Verlichting

28 november 2006

Zomaar even getroffen door een paar woorden van de verlichte meester Poonjaji (1910-1997) in het advaita-magazine Inzicht. Hij heeft tegen Brandon Bays gezegd ‘dat de vaste overtuiging dat je niet verlicht bent je ervan weerhoudt de oneindige aanwezigheid, die er altijd is, te ervaren. Wanneer je er absoluut zeker van bent dat de verlichting er altijd is, zie je haar overal waar je kijkt.’ Wat doet denken aan een tekst uit wat wellicht het meest betrouwbare evangelie is, dat van Thomas, in logion 77:

Kloof een stuk hout en ik ben daar,
til een steen op en jullie zullen mij daar vinden.

Als je gelooft dat je niet verlicht bent, dan houdt juist dat geloof je tegen om verlicht te raken. ‘Ja maar wat als je wéét dat je niet verlicht bent?’ kan iemand vragen. Dat kan je niet weten, dat moet een illusie zijn, want dat is net zoiets als beweren dat je een trambestuurder bent en geen mens. Verlicht zijn we allemaal, in ons diepste wezen. En dat weten we drommels goed als we eerlijk zijn tegenover onszelf. Als we zeggen dat we niet verlicht zijn liegen we gewoon, het is de grote leugen, de grootste leugen waarmee priesters en politici ons hebben opgevoed.

Verlichting doortintelt ons hele wezen, deze hele wereld, dwars door honger en ellende, door armoede en rijkdom, door vreugde en lijden heen. Maar de priesters en de politici hameren er voortdurend op dat we ongelukkig zijn, dat het arrogant is te geloven dat we één zijn met God, dat er nog een boel gedaan moet worden omdat we – persoonlijk, maatschappelijk, spiritueel – er nog lang niet zijn. Er is nog zoveel te doen, zoveel armoede en lijden! Dat moeten we eerst uit de wereld helpen, en pas dán kunnen we ons de narcistische luxe van verlichting veroorloven! Ons laten geloven dat we niet verlicht zijn is misschien wel de grootste misdaad die er is. Daarin spelen ook de media een dubieuze rol. Want met al hun slechte nieuws kluisteren ze ons aan het geloof dat we er nog lang niet zijn, worden we door gezaaide angst met twijfel en lijden bevrucht.

Verlichting is overal. Voelbaar, tastbaar, proefbaar. Het is alleen maar een kwestie van bewustwording van een diepere of hogere realiteit waarvan alles doordrongen is. Bewustzijn is het ultieme medicijn.

O help! Ik draaf weer eens door! Dat zijn van die buien waarin woorden geschreven willen worden en een fysiek gevoelde onrust alleen maar bevredigd kan worden door ze het licht te laten zien. Buien waarin ik pretendeer verlicht te zijn of zo, en weer eens jubelend extatisch de Nieuwe Mens uithang. Dat kan niet goed gaan. Zoals Vriend wel eens zegt: “Doe het even wat rustiger aan, anders krijg je straks weer last van migraine.” Nou, dat heb ik er best voor over…

Gepost in Spiritualiteit