De magie van het licht
21 december 2025
Verlichting! In onze spirituele kringen hebben we het daar graag over. Ook ik, want zodra ik over iemand hoor of lees wil ik eerst weten of die ander verlicht is of niet. Want velen pretenderen dat te zijn, en als dat niet zo is wordt dat hen wel door aanbidders toegeschoven. Toen we in Poona bij Osho waren zei kamergenoot Piet dat ik ‘half verlicht’ was. Onzin natuurlijk, want je bent het of je bent het niet. Osho grapte er later mee door een aantal van zijn sannyasins verlicht te verklaren. Paniek! Veel goeroes zijn opgeblazen ego’s en moeten daar zeker mee doorgaan opdat dat vanzelf knapt. Hoewel je wel soms levenslang naar die verlichting toe moet groeien, gebeurt de realisatie ervan in een flits. Om te ontdekken dat de hele reis erheen een droom was en dat je eigenlijk altijd al verlicht was. Hoe ik dat weet? Geen flauw idee, dat voel ik gewoon. En ik hou van dit soort paradoxen.
Ook in het Westen aanbidden we het licht. Was Jezus niet het Licht der wereld? En waar stoppen we onze kerstbomen mee vol? Het Licht schijnt in de duisternis en op de langste nacht van het jaar – vandaag dus – is dat het meest zichtbaar. Hoewel het lijkt alsof we daarmee de duisternis willen verjagen, zegt het ons ook dat het licht er altijd is. Zo zijn zowel westerse als oosterse religies met licht overgoten. En net zomin als de sterren zie je dat niet bij daglicht. Nou ja, in de zomer wel, en dan gaan we de zon aanbidden! Laten we ons het liefst naakt op het strand door haar verkleuren en verzengen, alsof het diep in ons moet doordringen. Het licht is de bron van het leven, en tegelijk een mysterieus verschijnsel. Het houdt zich niet aan onze wetten, zoals blijkt uit het feit dat materie nooit sneller dan het licht kan gaan, terwijl het licht zelf altijd even snel blijkt, van welke kant of beweging je het ook bekijkt. Het heeft iets magisch.
Voor het licht zelf bestaat geen tijd. Heel letterlijk. Verleden, heden en toekomst vallen samen in een Nu. Tijd bestaat niet meer, want alles gebeurt tegelijkertijd. God ziet alles. Het lijkt natuurlijk heerlijk om als een foton met 299792 kilometer per seconde door het heelal te scheuren, maar om die ervaring te verwerken moet je wel verlicht zijn. Maar als licht zijnde neem je wel altijd de kortste weg, zelfs als die op de landkaart van ons heelal langer lijkt. Net zoals je liever om bergen heen fietst dan eroverheen, maakt het licht liever een korter ommetje rond een ster. Net zoals op een tweedimensionale landkaart de afstand tussen bergen veel kleiner lijkt dan dat ze in drie dimensies is. Die kortere weg wordt door sterren gemaakt die door hun massa de ruimte vervormen. Denk aan die telefooncel van Dr. Who die van binnen ontzettend groot blijkt te zijn. Daar loop je liever even omheen als de ijskar aan de achterkant ervan staat.
Sterren en lichtjes in de kerstboom. Sterren in het heelal, die uiteindelijk onze meest oorspronkelijke baarmoeder zijn. Waartoe we ooit – even geduld graag – zullen terugkeren om zelf weer een baarmoeder te worden. In het Licht verenigen religie en wetenschap zich. Licht, tijd en ruimte, deze drie, maar de grootste van deze is het Licht. Zalige kerst!
Gepost in Spiritualiteit, Wetenschap
