Malen

Date 1 maart 2009

Vanmorgen veel te vroeg wakker. Kon de slaap niet meer vatten. Misschien ook wel uitgeslapen. Miste het gelui van kerkklokken, dat me meestal op zondag vroeg even uit de slaap haalt. Allemaal gedachten drongen zich op, alsof ze nog lang niet uitgedacht waren en daarom nog wat aandacht nodig hadden. Dat krijg je ervan als je je ontspant. Niet alleen een verhoogde kans op koppijn, maar ook op het moeten inhalen van achterstallig denkwerk. Vroeger dacht ik dat de hersenen een klomp zenuwen waren waar alleen zwakke stroompjes door liepen, maar het schijnt dat die grijze massa niet alleen 20% van al je energie vergt, maar dat daar ook heel wat leven in de brouwerij is. In gedachten voelde ik dan ook de uitlopers van mijn hersencellen zich krioelend wegen banen, op zoek naar contact met andere cellen. Zoiets moet kennelijk doorgaan totdat een gedachte is gesetteld, een probleem is opgelost, een programma is afgewerkt, de mentale rommel is opgeruimd.

Het recente verleden vertoonde zich als een serie onaangename ervaringen met het bedrijfsleven. Ecotone leverde mijn tonercartridge later dan gebruikelijk en de bezorger weigerde mijn vier lege cartridges mee te nemen, zoals was afgesproken. Vriend was boos en mieterde ze in de grijze container. Bij ING een onbeschofte dame aan de zakelijke helpdesk, die me niet eens liet uitpraten en met een groot gebrek aan empathie mij liet zitten met de brokken van verkeerde voorlichting van haar collega. Bij de Gouden Gids een ‘sales representative’, een brutaal knaapje dat me voor € 349 méér advertenties wilde aansmeren dan vorig jaar, terwijl ik juist had besloten daar helemaal niet meer te adverteren omdat ze me vorig jaar stiekem een ‘promo page’ door de neus wilden boren. Gisteren een eigenlijk veel te duur USB-snoertje voor mijn Nokia telefoontje opgehaald: Vriend adviseerde me om in de winkel even te checken of het paste, en dat bleek inderdaad niet overbodig want het sloot inderdaad niet aan op mijn mooie nieuwe 2630, waarmee ik verder trouwens heel blij ben. En vorige maand berekende TNT Post me € 171,82 teveel voor het versturen van De Vuurfakkel, zodat ik daar weer achterheen moest. Samengevat: de kwaliteit en services van wat grote bedrijven leveren dendert zó achteruit dat je steeds méér tijd kwijt bent aan het repareren van hun fouten en gebreken. Wég met het grootbedrijf!

De toekomst vertoonde zich als een soort voorjaarswoede. Mijn tuin, of iets groens dat daarvoor door moet gaan. Geld of geen geld, ik voel me toch verantwoordelijk voor een leuk aanzicht ervan. Tegels zijn verzakt wegens een mollenplaag die de hele buurt teistert. Aarde loopt over verrotte houten borders heen, en van alles en nog wat groeit maar raak. Het lijkt wel de tuin van mijn Wijze Tante, die liet ook de natuur haar gang maar gaan! Maar de toekomst vertoont zich ook als in de loop der jaren opgestapelde hoeveelheid spullen die naar een kringloopwinkel of het afvalcentrum moeten. Als je geen auto hebt stapelt zich dat maar op: een oude bureaustoel, een computer, een papierversnipperaar, beeldschermen, stereosetjes, luidsprekerboxen, een printertje… Toen ik in Amsterdam woonde zette ik het gewoon op de stoep en voor je het weet had een morgenster het meegenomen. Maar nu we geacht worden aan het milieu te denken en het scheiden van afval ook geprivatiseerd is, gaat dat niet altijd even makkelijk! Ik zit me nog steeds suf te piekeren over wat je nou eigenlijk met een tl-buis moet doen, want die staat al jaren in de schuur onbestemd te zijn…

Typisch voorjaar dus. Afrekenen met het oude en met een schone lei willen beginnen. Afrekenen: geen energie meer willen stoppen in het Beest dat zich manifesteert als grote bedrijven en het bankwezen. Boosheid heeft geen zin, want als je je gram haalt krijg je een kilo terug. En daar word je alleen maar zwaar van. Dat is ook de bedoeling, want als je lichter zou worden zou je wel eens boven hen uit kunnen stijgen, of nog erger: verlicht raken. En als er iets is waar het Beest niet tegen kan, dan is dat gebrek aan aandacht, humor. Het Beest geniet liever van je boosheid, slorpt alle energie uit je. En ik moet toegeven dat hem dat bij tijd en wijle best even lukt. Grrr! Maar gelukkig zijn er ook momenten dat verlichting zich even aan me voordoet.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

1 reactie op “Malen”

  1. Diana zei:

    Dag, Satyamo, wanneer geef je even een belletje om met Erik en mij af te spreken, wanneer we even de af te voeren spulletjes zullen komen ophalen en naar de vuilstort c.q. gemeentewerf brengen?! Ik hoop dat je dit dan wel voor Sint Juttemis leest. Tot gauw, hè! Diana

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>