Levende sprookjes

Date 17 mei 2009

Eergisteren hebben we mijn Wijze Tante begraven. Het was een mooie en druk bezochte uitvaartdienst in de dorpskerk. Het doet goed om te zien hoe zoveel mensen van heinde en ver komen om haar de laatste eer te bewijzen. Met zes mannen droegen we de bebloemde kist over het smalle kerkpad naar binnen, Jaap Huibers bespeelde het orgel, Madeleine Jonker leidde de dienst en gaf die een lichtheid mee die helemaal past bij mijn Wijze Tante. We zongen en spraken, ik droeg mijn vorige weblog voor, en haar gedicht Wij zijn uit haar dichtbundel Mijn hart is aan de overzijde. We baden de Maori-versie van het Onze Vader, zongen opnieuw op de melodie van het Wilhelmus, droegen Wijze Tante de kerk uit. We reden naar de Wodansberg, waar Diana onder de druilende regen en mijn paraplu een laatste toespraak hield voordat Wijze Tante aan Moeder Aarde werd toevertrouwd. Eindelijk thuis. De kleinkinderen lieten een duif los, die snel de open hemel in wiekte.

Ze geloofde in sprookjes, mijn Wijze Tante. Schreef er ook boeken en artikelen over. Dat is wat ik met haar gemeen heb. Zij geloofde in een andere wereld aan de overzijde, waar al vanaf haar jeugd haar hart was. Er is méér dan alleen de stoffelijke wereld en het leven hier op aarde is een leerschool waar je je eigenlijk nooit echt thuisvoelt, waar je in heimwee altijd ‘Unzuhause’ bent… Ook mij is vanaf mijn jeugd al vaak verweten naïef te zijn, in een sprookjeswereld te leven, een dagdromer te zijn. Wat dat betreft lijk ik wel op mijn Wijze Tante. Gelukkig las ik een paar dagen geleden over een Canadees onderzoek dat aantoonde dat dagdromen heel goed is voor je denkvermogen. Dat geeft perspectieven! Sprookjes en dromen liggen dicht bij elkaar, en de behoefte daaraan wordt steeds groter. Dat zie je bijvoorbeeld aan de populariteit van Tolkiens In de ban van de ring – waaraan mijn Wijze Tante natuurlijk een boek wijdde – en de boeken en films van Harry Potter.

Als ik bij haar op bezoek kwam, had ik altijd het gevoel in een sprookjeshuis te zijn, verscholen onder bomen en omringd door een half verwaarloosde tuin. Het was er rommelig en vol, oud en stoffig, en op haar zolder was het gewoon eng in het donker. Haar leeskamer puilde uit van de boeken, en alles was er even ouderwets alsof de tijd er een halve eeuw had stilgestaan. Ze leefde in het sprookje dat ze zelf in haar eigen wereld schiep. Wat is werkelijkheid? En waarom zou een mens alleen in de zogenaamde concrete werkelijkheid moeten leven? Het Engelse ‘concrete’ betekent ‘beton’ en dat is nou net iets waar steeds meer mensen genoeg van hebben. Geef ruimte aan fantasie, luchtigheid, vrolijkheid, levendigheid, zang en dans! Het kan geen toeval zijn dat gisteren de Noorse Alexander Rybak met het liedje Fairytale het Eurovisie songfestival won! Laten we in sprookjes blijven geloven en leven, anders blijft er alleen beton over. Daarin heeft mijn Wijze Tante me gesterkt. En met mij ontzaglijk veel anderen. Dank je, Wijze Tante!

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

3 reacties op “Levende sprookjes”

  1. Jannie Mudde zei:

    Beste Satyamo,
    Mijn condoleances, het lijkt me een mooi en passend afscheid geweest ! Dank voor je bericht waardoor ik er iets van kon meebeleven.

    Jannie Mudde

  2. Ronald zei:

    Dank je voor je passende woorden in mijn leven. Mag ik dan toch eindelijk verder dromen van een “waaibomendag” , zonder om te zien wie mij allemaal aan het uitlachen is. Spijtig dat jouw Wijze Tante zo ver van mij woonde …. in mijn hart is ze nu wel veel dichterbij gekomen.

  3. Begrafenis Mellie Uyldert » Marcel's weblog zei:

    […] uyldert.nl staat een condoleanceregister. Meer details over de begrafenis staan hier. Posted by Marcel at 10:42 Tagged with: nl Related Posts Kalmthoutse heideCodex […]

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>