Hulpvaardige demonen

Date 7 september 2019

Voed je demonen (en ze zullen je helpen) is een artikel in het spirituele lifestyle magazine Happinez. De titel spreekt me aan. Ik lees het. En schrik. Het gaat over het boek Bevrijd je demonen van Tsultrim Allione. Ken ik niet. En dat grijpt weer terug op de leer van de elfje-eeuwse yogini Machig Labdrön. Ook nooit van gehoord. Die vertelde hoe je dreigende kwelgeesten, naga’s, het beste kon bestrijden. Ze veranderde haar lichaam in een voedseloffer voor demonen. ‘Ch’od werd de naam voor een ceremonie met trommels en bellen waarbij de deelnemers zichzelf in hun verbeelding offeren als voedsel voor geestelijke wezens, boeddha’s en verlichte mensen, maar ook boze geesten.’ Stel je je lichaam voor als een nectar van liefde, bied dat de demon aan en hij zal je helpen. Acceptatie en liefde in plaats van weerzin, haat en vechten. Vertrouw de demon.

Dat doet me denken aan het kwaad als draak: als je er één kop vanaf slaat krijgt het zeven koppen. Aan deze waarheid werd ik onlangs door Alan Watts herinnerd tijdens het lezen van zijn recent in het Nederlands verschenen Gelukkiger dan je denkt, waarin je niet door haat maar door acceptatie bevrijd kunt worden. Kwaad met kwaad bestrijden maakt het alleen maar erger. Als er één ding is waar het kwaad niet tegen kan, is het ervan te houden. Dan kan het niet anders dan te verdwijnen of het te veranderen in liefde. Zoals Rutger Bregman in zijn nieuwste boek De meeste mensen deugen vertelt, wordt het kwade meestal verzonnen door mensen die macht over je willen krijgen, en raken we eraan verslaafd door de media. Daarom had ik altijd een hekel aan World Press foto’s die voor het merendeel over ellende gaan, alsof dat een objectieve blik op de werkelijkheid geeft.

Denkend aan het boek dat ik zelf heb geschreven, realiseerde ik me opeens dat ook daarin ch’od bedreven wordt. Daar is de dood de demon en verlangt iedereen ernaar om opgegeten te worden. Zich te offeren om op te gaan in Het. En ze doen het ook. Jonge mensen die het leven willen vieren, juist door te sterven want dat is de climax van het leven. De dood omarmen als je beste vriend. Vraag me niet waar ik het allemaal vandaan heb. Eigenlijk heb ik niets anders gedaan dan het opschrijven van een film die zich voor mijn geestesoog afspeelde. Eerst dacht ik dat het heel pervers en masochistisch was allemaal. Maar een lezer vond het juist heel lieflijk, ondanks de kannibalistische praktijken. Wellicht ook door mijn speelsheid en humor. Al schrijvend ga je je identificeren met spelers in zo’n roman. Zo duik ik graag in Maarten die zich steeds wil laten slachten, maar ik vind hem wel de liefste van allemaal. Te gek voor woorden? Ik heb er tot nog toe geen ‘echte’ uitgever voor gevonden. Ik ben mijn tijd veel te ver vooruit!

Uiteindelijk draait alle spiritualiteit rond overgave. Dat is echter niet iets dat je kan willen. Het enige wat je kan doen is niets. Gewoon in het hier en nu zijn, met al je zintuigen open. Net als de merel die zojuist op een tak tegenover me voor zich uit zat te kijken. Ook luisteren naar je eigen lijf met zijn gedachten, emoties en verlangens. Jezelf en de wereld niet te serieus nemen en zien als een natuurlijk spel. Door de jaren heen heb ik dan ook veel spirituele oefeningen overboord gegooid, zo niet allemaal. Het paradoxale is echter dat ook niets doen niet iets is dat je kan doen. Maar je kan er wel iets van proeven door vanbinnen even stil te zijn, alleen te zijn, de natuur te zijn.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>