De thuisblijfsituatie

23 maart 2020

Het is wel even wennen, zo’n lege agenda, maar het geeft wel rust. En de wereld is heerlijk stil, wat best gezond is. En zelf kom ik aan allerlei klusjes toe die al een tijdje zijn blijven liggen. Eindelijk een nieuwe iPad aangeschaft. Bezig met de publicatie van de Engelse versie van mijn boek bij Amazon. Nu kan ik eindelijk de website van De Idealist, de digitale opvolger van De Kaarsvlam, inrichten. En dat alles zonder haast. Second Life is virusvrij, dus daar kan ik zonder angst verder leven. Het is boeiend te zien hoe creatief mensen worden tijdens een crisis zoals nu. Last but not least binnen de gemeente, waar we met een werkgroep binnenkort op afstand met Zoom gaan vergaderen. Wij gaan er alleen maar uit voor boodschappen en de twee keer dat we per week buiten eten laten we de maaltijd bezorgen of halen we die af. De komende maanden zal blijken of inderdaad de meeste mensen deugen, zoals Rutger Bregman schrijft, hoewel er natuurlijk altijd wel wat aso’s zullen blijven die bijvoorbeeld gaan hamsteren en die het geen reet interesseert hoe anderen hun kont gaan afvegen.

Op Facebook zag ik hoe iemand de letters van het woord ‘coronavirus’ had verwisseld zodat het ‘carnivorous’ werd, vleesetend. Daar lijkt inderdaad in China de oorsprong van het virus te zijn. En niet alleen van dit virus. ‘Nature strikes back,’ heb ik gereageerd, en ik kan de natuur geen ongelijk geven. We hadden ons veel ellende bespaard als we veel minder of helemaal geen vlees hadden gegeten, en er niet op zo’n ondierlijke manier mee waren omgegaan. Zowel in Italië als Noord-Brabant blijkt het carnaval een ideale gelegenheid geweest te zijn om het coronavirus te verspreiden. ‘De meest waarschijnlijke oorsprong van het woord carnaval ligt in het Italiaanse carne levare (Kerklatijn: carnem levare), wat “opheffen/wegnemen van het vlees” betekent,’ lees ik in Wikipedia. Alvorens tot de vasten over te gaan, kon men zich nog even lekker te buiten gaan aan het eten van vlees. Zoveel uitbundige mensen bij elkaar is uiteraard een ideale besmettingshaard, maar de vleselijke roots van het carnaval vind ik toch opmerkelijk.

Zo normaal als het was om de hele wereld te bevliegen, wat aan de verspreiding van het virus heeft bijgedragen, zo gewoon is het nu om thuis te blijven. Een ramp voor de economie en wellicht staan de merites van het kapitalisme en het neoliberalisme nu ook op de helling. Want mensen gaan nu ontdekken dat er meer is dan werk en geld. Ik hoor al geluiden van mensen die zich beginnen te realiseren hoe hectisch hun leven tot voor kort was. Mensen staan te zingen en te klappen op balkons, en delen via de media mooie liederen met elkaar zoals You’ll never walk alone, waarvan ik even vol schoot. Het wordt weer normaal om aardig en behulpzaam voor elkaar te zijn en rekening met elkaar te houden. Dat is winst. Soms is een crisis nodig om mensen wakker te schudden. Natuurlijk weet niemand hoe lang dit nog gaat duren, maar tot nog toe is gebleken dat mensen in crisissituaties niet meteen monsters worden, en Rutger Bregman zal wel op het puntje van zijn stoel zitten om te kijken hoe het nu verder gaat.

De wereld zal nooit meer dezelfde zijn. Toevallig zaten we een dag na 9/11 in een vliegtuig en starend naar de wereld onder ons had ik datzelfde gevoel van op een keerpunt te staan. Ik wist nog niet dat dit gevoel werkelijkheid zou worden, net zomin als ik dat nu weet. Maar een crisis kan het beste in de mensen naar boven brengen, iets wat we nu al een beetje zien gebeuren. Het is wel even wennen om veel thuis te zijn, en het is eigenlijk raar als we het daar moeilijk mee hebben. Alsof dat iets onnatuurlijks is. Terwijl we ons nergens beter op ons gemak kunnen voelen dan in de thuisblijfsituatie.