UMTS

20 april 2007

Met Fractiegenootje Rob (2,21 m) naar een bijeenkomst over UMTS geweest, georganiseerd door het Gewest en bedoeld om colleges, ambtenaren en raadsleden hierover objectief voor te lichten. Daar zaten we dan in het gemeentehuis van Vechtstad, waar mensen van het Antennebureau en een arts van de GGD toch enige moeite hadden met ons te overtuigen van de veiligheid van dit draadloze communicatienetwerk, dat over enkele jaren het huidige gsm-netwerk vervangen moet hebben. Elektromagnetische straling is immers heel natuurlijk; een bepaald frequentiebereik is het licht dat we met onze ogen opvangen. En radio- en televisiegolven zijn tot nog toe veilig gebleken. Terwijl ook onze DECT-telefoons, routers, inductiekookplaten, gps-ontvangers, afstandsbedieningen voor auto’s en audiovisuele apparatuur, detectiepoortjes in winkels, draadloze muizen en veel andere apparatuur er gebruik van maakt. Een verband tussen UMTS en specifieke gezondheidsklachten als hoofdpijn, slapeloosheid, concentratieverlies kan niet met een biologisch mechanisme verklaard worden. Bovendien zijn de resultaten van het onderzoek hiernaar niet consistent, zodat een en ander nog niet wetenschappelijk is vastgesteld. De arts toonde ons met zijn niet uit lezingen weg te branden powerpointpresentatie een lijst van eisen die aan wetenschappelijk onderzoek zijn gesteld, en ik stak meteen mijn vinger op.

‘Ik heb vroeger geleerd dat onderzoek ook valide moet zijn,’ zei ik. ‘Ofwel dat een test meet wat die geacht wordt te meten. En dat mis ik in dit rijtje van eisen en bij het Zwitserse Onderzoek.’ Het was dit ‘Zwitserse Onderzoek’ dat vorige zomer zou aantonen of UMTS al dan niet schadelijk is voor de gezondheid en waarvan de uitslag voor velen doorslaggevend zou zijn voor verder beleid. Niet schadelijk, was de uitkomst. Nou ja, alleen dan voor de korte termijn. En zolang je kinderen en zieken er niet bij betrok… Kortom: ook als dit onderzoek de schadelijkheid van asbest had gemeten in plaats van die van UMTS, zouden we rustig kunnen gaan slapen. Dat heb ik ook verteld, gisteren, maar een echt antwoord hierop kreeg ik niet. Evenmin op mijn opmerking dat het raar is dat het licht op groen wordt gezet terwijl nog niet eens de veiligheid ervan is aangetoond. Ja, ik was een beetje lastig gisteren. Net als Fractiegenootje Rob (2,21 m), die net als ik twijfelde aan de objectiviteit van deze voorlichting. Alleen al het vele gebruik van het woord ‘objectief’ is al een reden van wantrouwen. Bovendien – ik kon het niet laten – vroeg ik waarom het subjectieve niet meetelde, dat kan je toch best meten met vragenlijsten en zo? Die opmerking was duidelijk een zendmast te ver, kwam teveel uit een andere wereld.

We kregen mooie geruststellende folders mee. Onder andere van de World Health Organization. Volgens haar is er ‘geen overtuigend wetenschappelijk bewijs dat de zwakke radiofrequente velden van basisstations en draadloze netwerken nadelige gezondheidseffecten veroorzaken.’ Aldus Fact sheet 304, dat trouwens alweer bijna een jaar oud is. We kregen ook informatie van het Antennebureau, dat ontkent dat er steeds meer elektrosmog in onze omgeving is, want de totale sterkte van alle velden in onze woonomgeving neemt dank zij slimmere technieken niet toe. Ik moest denken aan Schiphol, volgens welk meer vliegtuigbewegingen minder geluidsoverlast veroorzaken. Ook werd ons gewezen op de website www.antenneregister.nl, van het Antennebureau, waar je na het intikken van je postcode kunt zien wat voor antennes er allemaal in de buurt staan, hoe hoog ze zijn, sinds wanneer ze in gebruik zijn en diverse technische gegevens. Maar er werd uiteraard niets verteld over de website van Stop UMTS!

Deze straling blijkt trouwens nauwelijks te stoppen, want daarvoor is al teveel in de wetgeving dichtgetimmerd, zodat je als gemeente vrijwel machteloos bent om er iets tegen te doen. Wel moet de eigenaar van de grond of het gebouw toestemming geven voor het bouwen van een antenne-installatie. En moet een zogenaamde ‘instemmingsprocedure’ worden gevolgd als het gaat om huurders in een woongebouw: dan mag de installatie niet geplaatst worden als meer dan 50% van de woonadressen ertegen is. Maar al met al blijft het wonderbaarlijk dat politici beter weten wat gezond voor ons is dan de medici, hoewel ook deze laatsten wel eens duistere banden aangaan met instanties waar het commerciële belang prevaleert. Waar geld belangrijker is dan objectieve gezondheid. En waar subjectieve gezondheid nauwelijks een rol lijkt te spelen. Terwijl het juist dat is wat beleefd wordt!