ABN Amro

3 mei 2007

De nadagen van ABN Amro lijken in zicht. En dat is niet geheel onterecht, want helaas heeft deze bank zich de laatste decennia ontwikkeld tot een arrogante, zelfingenomen instelling die van enige moraal geen kaas heeft gegeten. Kantoren sluiten, zich laten betalen voor pasjes, nauwelijks dagafschriften toesturen, het houdt niet echt over allemaal. Als je in de schulden zit word je ontvangen in een kaal achterkamertje waar zelfs geen koffie wordt geschonken, maar als je een leuke erfenis hebt gehad word je door een account-manager met bloemetjes in tekstballonnetjes benaderd. Dat is althans mijn ervaring. ‘Wij handelen in geld,’ was hun devies toen ik er in de jaren zeventig werkte, en dat is het tot vandaag de dag gebleven. Voor wat er met het geld wordt gedaan voelt zij zich niet verantwoordelijk, evenmin als de wapenindustrie zich dat voelt voor de ellende die er met hun producten wordt veroorzaakt. Het voormalige hoofdkantoor op het Rembrandtplein in Amsterdam staat leeg, en in gedachten zie ik scheuren in de eens zo robuuste muren verschijnen.

Twee scheuren op één dag. Want vanmiddag kreeg ik een e-mailtje van de voortdurend alerte en bepaald niet onsympathieke Vereniging van Effectenbezitters met de mededeling dat het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat WOL, ABN Amro en Goldman Sachs beleggers hebben misleid met de beroemde beursintroductie van World Online op 17 maart 2000. Ik roep al jaren dat ik nog geld van Nina Brink krijg, en het lijkt erop dat ik waarlijk nog iets ga terugzien van de € 4.053,24 die ik indertijd heb geclaimd. Het totaal van alle claims gaat om miljarden, dus ik ben benieuwd hoe dat verder afloopt. Alsof dat niet genoeg is, heeft de rechtbank vandaag ook nog eens beslist dat ABN Amro de verkoop van haar dochter LaSalle aan de Bank of America moet terugdraaien. Waardoor een fusie met Barclays weer in het gedrang komt. ‘Catastrofaal’ volgens topman Rijkman Groenink, alsof die man zelf niet een catastrofe is. Want je moet toch wel heel pervers zijn om een fusie te willen waarbij totaal zinloos 12.800 mensen op straat komen te staan

Ik heb er van 1973 tot 1977 gewerkt. Daar op het Rembrandtplein bij de Amrobank, op diverse afdelingen. En ik vond het nog leuk ook. Vooral de Inlichtingendienst Buitenland waar ik zoekgeraakt geld opspoorde door alle mutaties stap voor stap, van tussenrekening naar tussenrekening, van bank naar bank, te volgen. De communicatie verliep met de telefoon, buizenpost, brieven en vraag- en antwoordformuliertjes, terwijl je dagafschriften bekeek in ordners en op microfiches. Omdat roken toen heel normaal was, moet de lucht altijd blauw zijn geweest, maar dat is uit mijn herinnering gewist. Onze afdeling zat samen op een zaal met de effectenadministratie en de boekhouding, en onze procuratiehouder De Kraak was het klassieke voorbeeld van een dorre, droge boekhouder, die ik ondanks dat toch graag mocht. Was het toeval dat de mooiste jongens het langst bij hem aan zijn bureau aangeschoven zaten? Maar ik ook gedroeg me niet altijd netjes tussen de archiefkasten. Een leuke tijd dus. Waarin slechts fluisterend over de Raad van Bestuur werd gesproken en je op je tenen langs haar vergaderruimte op de vijfde verdieping sloop. Waarin ik de personeelssalarissen in een plastic tas meenam in lijn 4 als ik kas moest draaien in een bijkantoor op het Rokin. Waarin verschillende mensen om me heen aan hartaanvallen doodgingen, dus misschien was het wel goed om op gegeven moment toch maar weer verder te gaan studeren in de psychologie

Nog voor ik hoorde van deze twee uitspraken, lag ik vanmorgen al met ABN Amro in de clinch. Want ik sta wel eens een dag rood. Soms zelfs twee dagen! En sinds ongeveer een jaar worden overboekingen na een paar dagen teruggedraaid, gestorneerd, als ze dat merken. Een tikkeltje kinderachtig misschien, zeker als je ook een effectenrekening bij hen hebt, maar dat is hun goed recht. Zo stond ik gisteren negatief, wat ik tijdig keurig heb verholpen, zodat alles er weer positief uitzag. Laat ik nu vandaag zien dat ze daarna alsnog allemaal betalingen van mij weer hebben teruggedraaid – ik dacht al: wat ben ik rijk! Die betalingen moest ik allemaal handmatig opnieuw invoeren. Ik heb daar een klacht over ingediend. Via internetbankieren, want aan telefoneren begin ik niet meer. En daar viel mijn oog op de mededeling dat ABN Amro nu ook acte de présence geeft op Second Life. Compleet met een SLURL, ofwel een URL of adres in Second Life. Dus ik daarheen. Weldra werd ik door een hostess aangesproken, maar ik kon haar alleen maar vertellen dat het een sombere dag was voor ABN Amro. Vanwege LaSalle en WOL. Ze ging er niet op in. Ik wenste haar sterkte. Waarvoor ze mij dankte en weer vertrok. Over vijf jaar krijg ik maandelijks € 91,00 pensioen van ze. Ik hoop dat ze dat goed verzekerd hebben, want bestaan ze dan nog wel?