Brexit

Date 24 juni 2016

Vandaag moet ik denken aan mijn vakantie in Londen, in 1968 toen Engeland nog een leuk land was. Ik kampeerde op een camping in Chigwell met mijn Gereformeerde Vriend (Niet Vrijgemaakt), die tijdens onze diverse trektochten niet snapte waarom we niet achter de vrouwen aangingen. Dat kwam niet eens bij me op. Jongens versieren trouwens ook niet, want mijn seksuele identiteit was nogal warrig in die jaren. Londen! Ik zag er voor het eerst 2001: A Space Odyssey en was meteen verkocht. We zagen er voor het eerst de film Yellow Submarine, en ik hoorde in een platenzaak voor het eerst nummers van het album A Saucerful of Secrets van Pink Floyd. En ik kletste me binnen in de burelen van EMI als vertegenwoordiger van een Pink Floyd fanclub, zonder erbij te vertellen dat die niet zoveel voorstelde. Eigenlijk voelde ik me best thuis in die stad. Dat was een tiental jaren later ook nog zo, maar daarna ben ik nooit meer geweest in het land dat indertijd met de Beatles en de Stones zo’n beetje het magisch centrum van alternatieve subcultuur in Europa was.

Jammer dat Engeland in de jaren negentig onder leiding van Margaret Thatcher verworden is tot het centrum van het neoliberalisme en daarmee grote delen van Europa’s vaste land heeft besmet. Dat het de wortels van de kredietcrisis in de Londense City de handen boven het hoofd heeft gehouden. Dat het niet echt mee wilde doen met Europa. Dan is het inderdaad beter om afscheid te nemen van elkaar. Misschien dat Europa gewoon een beetje te groot was met het Verenigd Koninkrijk er bij. Misschien dat Europa haar eigen ondergang over zich afroept door steeds maar te willen uitbreiden, waarbij haar lidstaten steeds meer autonomie verliezen en in een identiteitscrisis raken. Geef die Engelsen dan maar eens ongelijk. Meer dan ooit blijkt dat economische eenheid onvoldoende basis voor vereniging biedt. Mijn vriend sorteert de euromunten vaak op landen: die van Frankrijk – ook zo’n raar en volstrekt aspiritueel land – en rare Oostbloklanden wil hij zo weinig mogelijk zien. Een economische unie zonder politieke basis is een farce.

Ik denk dat de Engelsen groot gelijk hebben. Ze hebben het neoliberalisme gezaaid, maar zijn het nu zat om als marionetten aan de touwtjes van de Europese Commissie te dansen. Ik zal en kan niet ontkennen dat Europa ons veel voordelen en gemakken heeft gebracht, maar het is de vraag of deze opwegen tegen het verlies van soevereiniteit en identiteit. Alle Menschen werden Brüder is echter niet op te leggen omdat het alleen het resultaat van groei kan zijn. Een groei van binnenuit, en die kan niet geforceerd worden door wetgeving en economische maatregelen. Met het opofferen van haar identiteit ten gunste van geld en gemak heeft Europa haar ziel aan de duivel verkocht. Ik kan me niet echt een Europeaan voelen omdat ik weinig opheb met zuidelijke landen met een katholieke cultuur. En dan willen ze zelfs Turkije nog binnenhalen ook. Ik kan me voorstellen dat ik een beetje Vlaming ben, Duitser of Deen, dat ik een Neuropeaan ben. Juist door het overrulen van de eigen identiteit is Europa mislukt, en zou het me niets verwonderen als het verder uit elkaar valt. Omdat mensen het zat zijn en hun eigen leven weer gaan opeisen en willen inrichten.

Spiritueel bekeken is identiteit eigenlijk een stom spul, maar de enige weg om jezelf te verliezen is jezelf te vinden. Laten we daarom het materialisme en de megalomanie van de sharia die zich neoliberalisme noemt achter ons laten en weer een beetje normaal gaan doen.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>