Leeftijd

Date 30 januari 2010

Deze week ben ik 63 jaar geworden. Opnieuw een veelvoud van zeven, en dat is volgens mijn Wijze Tante het begin van een nieuwe levensperiode. Of stervensperiode, maar zo heb ik het haar nooit horen zeggen. Hoe dan ook: ze verdeelt het leven in 12 periodes van zeven jaar, te vergelijken met de uren op een wijzerplaat. Je vergelijkt de levensduur met het dagdeel van een etmaal. Helemaal onderaan, om 6 uur op de klok, word je geboren, begint het proces van involutie, de stof in gaan. Als de klok drie uur verder staat ben je volwassen, word je 21 jaar. Het hoogtepunt van verstoffelijking bereik je op je 42e jaar, dan staat op de klok de kleine wijzer rechtop. Dan begint het proces van evolutie, de stof uit. Halverwege die reis naar het fysieke levenseinde staat op je 63e levensjaar de klok drie uur aan te wijzen, en met je 84ste ben je weer terug bij af, helemaal vergeestelijkt.

Een vergelijking met de horoscooptekening dringt zich op. Het geboorte- en stervensmoment – 6 uur op de klok – is dan het middernachtspunt, IC of imum coeli, diep in het zuiden, verborgen in de stille aarde. (Astronomisch bekeken wijst de Zuidpool de diepte in, naar beneden!) Om negen uur, als we 21 worden, zijn we het meest bezig met de fysieke wereld: ons lichaam heeft zijn perfectie bereikt en we zijn klaar om alles materieel vorm te gaan geven. We komen tevoorschijn en laten ons zien, durven onze zon te laten schijnen: de ascendant of oostelijke horizon in de horoscoop. We gaan aan het werk, en verliezen ons in concretisering, vormgeving en produceren. We krijgen kinderen en gaan in deze lentejaren vrolijk de zomer tegemoet. Die laatste komt overeen met ons 42e jaar, het moment waarop de wijzers naar boven wijzen, naar het noorden, naar de midhemel of het medium coeli in de horoscoop waar we in kracht en pracht aan de top van ons leven staan. Maar dan is het mooi geweest – en als het goed is echt mooi! – en beginnen we voorzichtig met het wel gezien te hebben, en gooien we het roer om richting evolutie, de stof uit.

Wellicht zou het leuk zijn om de horoscoop over deze wijzerplaat te leggen. Omdat in de horoscoop de dierenriemtekens tegen de klok in lopen, ga je in je leven niet van Ram naar Vissen, maar van Vissen terug naar Ram. En als je goed oplet is ook daar een ontwikkeling in te ontdekken, misschien wel een schaduwontwikkeling van wat er op het psychologische of spirituele vlak allemaal gebeurt. Ik gooi het maar in de groep ter nader onderzoek. Niet bij iedereen staan de dierenriemtekens op dezelfde plekken in de horoscoop. Bij mij begint dan alles met Ram – ja, ik schijn snel geboren te zijn. Op mijn 21ste kondigde de wereldwijze Boogschutter zich in mij aan – toen stak mijn schrijverstalent hoogdravend en speels de kop op. Rond mijn 42e glorieerde ik in het teken Weegschaal – ik was vaak in de commune waar ik Vriend leerde kennen. En nu sta ik aan het begin van de Tweelingen in me – opnieuw ben ik hard aan het schrijven geslagen.

Maar mijn Wijze Tante voegt in  haar artikel – een manuscript dat ik vond en in de laatste Vuurfakkel heb geplaatst – aan dit model nog iets toe. Namelijk dat de opgaande en neergaande levenshelft met elkaar corresponderen, en wel zodanig dat het 7e levensjaar overeenkomt met het 77e, het 14e met het 70ste, het 21ste met het 63ste, het 28ste met het 56ste en het 35ste met het 49ste. Elke leeftijd vindt herkenning in een leeftijd gelijk aan 84 minus die leeftijd. Anders gezegd: als je bij de duik in de stof op bepaalde dieptes nog rommel hebt laten liggen, kom je die weer tegen op je terugreis naar de oppervlakte. Mijn Wijze Tante schrijft ook ‘waar men in het verleden iets niet goed heeft kunnen ontplooien, waar iets verdrukt, verwaarloosd of mislukt is, daar ontbreekt het nu op de terugweg aan de noodzakelijke krachten voor die verheffing.’

Hoe oud ben ik nu? Ben ik 63 of 21? Die laatste is wakker geschud door mijn virtuele vriendje Robbie, die inderdaad 21 is en door wie ik al die studentenjaren met bijbehorende gevoelens en gedachten weer opnieuw beleef. Kennelijk was er 42 jaar geleden iets nog niet af, en moet ik even terug om enthousiasme, idealen, verliefdheden opnieuw leven in te blazen, de puurheid en echtheid van het tijdloos jong zijn in mezelf te hervinden. Ik ontmasker romantiek als veel spiritueler dan meestal gedacht wordt. Omdat het genieten van het verlangen an sich helemaal in het hier en nu is. Romantici moeten er niet aan denken dat hun verlangens bevredigd worden, dat is helemaal niet de bedoeling! Als dat doel bereikt zou worden, zou in een mum van tijd er weer een ander verlangen zijn, en dat schiet niet op. Nee, het is heerlijk om te smelten in het smachten en doortinteld van het goddelijke te sterven! Gewoon beleven dat het er hier en nu is. Dat is gewoon hun allerhoogste geluk. En ook voor mij het mooiste dat er is. Ja, de meeste mensen denken dat ik 63 ben, maar eigenlijk ben ik nog steeds 21! Iemand die het gewoon verdomt om oud te worden. Eigenlijk bestaan leeftijden niet, omdat er maar één leeftijd is.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

2 reacties op “Leeftijd”

  1. Geert zei:

    Ik lees met veel plezier je weblog stukjes!

  2. Thea Kelders zei:

    Heel herkenbaar dit stukje, zowel het schrijfen over je ‘wijze tante’ Mellie die ik goed heb gekend in de jaren 80, ik word woensdag 59 maar ik voel me meestal 18

    Helemaal met Geert eens !

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>