Aquarius niet welkom in de new age
(Koorddanser, februari 2010)

Door Satyamo Uyldert

Vooral in kringen van de new age wordt verlangend uitgezien naar het Watermantijdperk, dat zo’n 2160 jaar zal duren en wellicht al enkele decennia geleden begonnen is. Maar de new-agebeweging wil helemaal geen nieuwe tijd, ze is zelfs een rem op spirituele ontwikkelingen. ‘This is the dawning of the age of Aquarius,’ werd in de musical Hair gezongen, en velen willen dat dit romantische ochtendgloren nooit voorbijgaat.

Waterman. Bij dat teken van de dierenriem hoort het element lucht. Daarbij denk je aan denken en communicatie. Van denken moet men echter in alternatieve kringen weinig hebben, want het is immers de kille rationaliteit en logica die de wereld naar de bliksem helpt. Daarmee wordt echter wel het kind met het badwater weggegooid, want bij Aquarius is sprake van een hoger, transpersoonlijk denken, dat niet meer in dienst staat van het ego, maar dit in collectiviteit overstijgt en daarin waarheid zoekt. Hier gaat het niet zozeer om mijn gedachten, maar om contact met ideeën die in een collectief veld leven. Dat veld zou je astraal kunnen noemen, en maakt verschijnselen als intuïtie en telepathie mogelijk.

Communicatie, ook kenmerkend voor Aquarius, vindt niet alleen plaats in dat veld van de gedeelde gedachten, maar is ook heel concreet aanwezig in de vorm van het internet – een typisch Watermanfenomeen. Daar is alle kennis in principe voor iedereen beschikbaar, en het is moeilijk om zaken nog geheim te houden. Het is deze communicatie die openheid, eerlijkheid en transparantie mogelijk maakt, en zodoende ook acceptatie en inleving, zonder vooroordelen. Immers niemand is ‘anders’ omdat iedereen verbonden is met dezelfde gedachte- en ideeënwereld. In die zin is Aquarius ook in de platonische betekenis idealistisch.

Vrijheid

Waterman is ook liberaal. Hij draagt immers ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’ in zijn vaandel, de kernwaarden van de Franse Revolutie waarop ook het liberalisme stoelt. Maar omdat het door Uranus beheerste Aquariusteken een transpersoonlijke is – niet te verwarren met onpersoonlijk – wordt verder gekeken dan alleen de eigen persoon en eigenbelang. Vrijheid, gelijkheid en broederschap zijn bij de Waterman transpersoonlijke waarden, die echter in handen van ego’s een groot gevaar zijn. Dan gaat de vrijheid van de een ten koste van die van de ander, dan betekent gelijkheid niet meer dan eenvormigheid, en dan verwordt broederschap tot groepsverheerlijking.

En laten we niet vergeten dat Aquarius ook origineel is. Niet zozeer omdat hij zich zo nodig als alternatieveling van anderen wil onderscheiden, maar omdat inspiratie nu eenmaal altijd als onvoorspelbare elektrische flitsen van boven komt, uit transpersoonlijke werelden. Creativiteit is spontaan, niet iets dat je kan oproepen, geen product dat je op de markt kan zetten. Als het origineel is, als het uit de bron komt, is het altijd anders, onvoorspelbaar, buiten gevestigde patronen en verwachtingen, ook voor degene die creativiteit overkomt.

In het Watermantijdperk – gekenmerkt door denken, communicatie, liberalisme en originaliteit – wordt het persoonlijke overstegen: het collectief is belangrijk! Niet als mentaal concept, maar als ervaring van een bewustzijn dat niet meer begrensd wordt door eigen lichaam, gevoelens en gedachten. Steeds meer verlichte zielen zullen van zich laten horen, en dat is dan ook wat de laatste decennia – en zeker de laatste jaren – steeds vaker gebeurt. En zij zijn het juist die oproepen alle identificaties los te laten: die zijn immers van het ego.

Materialisme

Ons ego heeft per definitie geen oog voor iets buiten de bekende eigen wereld. Als we niet openstaan voor het alternatieve en het ongewone, komen we ook niet in contact met andere, hogere werkelijkheden. Noem het fijnstoffelijke of astrale werelden, of andere dimensies – het reikt verder dan de conventionele werkelijkheid. Pas als we ons realiseren dat we in méér werelden leven, komt er niet alleen ruimte voor intuïtie en telepathie, maar ook voor inlevingsvermogen, empathie, zonder welke liberalisme verwordt tot het bevechten van eigen vrijheid ten koste van die van anderen. Zo is het huidige neoliberalisme, waarin elke verantwoordelijkheid voor elkaar uit de weg wordt gegaan, een uiting van Watermankrachten in een tijd waarin de meeste mensen er nog niet rijp voor zijn.

Maar de mogelijkheid om zich boven het aardse te verheffen is nu juist iets dat in kringen van de new age vaak met argusogen wordt bekeken. Want ook in de alternatieve sferen tiert het materialisme welig. Daar gaat het vaak om aarden en gronden, het vinden van onze wortels, goed in je lijf zitten, heerlijke geuren, zachte massages en de juiste voeding. Dagdromen, nadenken en computers maken dat je teveel in je hoofd gaat zitten en ze zijn alleen daarom al verdacht. Dit zwelgen in Moeder Aarde gaat vaak gepaard met een flinke dosis narcisme en maatschappelijke onverschilligheid: het verbeter de wereld, begin bij jezelf verwordt tot een betrokkenheid op vooral het eigen wel en wee. Het gaat immers veelal om het eigen hooggevoelige welzijn, om de eigen bijzonderheid, om de eigen spirituele ontwikkeling! En het is de vraag in hoeverre dit narcisme, dit alternatieve graaien, afwijkt van dat in de ‘gewone wereld’.

Veel ego’s glunderen en groeien bij het verkondigen van hoogstaande wijsheden en het zaaien van angst. Terwijl iedere verlichte vertelt dat echte bevrijding alleen diep in jezelf is te vinden, wachten velen op verlossing van buitenaf: een Maitreya, wezens uit andere sterrenstelsels, een magisch jaar of tijdperk dat aanbreekt… Waarmee we de verantwoordelijkheid voor ons spiritueel welzijn buiten onszelf leggen. Wat is daar zo spiritueel aan? Dat kan je je ook afvragen bij de betrokkenheid bij Moeder Aarde en het milieu! Want onze materiële wereld is vanuit de kosmos slechts een klein blauw stipje in een oneindigheid waarin zich processen afspelen van een grootsheid waarbij wat hier op onze planeet gebeurt maar wat gerommel in de marge lijkt. Natuurlijk houden we van Moeder Aarde, hebben we ontzag voor de natuur, maar hoe kan je heelheid binnen ons milieu bewerkstelligen zonder zelf heelheid met het Al gevonden te hebben?

Wat heet spiritueel?

Kan iemand spiritueel genoemd worden als hij zich uitsluitend beperkt tot milieubewustzijn, en geen oog heeft voor grotere kosmische wetten die alles besturen? Kan iemand spiritueel zijn zonder vertrouwen in en bezieling door een diep weten dat alles goed is zoals het is? Is het spiritueel om heelheid te propageren en tegelijk de wereld te verdelen in goede en slechte mensen, zoals in complottheorieën? Als alles één is bestaan er hooguit graden van bewustzijn. Hoe groter het bewustzijn, hoe transpersoonlijker het wordt, en hoe meer men zich met anderen en de omgeving één weet. Omdat men het dan ook zelf ervaart, wordt het begaan van kwaad steeds minder mogelijk. Bovendien kan er, als alle tweeheid illusie is, niet eens iets als kwaad bestaan! Dan hoort alles bij het leven, van fanfare tot klassieke muziek, van stripverhalen tot literatuur, van oppervlakkig tot diepzinnig, van sex, drugs and rock ‘n’ roll tot het kloosterleven.

Wat we in onze tijd dankzij de computer en internet ontdekken, is een wereld die vaak virtueel wordt genoemd, waarin mensen met elkaar kunnen communiceren zonder fysiek bij elkaar aanwezig te zijn. Onze koningin liet in haar kersttoespraak blijken dat ze datt maar niks vond, al die contacten zonder lijfelijke aanwezigheid, maar zijn contacten waarbij dat wel het geval is dan zoveel beter? Juist nu worden we meer dan ooit gedwongen ons af te vragen wat echt is, en wat waar is. Om dan te ontdekken dat er méér is dan de stoffelijke en persoonlijke werkelijkheid alleen. Om het Watermantijdperk welkom te heten zullen we echt open moeten staan voor andere werelden. Dan trekken we onze wortels uit de grond en verlaten we onze knusse, bekende veilige plek die new age heet.

Uit Koorddanser 271, februari 2010. Info: www.kd.nl