Empathie voor computer

Date 9 juli 2009

Empathie, zo leerde ik tijdens mijn studie, is een essentieel onderdeel van psychotherapie. Het is het vermogen, de kunst om zich in een ander in te leven, in zijn huid te kruipen, vooral in zijn gevoelens en emoties. Ja, zo staat het ook in Wikipedia. Dat ook vermeldt dat empathie het tegengestelde is van autisme, dat volgens mij een heel gevaarlijke volksziekte is die ongemerkt bezit van ons neemt en net als de Mexicaanse griep pandemische vormen aanneemt. Want is het vermogen zich in een ander in te leven niet essentieel voor ons overleven, om uit de crisis te komen? Blijkt niet meer dan ooit dat de autistische weg een doodlopende weg is? Dat er alleen redding mogelijk is als we mee gaan voelen met andere mensen, met de bergen en de bossen, met de rivieren en de meren, met de golven en de oceanen, met het gras en de bloemen, met bijen en vogels, met vissen en kreeften, met varkens en paarden, met wolken en sterren, kortom met alles om ons heen? En dan heb ik het alleen nog maar over empathie voor onze stoffelijke wereld…

Ik ben zo iemand die snel gevonden wordt als iemand een probleem met een computer heeft. Niet dat ik nou echt veel verstand van die dingen heb, want als de mijne opstart met een hypertransport sync flood error druk ik ook alleen maar F1 in omdat hij daarom vraagt. En zoveel als anderen soms van mij leren, zoveel leer ik zelf weer van Marcel: baas boven baas. Wat niet wegneemt dat ik soms problemen op een puur intuïtieve wijze weet op te lossen. Op de een of andere manier leef ik met zo´n computer mee, en dat is begonnen met diep in hem te duiken. In de wachtkamer van de Sociale Dienst, begin jaren tachtig. Omdat ze wisten dat je toch niks te doen had moest je daar soms uren en uren doorbrengen, zodat ik daar met rode oortjes las hoe allerlei soorten schakelingen werkten en chips werden gebakken. Ook snoepte ik van een boekje over machinetaal waardoor ik een tekstversie van Mastermind voor mijn TRS-80 wist te schrijven. Uit die tijd heb ik zelfs nog een boek Microsoft Basic Decoded waarin dit Basic in 2FF8 programmaregels is gevat. Zo leerde ik de basics van de computer kennen. En hoewel ik tegenwoordig bepaald niet alles van ze snap, hebben ze toch niks geheimzinnigs voor me, want alles borduurt voort op dezelfde principes. Het is alsof ik het wezen van de computer begrijp.

Omdat het zo leuk programmeren was, en omdat diagnostiek een sterkte kant van me bleek, kwam ik via de computer in contact met de astrologie. Ik programmeerde erop los en wist een peperdure plotter horoscooptekeningen te laten maken – tot vandaag de dag staat alle herrie die hij daarbij maakte nog in mijn geheugen. In mijn eigen horoscoop staat een exacte driehoek tussen Mercurius en Neptunus, waarover de in Nederland beroemde astrologe Karen Hamaker schrijft: ¨Hoewel Neptunus in contact met Mercurius een logisch en helder verstand niet zou bevorderen, zien we toch dat we het in wetenschap en techniek met deze combinatie ver kunnen brengen. Ons gevoel wijst ons de weg. Een computerprogrammeur bijvoorbeeld ´overziet´ het programma dat hij maakt omdat hij er zonder het te weten onbewust ´deel van is´, waardoor hij fouten aanvoelt.¨ (Analyse van Aspecten, p. 193) Kennelijk heb ik empathie met computers en verklaart dat waarom ik soms op onnavolgbare wijze problemen ermee kan oplossen.

Mijn Wijze Tante moest niet zoveel van Neptunus hebben. Maar toch schrijft zij over deze planeet in haar Astrologie I: Kosmische Samenhangen niet alleen over namaak, schijn, onverschilligheid, vergeten, lijden, opofferen, verval, decadentie, aftakeling, schimmen en spoken, maar ook over mystiek, extase, fantasie, inspiratie, improvisatie. ¨Het wezen van Neptunus is: vervaging (…)¨ en ¨De grenzen der psychische en lichamelijke persoonlijkheid worden uitgewist, men vloeit over in de ander (…)¨ (p. 113) Maar dan is het juist dit Neptuniaanse dat met inleving te maken heeft en dat we zo missen in onze huidige samenleving! En die inleving beperkt zich kennelijk niet tot een ander maar kan ook op een iets betrekking hebben. Zoals een computer voor mij. Of een piano voor een pianostemmer. Of een fiets voor een fietsenmaker. Ik denk dat het juist deze empathie, dit inleven is dat kwaliteit geeft aan wat je doet. Want hoe kun je zonder kennis iets goeds doen, en hoe kan je iets kennen zonder in de huid ervan te kruipen? Laten we plaats maken voor Neptunus, de god van de zee, van het water dat alles verbindt en waarzonder geen leven mogelijk is!

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>