De ongrijpbare verleider

Date 31 juli 2013

Midden in de nacht gebonk op de muur naast mijn bed. Was dat buurjongen Joost-Jan? Als ik hem ernaar vroeg wist hij van niks. En het bleef aanhouden, terwijl het zeker geen klopgeest was. Iemand van de achtste of zesde verdieping dan? Ik begreep er niets van. Totdat het gebonk plaatsmaakte voor getik tegen mijn ruit. Het moest dus toch Joost-Jan zijn, die via het balkon op mijn raam wist te tikken. Wat wilde hij nou toch, en waarom hield hij zich overdag van de domme als ik ernaar vroeg? We waren niet echt geestgenoten en van homoseksualiteit moest hij ook niet zoveel hebben. Ik vond hem wel aardig, maar lichamelijk was hij nogal neutraal voor me. Bovendien behoorde hij tot de rechtse flank van onze afdeling, dus het zou nooit echt kunnen klikken tussen ons, hoezeer we ook allemaal bevriend waren met elkaar. Ja, hij had wel een vriend en studiegenootje op onze afdeling – de namen van hen beiden werden vaak in één adem genoemd – maar dat was puur platonisch. Hoewel Plato lang niet zo platonisch was als we wel eens willen denken, en we heus wel eens vraagtekens stelden bij hun relatie. Overigens vond ik die vriend van hem veel aantrekkelijker dan Joost-Jan, daar was ik duidelijk over. Maar homoseksualiteit was nog lang niet zo normaal als het tegenwoordig is, zodat ik me best kan voorstellen dat Joost-Jan niet de eerste was om uit de kast te komen.

Omdat ik altijd heilig geloofde in openheid en kwetsbaarheid vond ik dat ik er altijd zo bloot mogelijk bij moest lopen. Naakt zijn geeft een heerlijk lichamelijk gevoel. En al helemaal in een gezelschap van geklede mensen, alsof ik me door dat contrast nog meer bewust werd van dat heerlijke lijf van me. Dat is dan ook iets dat ik duidelijk mis in de herenmode, zodat ik mannen eigenlijk grote lafbekken vind. Ze genieten van elk vrouwelijk bloot maar bekleden hun eigen lichaam van top tot teen met veel te lange korte broeken en veel te hoge boorden met – het kan bijna niet erger – knellende stropdassen die ik moeilijk anders kan zien dan als hun toegeven aan slaafse burgerlijkheid. Geef mij maar een leuke knaap in topje en speedo! ‘Ajakkes, dan zie je alles!’ riep mijn neefje ooit toen ik fulmineerde tegen veel te wijde kleding zoals die fladderende vierkwadraats zwembroeken waarmee jongens hun halve onderlijf tot onder de knieën tooien. Verplichte blootheid zou trouwens ook een goede stimulans zijn om ervoor te zorgen dat mensen voor een appetijtelijk lijf zorgen dat gezien mag worden. Want ik zou vandaag de dag niet echt iedereen bloot willen zien, en het kost me vaak moeite om me van commentaar te onthouden als ik met dikke mensen word geconfronteerd. Met een ‘Heeft u nu ook voor twee zitplaatsen betaald?’ of ‘Moet u nu ook meer wegenbelasting betalen?’ vraag ik waarschijnlijk om een dreun voor mijn kop.

Ik zie Joost-Jan nog naar me staren toen ik hem eens opendeed in mijn korte sexy kimono, maar kon me toch niet voorstellen dat hij iets wilde met dat uitdagende lijf van mij. Ja, ik moet toegeven dat ik vaak een ongenaakbare narcistische verleider was. Ik gedroeg me net als een vrouw die er heel verleidelijk bij loopt maar niet te versieren is. Ook zij voelt zich dan gediscrimineerd als je avances doet, en een ‘Je vráágt erom als je er zo bij loopt’ schijnt vandaag de dag niet echt een geldig excuus te zijn. Ik zet daar vraagtekens bij, net als bij mezelf toen ik me uitdagend kleedde. Een man die me een lift gaf zette me ooit in Duitsland in the middle of nowhere aan de kant omdat ik geen zin had in seks met hem. En eigenlijk vind het achteraf best onaardig van mezelf dat ik hem niet dat pleziertje heb gegund. Want het nadeel van klaarkomen blijft toch dat je die erotiserende tintelende opwinding kwijtraakt, en dat wilde ik niet altijd. Ja, te vaak was ik iemand die het hoofd en veel meer van anderen op hol bracht, maar als puntje bij paaltje kwam – of hoe zeg je dat – niet te versieren was. Een zekere mate van narcisme was en is me niet vreemd. Niet aardig van mezelf dus. Een ongrijpbare verleider. Soms denk ik dat ik in een vorig leven een beroep had dat hier veel mee te maken heeft.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

1 reactie op “De ongrijpbare verleider”

  1. Annete van Luijk op Facebook zei:

    Veel mannen die op vrouwen vallen willen als de hype van nu , nee nee nee als het om klaarkomen gaat .

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>