Koken in Strandvliet

27 februari 2018

Een van de cursussen die newbies in Strandvliet moeten volgen is Kooktechnieken. Een rondleiding in de keuken, waarin ook diverse tips worden gegeven, hoort daar natuurlijk bij. Ingrid leidt de groep.

Op een slachtbank liggen wat armen en benen na te druppelen. Ze wandelen verder langs koelcellen, iemand zit rustig aan een tafel het haar van een hoofd af te scheren, terwijl verderop met een tang nagels uit losse vingers en tenen worden getrokken. Mark gruwelt. Dan staan ze voor een deur.
‘De wachtkamer,’ zegt Ingrid zachtjes. ‘Aan het lampje te zien zit er iemand in. Kijk maar door het raampje in de deur. Ik denk dat het Tim is, die verwachten we voor de fondue.’
Als Mark aan de beurt is om een blik in de wachtkamer te werpen, ziet hij een wat mollige naakte knaap staan, met de handen voor zijn geslacht.
‘Kaasfondue,’ vervolgt Ingrid. ‘Welke lichaamsdelen zijn daarvoor het beste?’
‘De billen?’ gokt Mark.
‘De dijen?’ vraagt Marga.
‘Wat voor kaas?’ vraagt Robin.
‘De lendenen?’ probeert Ton.
‘Bijna goed,’ zegt Ingrid. ‘De haas, een spier onder de lendenen. Mensenhaas! Die is heerlijk mals! Wacht … Ja, Tim wordt net opgehaald,’ en ze gebaart naar een fors gebouwde man die aan komt lopen. ‘Kennen jullie mijn collega Henk al? Van de slagerij?’
De man is op een O-tag na helemaal naakt en zit onder de bloedspetters.
‘Dat is veel praktischer,’ excuseert hij zijn ontbrekende witte schort terwijl hij iedereen een schone hand geeft. ‘Zijn jullie de newbies of zijn jullie aan de beurt? Grapje.’
Dat Henk helemaal naakt is vindt Mark eigenlijk wel zo mooi. Waarom ook niet? Wanneer hij zijn eigen woning schilderde, deed hij dat ook altijd naakt. Dat scheelde weer een heel gedoe met kleren wassen.
Henk duikt in de wachtkamer en komt met Tim naar buiten. De jongen werpt een schuchtere blik op de groep die hem aanstaart.
‘Jij bent toch voor de fondue?’ vraagt Ingrid terwijl ze hem even in zijn heup knijpt.
‘Helemaal. Het lekkerste is voor het verjaardagsfeestje van mijn vriendin,’ vertelt Tim terwijl hij als een parmantige nicht door zijn haar strijkt. En vanmiddag liggen ook stukken van mij op de markt, als barbecuevlees.’
‘Henk gaat je nu slachten. Je bent helemaal alleen verder? Geen vrienden erbij?’
‘O nee, dat zou me veel te veel afleiden, en ik heb al afscheid van ze genomen.’
‘Spannend hoor!’ zegt Ingrid.
‘Ja, ik heb vaak over het abattoir gedroomd …’
‘Je diepste wens wordt vervuld, Tim! Goede reis!’
‘Kom, Tim,’ zegt Henk. ‘We moeten je nog scheren en dan moet je ook nog even door de wasstraat.’
Mark is opnieuw verbaasd hoe gemakkelijk en vanzelfsprekend uitverkorenen hun einde tegemoet gaan, zich blijmoedig koesteren in de armen van de dood. Waren slachthuizen in zijn vorige levens gevuld met stokslagen, nodeloos lijden en protesterend gekrijs, hier lijkt niets dan overgave en vrede te heersen. Terwijl Ingrid de groep voorgaat kijkt hij nog even achterom naar het nu nog levende en gezonde vlees dat er best lekker uitziet.