Leuker dan seks

Date 25 september 2009

Deze keer hadden we afgesproken in ’t Schele Paard. Een blije Ewald vond het leuk om me te zien en drukte me stevig tegen zich aan. Bedolf me onder complimenten voor het artikel dat ik voor zijn Koorddanser heb geschreven.  Maar aan een tafeltje in het bruine café begon ik ook Ewald te prijzen voor zijn artikel over Jed McKenna dat me op het spoor heeft gezet van een heel boeiend verlicht iemand. Of niemand. Onder het drinken van bier en roken van sigaartjes gaat ons gesprek in no time de diepte in. Blijft er nog wat te schrijven over als je de non-duale kant opgaat? Want eigenlijk heb je Niets meer te zeggen. Hij vertelt over een nieuwe spirituele politieke partij Nieuw Bewust Nederland, die lijkt aan te sluiten bij de Worden Wij Wakker?-beweging van Marcel Messing. En zo belanden we bij de Anunnaki, de Illuminati en hun trucs om de mensheid uit te moorden, dan wel tot slaven te maken van een paar honderdduizend machthebbers die dan alle levensruimte hebben. De twin towers, de OV-chipkaart en de Codex Alimentarius schieten voorbij – we vergeten zelfs de vaccinaties door te nemen. Ik ga in de aanval door complottheorieën als sucking te bestempelen, zonder dat ik ze daarmee als leugen of onrealistisch wil beschouwen. Ik blijf een Marsmannetje dat hier op Aarde rondkijkt, zonder direct met een oordeel klaar te staan of het al dan niet goed of verdiend is dat deze wereld naar de kloten wordt geholpen.

Het is gewoon leuk om zo als studenten hier in de bruine kroeg in snel tempo even de politieke en spirituele toestand in de wereld samen te vatten. Als Ewald nog wat bier haalt kijk ik naar de oude kachel voor de haardplaat, een aftandse zwarte piano, de ramen met al zijn ruitjes… Zo moet mijn vader hier ook gezeten hebben, een dikke vijftig jaar geleden. Er is waarschijnlijke niks veranderd. De afgelopen decennia is ’t Schele Paard hier in Nieuwegeppel wel geannexeerd door de meest bijzondere en belangrijke gebruikers van de Ooise Matras – een wereld waar je voor je goede fatsoen eigenlijk niet bij wil horen – maar vanavond is het rustig. Mensen kijken mij aan van ‘Wie is dat nou?’, welke blikken ik op soortgelijke wijze brutaal beantwoord, want wie hebben hier eigenlijk de oudste rechten?! Maar Ewald vindt het ook wel leuk om naar al die rare mensen te kijken, wat ook zijn eigenlijke reden is om musea te bezoeken. Aan de grote tafel zit een groep jongens luidruchtig te zijn. Intelligente, leuke knapen, maar wel vol met hormonen. Een van hen vertelt stoer tot in details hoe hij zijn vriendin wil verleiden om hem eens lekker te verwennen. Hij zit met zijn rug naar me toe, zodat niets me tegenhoudt om uitgebreid mijn belangstelling te tonen, iets wat de andere jongens wel leuk vinden, maar waarvan ze niets laten blijken…
‘Voor hen is seks het belangrijkste wat er is,’ fluister ik Ewald toe. ‘Maar wat is dat nou eigenlijk, klaarkomen?’

Omdat we het nog niet over Second Life hebben gehad, vertel ik Ewald over de show die ik daar onlangs heb gegeven. ‘Doe dat dan ook in real life joh!’ stelt hij voor. ‘Een beetje hier op een tafel in ’t Schele Paard? Zodat morgen de act van een gemeenteraadslid in de Ooi- en Geemlander staat?’ ‘Pim Fortuyn deed daar niet moeilijk over!’ Ik kom niet op het idee om Ewald te zeggen dat ik Pim óók nooit in het openbaar dat soort dingen heb zien doen. ‘Als ik nou nog zo mooi en jong was als vroeger…,’ verdedig ik me nog, terwijl ik een knobbel van een kies uit de ossenworst in mijn mond vis. ‘Ik vind het al heel wat dat ik jou er hier nu over vertel!’ Ja, ik pleit voor Second Life als middel om te oefenen en om zelfkennis op te doen, als terrein om eerlijker en opener te zijn. Ja toch? De Wet van Willem Elsschot: tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, geldt daar veel minder. Ik zit weer op mijn stokpaardje virtual reality, om uiteindelijk Ewald via de ideeën van Plato en wat antroposofische hulpmiddelen, met De Vraag te confronteren, zodat hij even mijmert: ‘Ja, wat is echt…

Een laatste biertje sla ik af. Hij neemt nog een whisky en vertelt over non-dualist Douwe Tiemersma, die zijn Advaita Centrum in Gouda heeft en op wiens Advaita Post ik al jaren ben geabonneerd. Met en voor hem gaat Ewald een dag in Gouda organiseren. Vriend en ik kunnen met hem meerijden als we daarheen willen. ‘Dat non-duale bewustzijn, om dat even te ervaren, dat is als een atoombom,’ vertelt hij me stralend als we buiten afscheid nemen. ‘Leuker dan seks!’ Twaalf uur. Een helikopter raast ergens in de sterrenhemel. Het is koud, en tegelijk zoel, een zomerse avond in herfstig Nieuwegeppel.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>