijven. Van etalagekarton een lambrisering tegen het plafond maken met de tekst van George Harrisons Within you without you. Een psychedelische wandschildering maken onder de klanken van de Beach Boys. Ruzie met mijn moeder krijgen die zich, niet geheel onterecht, zorgen maakte over mijn levenswandel. Mijn eerste jointjes roken. Op vriendjes verliefd raken, hoewel ik nog niet echt wilde weten dat ik homo was. Precies 40 jaar geleden ben ik uitgevlogen. Hij was wel duur, die kamer, honderd gulden in de maand, maar vrijheid is onbetaalbaar.

Gepost in Uit mijn leven