Doe niets!

24 maart 2016

Na de aanslagen in Brussel wist ik eigenlijk niets meer te zeggen. Terwijl je er natuurlijk wel iets over hoort te zeggen. Afschuw. Medelijden. Verontwaardiging. Kwaadheid. Angst. Verdriet. Ideeën over hoe je ISIS denkt te kunnen stoppen. Maar daar stonden de media al vol mee. Behalve De Correspondent. Die nam gedurende een dag even een time-out om even alles te laten bezinken. Ik ook. En moest denken aan het fantastische slot van De Openbaring, een oudejaarsconference van Freek de Jonge in 1982. Die typte ik indertijd uit en bevindt zich waarschijnlijk nog altijd in een doos met correspondentie uit die tijd.

Alles is gedaan
Niets helpt
Doe niets

Overal komt narigheid van
Nergens is vrede
Wees nergens

Iedereen heeft haast
Iedereen is ongeduldig
Niemand heeft tijd
Niemand is volmaakt

Wees niemand

Ervan uitgaande dat hij de tekst zelf snapte, waren deze woorden een spiritueel hoogtepunt in het oeuvre van Freek de Jonge. Doe niets: laat je niet van je stuk brengen, blijf gecenterd, laat je niet bang maken. Wees nergens: sta toe je helemaal ‘nergens’ te voelen, verloren, alleen. Wees niemand: vereenzelvig je nergens mee, met welke partij dan ook. De tekst doet mij sterk denken aan de Desiderata, een tekst van Max Ehrmann uit 1927, die ook oproept in je centrum te blijven, onverstoorbaar voor herrie en haast in onze hectische wereld. Hoeveel angst en haat er ook gezaaid wordt: laten we zelf vrij blijven van angst en haat. Want als we ons daardoor laten vergiftigen hebben we écht verloren, in de eerste plaats onszelf.