Offers aan Moloch

Date 12 maart 2009

Wat bezielt die jongeren toch? Het lijkt alsof ze steeds vaker in de ban raken van agressieve computerspelen, die ze dan ook in de werkelijkheid eens willen ervaren. Alsof ze zo gehypnotiseerd zijn dat ze real life ook als een virtuele wereld ervaren. Zoals je dromerig uit de bioscoop in de buitenwereld stapt en het even duurt voordat je weer in de straten van de stad wandelt, zo lijkt ook de wereld van bloed en geweld over de randen van het beeldscherm het dagelijkse leven te infiltreren. In een roes vermoord je je vriendjes en schoolkameraden, en natuurlijk ook die enge leraar. Echt 3D-bloed gutst over de vloer en je geniet van de power waarmee de grafische kaart deze wereld zo bliksemsnel vormgeeft. Het rennen wegens de politie die achter je aan zit blijkt moeilijker dan gedacht, je gaat er echt van hijgen. En als je zelf een kogel in je lijf krijgt blijkt dat pijn te doen. Nee, dit vond ik niet leuk meer, dit spel ga ik verliezen. Ik kan er beter maar mee ophouden, want ik heb nog wel een paar levens over.

De 17-jarige Tim is sinds gistermorgen beroemd door de moord op 15 mensen, waarna hij zichzelf doodschoot. Waarschijnlijk gebeurde een en ander niet zoals hierboven beschreven, maar bij dit soort afschuwelijke gebeurtenissen ga je toch naar de oorzaak zoeken. Ligt het aan de volle maan? Die maakt ons allemaal ongemerkt een beetje gekker. Maar die kan hooguit een druppel zijn die de emmer vol gevoel doet overlopen. En bovendien kunnen we daar niets mee. Je kan de maan niet tegenhouden om vol te worden, dus ga je op zoek naar andere oorzaken van dit geweld waar je wel wat mee kunt. En ja hoor, de politie vindt het dubieuze computerspel Counter-Strike in de computer van de in het zwart geklede Tim. Is dat dan de hoofdschuldige? In zekere zin wel omdat dit soort spellen, net als reclame en televisie, het meest primitieve in de mens exploiteren om er zelf rijker van te worden.

Een vergelijking met de wapenhandel ligt voor de hand. Misschien is het zelfs nog erger omdat hier het idee van geweld verspreid wordt, een moraal waarin moord en doodslag normaal gevonden worden. Scheppen wij enerzijds de virtuele wereld als fijnstoffelijke velden om ons heen, anderzijds is onze wereld niets anders dan de materialisatie van die etherische velden. ‘In het begin was het Woord,’ zei Johannes al. ‘Alles is eruit voortgekomen.’ In ons computertijdperk met zijn internet zijn we beter dan ooit in staat om door middel van virtuele werelden onze stoffelijke werkelijkheid te veranderen. Wensen en gedachten zijn creatieve krachten. Hoewel dit soort computerspellen uit de handel zou moeten worden genomen, zijn daarmee de problemen bij lange na nog niet opgelost. Want dan blijven nog altijd de perverse geesten over die ze bedacht hebben. Of moet je ze net zo lang hun eigen spellen laten spelen tot ze zelf in trance zelfmoord plegen? Misschien.

Maar met een verbod op dit soort computerspellen zijn lang niet alle problemen opgelost, want zo’n spel kan nooit iets in een mens activeren dat niet al latent aanwezig was. Als je het leven al niet meer ziet zitten maakt het niet veel meer uit wat je doet en wat er gebeurt, en ben je ontvankelijker voor dit soort destructieve krachten. Als je gepest wordt op school, als je uitgelachen wordt, als je je niet meer geliefd weet, als je geen respect meer van anderen krijgt, als je continu op je hoede moet zijn dat je niet belazerd wordt, als je steeds maar moet scoren, als anderen hoge verwachtingen van je hebben, kortom: als je in een extreem liberaal milieu leeft, dan kan het minste geringste tot de grootste rampen leiden. Het is dus niet verwonderlijk dat Tim in een weelderige plaats woonde – de naam Winnenden laat al doorschemeren dat het niet echt om losers gaat – die wellicht te vergelijken is met Oldegeppel waar zich evengoed zo’n bloedbad kan voltrekken.

Gepest en uitgelachen worden, een computerspel, een vader die wapens laat slingeren – zij werken allemaal dit soort afschuwelijkheden in de hand. Ik begrijp dat Tim al wegens depressies onder psychiatrische behandeling was geweest, maar zolang de maatschappij zelf verziekt is blijft dat dweilen met de kraan open. En de samenleving blijft ziek zolang we een collectief gedachtenveld blijven creëren waarin zich al die zwarte, sombere, agressieve en destructieve taferelen afspelen. Die noemen we fantasieën en we sluiten ze op in films en computerspellen, en denken ze dan daarmee te bezweren terwijl we er nog geld mee kunnen verdienen ook. We noemen hun wereld virtueel om onszelf ervan te overtuigen dat die niet ´echt´ is, of ´tussen de oren´ zit. Maar eigenlijk is het echter dan echt omdat de materiële wereld niets anders is dan een gestolde versie ervan, een realisatie van deze scheppende ideeënwereld. En misschien zal het echte armageddon zich in de virtuele wereld afspelen, het ultieme gevecht tussen de vechters en de niet-vechters.

In de Oudheid werden kinderen aan Moloch geofferd. En dat doen we nog steeds. 15 slachtoffers. Nee, 16.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

1 reactie op “Offers aan Moloch”

  1. vriend zei:

    het is wel ONZE generatie [na 1945] die ondanks alle waarschuwingen [sinds het rapport van de club van rome 1972, en daarna vele anderen] over onze manier van leven kans heeft gezien in een tijdsspanne van 50 jaar de wereld naar de klote te helpen.

    je zult maar in deze wereld vol leugens [van gedwongen consumentisme/reclameleugens] geboren worden!

    WIJ [onze generatie] zijn het ‘normaal’ gaan vinden dat PUUR vruchtensap nog maar 15% van dat sap hoeft te bevatten, en de hele rest van geknutsel aan voedsel; (licht/geluids)vervuiling van ons leefmilieu [o.a. omdat ANDEREN zo nodig moeten vliegen; parkeerplaatsen ipv groen; elektrosmog, etc.];

    WIJ zijn het ‘normaal’ gaan vinden dat je een sticker op je brievenbus moet plakken als je GEEN reclamerotzooi in je bus wilt hebben.

    WIJ zijn het ‘normaal’ gaan vinden kinderen vanaf 1 jaar in een krès te dumpen, omdat de ouders zo nodig beide moeten [echt willen?] werken.

    deze kinderen vinden bij thuiskomst niet meer een liefdevolle ouder bij wie ze kunnen uithuilen bij een kopje thee als ze weer eens op school gepest waren.
    hen wacht een toekomst om zo snel mogelijk te worden klaargestoomd [=volgestouwd met rubbish die ze voor hun werkelijke ontwikkeling als MENS niet nodig hebben] voor ‘de maatschappij’ om zo bij te dragen aan nóg meer verspilling en vervuiling.

    is iemand die dat op die leeftijd al doorziet [en hoeveel jongeren zijn op zo’n leeftijd al depressief?] ‘gestoord’ in zo’n door en door zieke maatschappij?

    ik brand (in gedachten) kaarsjes voor de slachtoffers en het verdriet om hen van hun familie; toch voel ik ook compassie voor die velen (jongeren) die het op hun leeftijd al niet meer zien zitten – compassie uit onmacht, omdat IK voor hen niets anders kàn doen.

    voor de dader bood zelfs 2dn-life kennijk geen uitweg meer…

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>