Slotervaart

Date 6 november 2007

Het belangrijkste dat mijn ouders me hebben meegegeven is liefde voor de klassieke muziek. Toen de wereld nog stil was zaten zij regelmatig ’s avonds bij kaarslicht naar kamermuziek te luisteren. Dat was in de jaren zestig, en ik ging vaak bij hen zitten. Zij rookten, en ze dronken brandewijn, en ze zwegen, luisterden echt naar de muziek. En ik staarde in de donkere buitenwereld naar lijn 17, die zwijgend over de dijk naar Osdorp gleed. Ze vroegen me nooit om erbij te komen zitten, leefden dan echt in hun eigen klassieke wereld, maar het waren mooie tijdloze momenten van stilte tussen de antieke meubels die ik eigenlijk haatte omdat je er zo voorzichtig mee moest zijn. Misschien onbewust en ongewild hebben mijn ouders me zo een gevoel voor spiritualiteit bijgebracht, door gewoon zwijgend in stilte te zijn.

Slotervaart. Toen we er pas kwam wonen, op 1 november 1957, had ons huis een rijk uitzicht over de verre zandvlakten waarop we in de loop der jaren de hele wijk Osdorp gebouwd zagen worden. Mijn lagere school stond tegenover ons huis, een paar houten noodgebouwtjes. Op zondagmiddagen wandelde ik met mijn vader en broer langs opgespoten land naar de verre horizon waarachter zelfs Haarlem nog zichtbaar was. Ik fietste veel, dus ook via en rond de nieuwe wijken die kersvers en fris uit de grond rezen. En naar het strandbad van de Sloterplas, bij de eindhalte van lijn 13, waar ik ’s zomers mijn voeten in het zand brandde terwijl de Beatles Good Day Sunshine zongen. Slotervaart. Uit de bouw jatte ik hout dat ik nodig had om, zoals normaal voor een jongen van een jaar of 11, in mijn kamertje een planetarium te bouwen. Voor het slapen gaan maakte ik fietstochten in de buurt en drukte vaak mijn neus plat tegen het raam van mijn lievelingsplatenzaak, waarop ik door een agent werd betrapt op het fietsen op de stoep.

Slotervaart. Vanaf de vierde klas van de lagere school tot en met mijn tweede studiejaar heb ik daar gewoond. Mijn middelbare school was ook vlakbij, hoewel we in de eerste jaren voor gymnastiek helemaal naar Oud-West moesten fietsen – iets dat we kennelijk heel normaal vonden. Zonder te weten dat ik verliefd was, werd ik verliefd op Johan, de broer van een vriend van me. Als ik al wist dat homoseksualiteit bestond wilde ik daar zeker niets mee te maken hebben, bovendien waren mijn gevoelens daarvoor veel te hoogstaand. Desalniettemin waren alle plekken heilig waarmee hij ooit in aanraking was geweest, tot zijn wollen coltrui toe. Jaren later heb ik hem op een schoolreünie verteld over wat ik toen voor hem voelde, en hem bedankt voor wat hij zonder het te beseffen voor mij heeft betekend. Of hij dat ooit gesnapt heeft weet ik niet.

Slotervaart. Mijn koude kamertje waarin mijn moeder graag aardappelen bewaarde in een hoekje. De Pep, de Arend en de Robbedoes, Lucky Luke en auto’s wassen om geld voor albums van Suske en Wiske te verdienen. Later Muziek Parade, Muziek Express en Hitweek. Een hamster die opeens spoorloos verdwenen was. Vriendjes die televisie hadden. De Veronica Top 40. De Beatles en de Stones. Het huis met een droog- en een bergzolder, wat me soms bonkende koppijn gaf als ik over de trappen omhoog rende. Een hersenschudding (op 13 april 1959, wist ik onlangs te traceren) omdat ik op mijn fiets een meisje aanreed dat tussen auto’s vandaan sprong. Tot 15 november 1968 heb ik gewoond in dat huis. Waar ik later nog vaak bij mijn ouders op bezoek ben geweest, en bij mijn moeder toen ze gescheiden waren en mijn vader een bejaardenwoninkje een steenworp verderop in Osdorp had betrokken. Het huis dat ingekapseld werd door nieuwbouw en waar mijn moeder stierf op Bevrijdingsdag 1991, overal hingen vlaggen uit. Waarschijnlijk was het ook haar bevrijdingsdag.

De afgelopen weken was er veel onrust in de wijk. Auto’s werden in brand gestoken. Ik durf er niet meer heen. Ben bang dat ik veel niet meer herken. Dat de sfeer weg is. Dat het verleden weg is. En dat is het ook, hoewel het tegelijk nog kersvers in mijn geheugen aanwezig is en een eeuwigheidswaarde heeft zoals elke dierbare herinnering. Als een toekomst nooit komt, betekent dat ook dat een verleden nooit voorbijgaat.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>