Privacy paradox

10 oktober 2013

Aan de ene kant hechten we erg aan onze privacy terwijl we aan de andere kant deze royaal weggeven. Als ik een artikel in De Correspondent moet geloven staat dit bekend als de privacy paradox. We zijn inderdaad vaak te royaal met het rondstrooien van onze persoonlijke gegevens, zoals op Facebook, maar er zijn ook ontzettend veel gevallen waarin we gewoon niet anders kunnen omdat het digitale leven anders praktisch onleefbaar wordt en we onze computer dan even goed bij het grofvuil kunnen zetten. Omdat dit geen reële optie is offeren we onze privacy niet alleen op aan cookies, maar ook ook aan allerlei ongelezen voorwaarden waarmee we ermee instemmen dat van alles en nog wat zomaar op de digitale straat komt te liggen, zodat het te pas en te onpas door anderen gezien en gebruikt kan worden. Voorwaarden waarmee we moeten instemmen om de betreffende sites en software te mogen gebruiken.

Die cookies heb ik altijd al onsympathiek gevonden. Het feit alleen al dat er stiekem in mijn computer gerommeld wordt om al die kleine bestandjes te bewaren vind ik al een inbreuk op mijn privacy. Als ik een website bezoek dan moeten ze daarbij van mijn computer afblijven. Gewoon omdat ik van mening ben dat mijn computer mijn computer is, en niet die van een ander. Het argument van de noodzaak om cookies te plaatsen om het gebruik van websites vriendelijker te maken, zoals het bewaren van mijn winkelmandje, is maar een halve waarheid omdat het daarbij in minstens even grote mate gaat om het verzamelen en verspreiden van stukjes identiteit van me. Net zoiets als ‘Wij waken over uw en onze eigendommen’ als argument om camera’s in winkels te plaatsen, waarbij ik dat eerste echt een beetje betwijfel. En ze maken mij niet wijs dat het bijhouden van mijn winkelmandje niet zonder die vermaledijde cookies zou kunnen. Gelukkig zijn er programma’s als AdBlock en Ghostery waarmee je cookies kan blokkeren, en die draaien dan ook al geruime tijd op mijn computer. Het probleem is alleen dat sommige websites alleen gezien mogen worden als je cookies accepteert. Dat is dan ook een gemis in de cookiewetgeving dat websites ontoegankelijk mogen zijn als je geen cookies wil accepteren. Sterker nog: dat cookies gebruikt mogen worden.

En dan zijn er de voorwaarden waaraan we moeten voldoen om websites en programma’s te mogen gebruiken. Facebook is daar berucht om, terwijl een sociaal netwerk als dat bijna onmisbaar is geworden. En neem nu eens alle apps die we gebruiken, waarbij steeds gevraagd wordt akkoord te gaan met de gebruikersvoorwaarden. Als je die allemaal zou moeten lezen kwam je echt niet meer aan het gebruik van ervan toe. Dat zou een dagtaak zijn. Zo wilde ik laatst even naar Second Life, maar werd me de toegang ontzegd zolang ik niet de Terms of Service goed had gelezen en daarmee akkoord was gegaan. Sorry voor onze afspraak, Robbie, maar ik kon vanavond niet meer komen! Alsof je de bioscoop niet uit mag alvorens alle aftitelingen grondig te hebben gelezen. Dat probleem is volgens mij eenvoudig op te lossen, maar misschien zie ik het weer eens te simpel. Laat aan alle voorwaarden een samenvatting van maximaal 500 woorden voorafgaan met informatie waarvan redelijkerwijs mag worden aangenomen dat die voor de gebruiker relevant is. En laat wijzigingen van voorwaarden in maximaal 500 woorden aangeven wat er veranderd is. Dat zou wettelijk geregeld moeten zijn, net als dat kleine lettertjes in contracten minder rechtsgeldig zijn dan grotere lettertjes. Zeker als dat gele driepuntsletters op wit papier zijn.

Hoe juridisch dichtgetimmerd het ook mag zijn, voor mij behoren cookies tot inbraak, en zijn veel overeenkomsten ongeldig omdat het praktisch gezien onmogelijk is er kennis van te nemen. Cookies en voorwaarden: de commercie maakt er maar al te graag gebruik van, en te veel gebruik is misbruik. Als de sharia hier straks regeert is het heel makkelijk om alle homo’s op te sporen. En voor de reclame is het veel te gemakkelijk om ons surfplezier nog meer te gaan verpesten. De VVD wil zelfs nog méér reclame op de publieke omroep, terwijl ik nu al geen tv meer kijk! De beste manier om irritante reclame uit te wereld te helpen is natuurlijk om juist die producten niet meer te kopen. En om cookies zoveel mogelijk te blokkeren. Geef ze maar veel cookies van eigen deeg!