Opnieuw de grootste!

26 maart 2018

‘Gefeliciteerd!’ wenste onze penningmeester Jan me toe toen ik nauwelijks een stap in het gemeentehuis had gezet.
‘Is de uitslag nú al bekend?’
‘Vier zetels!’
Wow! Terwijl ik in het dorpshuis met het Blaricums Gemengd Koor zat na te borrelen, bleek zich een spannende nek-aan-nekrace te hebben afgespeeld tussen ons Hart voor Blaricum en de VVD. Dank zij onze aanhang in de Blaricummermeent hebben we die toch gewonnen met een voorsprong van 44 stemmen. En die maakten net het verschil uit tussen drie en vier zetels in de raad. Eindelijk rechtvaardigheid nadat de VVD ons acht jaar geleden met een soortgelijk aantal stemmen heeft verslagen, hoewel we toen beide op drie zetels eindigden en het deze voorsprong de VVD toen géén extra zetel opleverde. Dat laatste vond ik niet erg, zoals trouwe lezertjes van mijn blog zullen vermoeden.

Onze huidige wethouder en toekomstige fractievoorzitter – ik zou bijna een fanclub voor haar oprichten – is meteen met coalitiegesprekken begonnen, en omdat de Blaricumse zelfstandigheid voor ons een breekpunt is, en de VVD en D66 achter de plannen van de provincie staan om ons met Laren en Huizen samen te voegen (dat kan niet met Eemnes omdat dat in de provincie Utrecht ligt), is de kans groot dat we met dezelfde coalitie doorgaan, samen met De Blaricumse Partij en het CDA, en misschien nog een vierde. En wat mij goed geluimd maakt is dat ook in grote lijnen de plaatselijke partijen weer winst hebben geboekt. Want het voelt alsof de landelijke partijen de gemeenten willen kapen. Ik heb niet gekeken naar de verkiezingsdebatten op de tv. Niet alleen omdat ik nooit tv kijk, maar vooral omdat ik me afvroeg waar die landelijke partijen zich eigenlijk mee bemoeiden: de gemeenteraadsverkiezingen zijn óns feestje, zoals de Tweede Kamerverkiezingen dat van hen zijn.

Wat ik even vergeten was, is dat mijn identiteitskaart in februari verlopen was. En voor de officiële papierwinkel die vrijdag zou plaatsvinden, zou ik toch een nieuwe moeten hebben, zo adviseerden de griffier en de burgemeester me. Ik geloofde het maar half, want je mag ook stemmen met een legitimatie die al een poosje verlopen is. Maar toen ik de volgende dag daar voor de zekerheid toch naar informeerde, bleek dat echt noodzakelijk, en had ik nog maar een uur om een en ander te regelen. Voor het eerst sinds jaren zat ik weer in een taxi om snel een pasfoto te laten maken en voor een spoedaanvraag naar het BEL-kantoor te gaan. Dat lukte op het nippertje.
‘Ik besta dus even niet?’ vroeg ik toen de baliemedewerkster mijn oude ID innam.
‘Heb je geen rijbewijs dan?’
‘Nee, dat heb ik laten verlopen. Bewust!’
‘Tja. eh … Hou dan maar je ongeldig gemaakte identiteitskaart bij je,’ adviseerde ze, waarbij ze ook zelf niet leek te weten wat ze hiermee aan moest.
Na een identiteitsloze dag haalde ik vrijdag mijn nieuwe ID op, een half uur voordat ik het nodig had voor de papierwinkel in de raadszaal. Of je de eed of de belofte wil afleggen en zo.

Morgen treedt de huidige raad af. Dan zijn er tot donderdag in de meeste gemeenten even geen gemeenteraden tot de installatie van de nieuwe raden op donderdag. Witte donderdag, zoals de dag voor Goede Vrijdag wel genoemd wordt. Een nieuw begin. Maar dat is geen onbeschreven blad, want we blijven ons doodvechten voor onze zelfstandigheid, voor democratie die het dichtst bij huis is. Gelukkig hoor je steeds meer vraagtekens bij opgedrongen herindelingen omdat blijkt dat ze eigenlijk niets opleveren. Opdat Blaricum als kleine gemeente ook over vier jaar zelfstandig is! Dat is mijn belangrijkste politieke ideaal.