Lichtjes geven hart energie

24 november 2007

Moet ik me schuldig voelen als ik geniet van de feestelijke lichtjes op straat? Ben ik dan hypocriet omdat ik tegelijk overtuigd ben van wat Al Gore ons te vertellen heeft? Staat onze overconsumptie ons eigenlijk wel toe dat we energie gebruiken voor minder noodzakelijke mooie en leuke dingen? Zoals een verlichtende sfeer op straat in deze donkere dagen? Inmiddels twijfelt niemand er meer aan dat we zuiniger met energie moeten omspringen. Maar voor we spreken over verspilling ervan, moeten we wel weten wat daarmee bedoeld wordt. Want niet elk gebruik van energie is verspilling. Volgens Van Dale is daarvan pas sprake bij ‘roekeloos en nutteloos besteden’ en dat is bij feestverlichting in donkere koude dagen nauwelijks het geval. Het draagt immers bij aan een gevoel van geborgenheid en warmte, en ook dat is wat waard.

Te vaak hoor je zeggen dat gevoel en emoties in besluitvorming geen rol horen te spelen, zoals recentelijk bij de discussies over gemeentelijke herindeling. Het gevolg daarvan is dat alleen aan het materiële en het rationele nog belang wordt gehecht, en er weinig plaats voor het hart overblijft. Omdat het subjectief is, en daarom niet meetbaar zou zijn. Inderdaad, als je zo denkt is het onzin om feestverlichting op straat te willen hebben. En zou je daar ook geen energie in moeten steken. Wat dan natuurlijk ook geldt voor de kerstboom thuis, en voor mooie verpakkingen van cadeautjes en sfeervolle muziek. Als alles wat met gevoel te maken heeft als ‘nutteloos’ overboord wordt gegooid, ja, dan wordt het pas echt koud!

Tot op zekere hoogte is er dus niks mis met feestverlichting. Tot op zekere hoogte, want twee keer zoveel verlichting geeft niet twee keer zoveel feest. Overdaad schaadt! Extra licht en daarmee extra energie draagt niet evenredig veel bij aan de sfeer waarvoor ze bedoeld was. Als we dus Van Dales definitie van verspilling volgen, dan is daarvan nauwelijks sprake als de feestverlichting niet al te uitbundig is. Dat is wel het geval als we bijvoorbeeld de tuin snel en met veel herrie onderhouden en in de uitgespaarde tijd gaan joggen om toch wat lichaamsbeweging te hebben. Of als we de kinderen met de auto naar school brengen, zodat ze zelf veel te laat (en wellicht veel te dik) veilig leren fietsen. Of als we vlees eten, waarbij dieren jaren lang hebben moeten eten om zelf gegeten te worden.

Nu ben ik zelf geen vegetariër, rij ook wel eens mee in foute auto’s en maai het gras elektrisch. Maar ik vind het belangrijker om bij dit gedrag van mezelf stil te staan, dan dat ik me zorgen maak over de energie waarmee een leefsfeer wordt verlicht. Want als er iets is dat wel wat energie kan gebruiken, dan is het wel het hart. Laten we elkaar dat licht gunnen en daar niet te moeilijk over doen.

Ooi- en Geemlander, 24 november 2007