The Quest

7 april 2009

Mijn lievelingsblad Inzicht bestaat tien jaar, en daarom is een boek uitgegeven met 36 artikelen die er in de loop der jaren in zijn verschenen. Van Adyashanti, Andrew Cohen, Jan van Delden, Byron Katie, Wolter Keers, Nisargadatta Maharaj, Francis Lucille, Tony Parsons, Alexander Smit, Douwe Tiemersma, Eckhart Tolle en vele anderen die ik tekort doe door ze hier niet te noemen. Zoals Osho, die ik zelf liever Bhagwan noem. Met hem begon in 1979 mijn spirituele speurtocht en nu kom ik hem weer tegen in een verhaal dat gaat over het verschil tussen overgave en gehoorzaamheid. Achterin het boek is te lezen dat Nandan deze tekst heeft vertaald, en hij kan het niet nalaten om daarbij aandacht te vragen voor The Quest.

Voorjaar 1988. De staf in Poona vroeg Nandan om een Nederlandse tak van de World Academy of Creative Science, Arts en Consciousness op te zetten. Hij pakte me al snel bij de kraag, begon de spirituele intelligentsia om zich heen te verzamelen, en daarmee begon voor mij een periode van enkele jaren waarin ik vaak in het gebouw van de commune in Amsterdam te vinden was. Een van de eerste taken was het inventariseren van Bhagwans geschriften en om dat mogelijk te maken introduceerde ik daar… de computer! Dat was wel wat gewaagd in deze kringen, want computers waren toch voor mensen die in hun hoofd zaten in plaats van in hun hart zoals het hoorde? Denken was toch een beetje taboe in die kringen en ik heb zelfs een serieuze arts horen beweren dat Bhagwan zelf helemaal niet dacht!

Desalniettemin huurde Almast die zomer een roedel van die dingen, en voor we het wisten zat een zaal vol enthousiaste sannyasins gedurende enkele weken alle vragen die ooit aan Bhagwan gesteld waren uit boeken over te typen op 5¼inch-floppy’s. Het inventariseren en chronologiseren van Bhagwans woorden uit honderden boeken was al een hele klus, en daaruit kwamen uiteindelijk meer dan 8000 vragen in een database. Nou ja, database… ik zat alles heerlijk in QuickBasic te programmeren, en zo ontstond het programma The Quest. Vanwege copyrights konden we Bhagwans antwoorden niet weergeven, maar het was een geweldig hulpmiddel om te kunnen vinden waar onze meester iets over een bepaald onderwerp had gezegd.

Daar zag ik Vriend voor het eerst. Onder het eten in de zonnige tuin van het voormalige klooster raakten we voor het eerst in gesprek. Hij had al langer een oogje op me, want ik liep een beetje brutaal rond in kort rood sportbroekje en idem netshirt. Ik raasde het gebouw op en neer en bracht velen voor het eerst in hun leven in contact met computers. Primitieve dingen, met zwart-wit monitoren en harde schijven van hooguit 20 MB. Een jaar of tien geleden hebben anderen, waaronder Nandans zoon Sanat, dit indertijd nog op meerdere floppy’s uitgegeven programma bewerkt voor Windows, zodat The Quest vandaag de dag nog is te downloaden op de website van de Vrienden van Osho.

Ik ging nog veel meer in die commune doen, zoals meewerken aan het Osho Magazine, waarin ik voor het eerst onder de naam Ganymedes schreef. We trachtten ook Osho het land in te krijgen waarvoor we een grote advertentiecampagne voerden. We probeerden zendtijd te krijgen voor de ZON, de Zender Osho Nederland. Zo reisde ik met Nandan mee naar de Raad van State, het Commissariaat voor de Media, zaten we in Amsterdam-Noord bij Willem Oltmans op de koffie (ik nog steeds in dat korte broekje en dat netshirt, wat kan ik toch naïef gemeen zijn!) en werden onze woningen – in elk geval die van Nandan – stiekem door de BVD doorzocht. Want Osho had zich niet overal even geliefd gemaakt, wat achteraf gezien best voorstelbaar is.

In de inleiding van de handleiding bij The Quest ga ik in op de rol van de vraagsteller, want ‘it is meant as a computerized fantasy game in which we can play the character of any questioner. Like in the Dungeons and Dragons game we can keep on playing the same character for an entire life, continuing to ask the same questions. But isn’t it more fun to let our hero die once in a while, so that we can begin playing a brand new character? Why waiting for a physical death to be reincarnated? Time is running out fast, so let’s drive ourselves crazy with all these questions and answers and we’ll find the knack!’ Osho zou zeggen: niet de vraag, maar degene die de vraag stelt moet verdwijnen. Maar ook lees ik hier al mijn interesse in rollenspelen in fantasiewerelden die je met computers kunt simuleren, wat pas veel later zou uitmonden in mijn liefde voor zogenaamde virtuele werelden en Second Life. Waar ik Robbie weer zou ontmoeten, die vrijwel exact op dezelfde dag is geboren als die waarop ik met Vriend in contact kwam tijdens het eten in de communetuin. Vriend die me van Bach zou leren houden. Robbie die gisteren naar de Markuspassion is geweest waarvan hij het slotkoor zo mooi vond.

Ik geniet ervan als die werelden zo heerlijk door elkaar heen lopen en zo mooi op elkaar afgestemd blijken te zijn. Vingerwijzingen is de titel van het boek met artikelen uit Inzicht. Ik kan me dat trouwens moeilijk voorstellen, want omdat alles één is wijst die vinger overal naar. Kopen, dat boek, waarover meer onder ‘Lezersaanbieding’ op de website van Inzicht. Kost € 17,95 en voor lezers slechts € 12,50. En als je van dat alles doordrongen bent, zijn er geen vragen meer, heeft de Quest zijn eindpunt bereikt. Of beter: is alles een Quest geworden, in voortdurende verwondering op een eindeloze reis.