Voor onze veiligheid

17 februari 2014

Onze privacy opofferen voor onze veiligheid. Daar worden we mee doodgegooid. En we tuinen erin, want het klinkt zo mooi. ‘De wereld zal nooit meer dezelfde zijn,’ realiseerde ik me hoog in de lucht toen we een dag na 9/11 terugvlogen naar huis. Maar dat de wereld zo anders zou zijn als hij nu geworden is, kon ik nog niet bevroeden. Dat we allemaal als potentiële terroristen zouden worden bestempeld, dat 1984 niet in het verleden lag maar in de toekomst, dat al ons hebben en houwen zou worden gevolgd, dat we allemaal wantrouwd zouden worden en daarom overal bespied zouden worden op onze computers, met camera’s en smartphones – alsof ze eigenlijk alleen daarvoor uitgevonden zijn. En dat allemaal voor onze veiligheid. Gelooft u het? Ik niet!

Rob Wijnberg legt de tegenstelling tussen privacy en veiligheid onder zijn filosofische fileermes en laat er weinig van heel in zijn column in De Correspondent van 12 februari.  Volgens machthebbers zijn ze onverenigbaar, en ‘in de wereld die ik voor me zie, zijn ze niet alleen niet-tegengesteld: ze kunnen zelfs niet zonder elkaar.’ Want hoe kan ik veilig zijn als ik overal gevolgd word en iedereen alles van me weet? Nu is het nog mijn eigen keuze om openlijk te schrijven dat ik homo ben, en wie weet in welke bestanden dat inmiddels is terug te vinden. Maar als straks Poetin – een ‘bevriende potenrammer’ zoals Youp van ’t Hek hem in NRC Weekend van 8 februari noemde – hier wat teveel invloed krijgt, hoe is het dan nog mogelijk om onder te duiken, te ontsnappen aan volksgerichten zoals in Rusland? Privacy geeft juist veiligheid!

‘Onze principiële bezwaren tegen de Winterspelen in Rusland zijn in retrospectief te beschouwen als een braaf ritueel,’ schreef Tommy Wieringa op 15 februari in de Gooi- en Eemlander. ‘Totalitaire regimes weten heel goed dat principes gemakkelijk geruild kunnen worden voor het edelmetaal van olympische medailles.’ Hoe sportief kan je zijn in zo’n land? Je, het zal wel zijn om de ‘dialoog’ te openen, homorechten zullen ‘ter sprake’ worden gebracht, maar levert dat wat op? Willem-Alexander en Máxima – ze kijken me morgenavond weer toe in de raadszaal – dronken gezellig hun biertje met Poetin, en Rutte vond het ‘prima’. Want goede relaties – lees economische belangen – zijn altijd belangrijker dan mensenrechten. Wat dit met privacy en veiligheid te maken heeft? Het toont aan dat het opgeven van je privacy niet leidt tot meer veiligheid. Integendeel. Mensen de de oorlog hebben meegemaakt kunnen daarover meepraten.

Gepost in Maatschappij en politiek