Spiritualiteit

6 mei 2009

Spiritualiteit is in. Misschien wel een beetje té in! Er is een groeiend besef dat materie en logica geen antwoord kunnen geven op de levensvragen waarmee we steeds vaker worden geconfronteerd. Velen spelen daarop in door van alles en nog wat een ‘spiritueel’ sausje te geven, waarmee het begrip spiritualiteit zijn inhoud verliest. Als je iets aan te bieden hebt, verkoopt het beter in een ‘spiritueel’ jasje. En als je zoiets koopt krijg je daarmee het gevoel dat je iets doet voor je medemens, het milieu, een betere wereld. Niet alleen wordt daarmee het geweten gesust, maar dreigt alles wat écht spiritueel is bedolven te worden onder zijn eigen zoete surrogaat.

De tijden veranderen. Niet alleen onze huidige crisis getuigt daarvan, maar ook het feit dat er steeds meer verlichte en visionaire mensen tevoorschijn komen, die eigenlijk allemaal zeggen: het goddelijke, dat wat je zoekt is alleen in je diepste eigen wezen te vinden, waar het al vele levens wacht op herkenning en bewustwording. Zoals de kerk sinds het begin van onze jaartelling uit eigenbelang Christus exploiteert, zo dreigt ook nu de spirituele boodschap van levende meesters uitgebuit te worden om persoonlijke belangen te handhaven. Het is dan ook meer dan ooit van belang om het begrip spiritualiteit zuiver te houden.

Velen leven in een droom van niet-heelheid, afgescheidenheid, dualiteit, polarisatie, een nachtmerrie die doorleefd moet worden om van een onbewuste tot een bewuste eenheid te komen. Waarin licht wordt gebracht door de bewustwording van de eenheid van al dat is, niet alleen in de zichtbare wereld, maar ook in en met de onzichtbare werelden, zowel in heden, verleden als toekomst. Door heling op basis van onvoorwaardelijke acceptatie in gedachten, gevoelens en daden van dat wat is. Dit is alleen mogelijk in overgave, liefde en vertrouwen en niet te formaliseren in daden, voorschriften en rituelen omdat het een niet te meten kwaliteit is. Spiritualiteit betekent leven naar de onvoorspelbare waarheid die uit de diepte van je eigen wezen opwelt.

De Vuurfakkel, mei/juni 2009