Alcohol en drugs

Date 9 oktober 2021

Alcohol en drugs. Vaak worden die samen in één adem genoemd. Alsof alcohol géén drug is! En dat niet alleen. Het is een van de gevaarlijkste drugs, aldus de Jellinek die zich baseert op gegevens van het RIVM, ons allen sinds de pandemie welbekend. Deze instelling voor verslavingszorg publiceerde in 2009 een top 15 van de gevaarlijkste drugs. Bovenaan staat crack, cocaïne die je uit een pijpje rookt of boven een verhit velletje cocaïne inademt. Op de tweede plaats heroïne waarover Doe Maar zong. Op de derde plaats tabak, waar ik echt wel ervaring mee heb, maar ik weet nog steeds niet hoe ik de vraag of ik rook moet beantwoorden omdat ik sinds een jaar of tien elektrische sigaretten rook: geen tabak, maar wel een minimale hoeveelheid nicotine. En daar is dan op de vierde plaats alcohol wat gevaarlijker is dan cocaïne, methamfetamine – ja, dat spul van de fantastische serie Breaking Bad – en amfetamine op de vijfde tot zevende plaats. Dat laatste, ‘speed’, heb ik één keer gebruikt en wat voelde ik me groots! In een grandioze zelfoverschatting dacht ik in één nachtje wel even de tentamenstof voor de volgende dag te kunnen leren. Nee dus en nooit weer.

Ik snap er dus eigenlijk niets van dat alcohol zo legaal is. Je kan nergens meer komen of er wordt een glaasje geschonken. Vandaag zag ik weer een advertentie voor NRC-lezers waarin een prachtige wijn werd aanbevolen. Houtgerijpte Manadero garnacha, wat dat ook mag zijn. Ik behoor kennelijk toch niet echt tot de echte elite van NRC-lezers. Mijn ergste ervaring met alcohol was net als die met speed in mijn studententijd. Terwijl ik steeds maar bleef zingen over ‘nog een glaasje drank’ werd mijn glas steeds aangevuld. Dat werd een halve fles whisky of whiskey, dat weet ik niet meer. De volgende dag was ik dus een wrak. Maar sinds januari heb ik bijna niets meer gedronken, een blikje bier en twee glazen wijn. Dat komt omdat ik in het ziekenhuis niets mocht drinken en bij thuiskomst er gewoon niet meer aan dacht. Ook omdat ik onder de oxycodon zat, een opiaat met een soortgelijke werking als morfine en dat daarom best wel eens de tweede plek zou kunnen delen met heroïne. Maar ik werd er helemaal niet suf van, zoals ik begrepen had uit het album De blauwe lotus van Kuifje. Het schijnt zeer verslavend te zijn, dus ik ben er toen wat eerder mee gestopt dan voorgeschreven was.

Minder verslavend dan amfetaminen staat GHB wat vroeger voor narcose bij operaties werd gebruikt, maar in een update van 2020 vermeldt de Jellinek dat het nu wel eens wat hoger op de lijst zou kunnen staan. Op de negende plaats staan slaap- en kalmeringsmiddelen. Zelf heb ik die nooit of misschien een enkele keer gebruikt, maar mijn moeder was in de jaren 60 verslaafd aan Bromural waarvan ze vlekken op haar huid kreeg. Ik kon die tabletten gewoon bij de apotheek voor haar kopen en deed dat ook. Van drug nummer 10 heb ik wel vaak genoten: cannabis. Als weed. Maar vaker als hasj, ofwel de gedroogde hars verkruimeld in tabak. En dan met drie vloeitjes een jointje bouwen. Ik leerde stevig inhaleren. ‘Opdat het gelijkmatig in je bloed komp,’ zoals Koot en Bie dat in 1977 noemden in hun Hengstenbal. Op plaats 11 van deze drugsparade staat ketamine en wat dat is moet ik eerlijk gezegd even opzoeken. Een kristal of poeder dat in ziekenhuizen als pijnstiller wordt gebruikt, en daarbuiten thuis, op festivals en huisfeesten wordt gesnoven. Het wordt een ‘dissociatief tripmiddel’ genoemd: je kan hallucinaties krijgen, niet meer weten waar je armen en benen zijn, het gevoel krijgen op te lossen in de omgeving en zelfs uit je lichaam te treden. Kortom vanaf hier krijgt de rangschikking van drugs een psychedelisch kleurtje, want de plaatsen 12 tot en met 15 staan xtc voor festivals, qatbladeren om op te kauwen, lsd om te slikken en paddo’s die onder andere voor ceremonies worden geconsumeerd. Nooit gebruikt allemaal, op twee keer lsd na dan.

Het grappige is dat psychedelica – en voor mij hoort cannabis daar ook bij – de minst schadelijke drugs zijn maar meer worden bestreden dan alcohol. Gebruik ervan wordt soms oogluikend toegestaan en in de stad zijn veel coffeeshops te vinden, maar men is maar al te blij als er weer eens een wietplantage wordt opgerold of een massa pillen in beslag wordt genomen. Dit terwijl er niks mis is met een bezoek aan de Heineken Experience en wijnkenners zelfs een speciale status hebben – zeker binnen NRC-kringen waar ook veel wordt genoten van verre vliegreizen. Jaarlijks aantal doden door alcohol 1.900. Aantal sterfgevallen door xtc en amfetaminen 4, door cannabis 0. Ketamine, qat, lsd en paddo’s worden door Jellinek niet eens genoemd. En als we zoveel energie stoppen in het bestrijden van covid, waarom dan niet evenveel in dat van tabaksgebruik dat evenveel doden nalaat, namelijk tien keer zoveel als die van alcohol? Waarom is er zoveel inconsistentie in het beleid van de overheid? Waarom wordt zelfs het gebruik van paddo’s verboden en kunnen we wel rookwaar kopen bij de supermarkt, zij het niet meer bij de Lidl? Het zal wel met de vrije markt te maken hebben.

In de jaren zestig, toen tabak nog heel gewoon was, had ik daar een simpele verklaring voor. Men zag liever dat mensen zich verslaafden en verdoofden met alcohol en tabak in plaats van dat ze wakker zouden worden. Overheden houden niet van bewustzijnsverruiming.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>