Lectorium Rosicrucianum

Date 3 augustus 2020

Rozenkruisers. Rond de eeuwwisseling waren we trouw en vaak te zien op bijeenkomsten en tempeldiensten van het Lectorium Rosicrucianum. Ik heb er nooit veel over verteld. Uit respect en om niet uit de school te willen klappen. Ja, zij noemt zichzelf inderdaad een ‘school’. Maar dat neemt niet weg dat we daar mooie ervaringen hadden. Waarom we daar kwamen en waarom we daar weer weggingen? Stilte en dogmatiek.

Het mooiste waren de tempeldiensten, in de hoofdzetel in Haarlem en tijdens conferenties in hun centra Renova in Bilthoven en Novarosa in Doornspijk. Daar heerste altijd een oorverdovende stilte. Vooral Renova aan de rand van de bossen van de Lage Vuursche. Daar bleef je dan twee nachten en bracht je de dagen verstild door. Wandelend en lezend tussen stille maaltijden. Je hoefde er niet, zoals in Poona, met een bordje ‘in silence’ rond te lopen als je bij jezelf wilde blijven. En die prachtige en tegelijk sobere tempel! Alsof het er altijd heel zacht onzichtbare goudvlokken regende. Heel bijzonder om daar te zijn. Om daar te mógen zijn. Ik vraag me af of ik ooit in een mooiere tempel ben geweest. Een pad dat door stilte en schoonheid werd gedragen kon niet anders dan een goed en waar pad zijn. Daar gaf je graag andere dingen voor op zoals televisiekijken, vlees eten, roken en seks, want die waren er toch een beetje taboe. Zoals trouwens ook bij veel andere spirituele stromingen.

Hun leer? We zijn allen in de dualistische ‘dialectiek’ gevallen geestvonkatomen die zich in een kleed van stof hebben gehuld. Sterven is dan ook niets anders dan ‘het afleggen van het stofkleed’. En dat alles begeleid door veel antieke gnostieke geschriften. Joost Ritman had ze verzameld in zijn internationaal beroemde Bibliotheca Philosofica Hermetica, waarvan we een keer een gedeelte bij hem thuis in Amsterdam hebben bekeken. Moeilijk voor mij, want ik was net de dag ervoor gestopt met roken. Zijn vrouw stopte rustig een origineel exemplaar van Dantes Divina Commedia in onze handen, omdat boeken er waren om te voelen en te lezen in plaats van in ze in de vitrine te leggen. De kern van al die wijsheid is de gnosis, het weten van het hart waarover Jacob Slavenburg – toch niet de eerste de beste – zo voortreffelijk schrijft. Zoals op de website van de School zelf te zien is, kun je dit makkelijk vergelijken met het Taoïsme, en als je na een muisklik die teksten leest ben je snel verkocht.

In 2001 zijn we naar een conferentie in Ussat gegaan, in katharenland in Zuid-Frankrijk. Want al dan niet terecht noemt de School zich de erfgenaam van het kathaarse gedachtengoed. We bezochten de Montségur waar in 1244 de katharen na een belegering liever voor de brandstapel kozen dan zich tot het christendom te bekeren. Ik beklom de burcht en werd bovenop door hoogtevrees bevangen. Ik wist niet dat precies op dat moment twee vliegtuigen zich op de Twin Towers stortten. Dat mochten we pas de volgende dag horen want we werden niet geacht ons met dit soort aardse dingen bezig te houden. We doken daar ook met een grote groep diep in een grot waar het pikdonker was. En toen deden ze het licht uit! Ik genoot daarvan, vond dat fantastisch getuigen van spiritueel lef. Stilte en donkerte zijn misschien wel de beste plekken om tot bewustzijn te komen. Het is niet voor niets dat de meeste mensen daar bang voor zijn.

Ja, we waren enthousiast. Ik maakte een verklarende woordenlijst van begrippen. Deed trouw mijn corvee als de tempel in Hilversum moest worden schoongemaakt. Las met rode oortjes Max Heindel. Maar het lukte me niet om Rudolf Steiner te lezen met zijn pagina’s lange alinea’s waar niet doorheen te komen was. Pestkop. En aan Blavatsky ben ik nooit toegekomen, ook omdat ik in de loop der jaren mijn interesse in occulte esoterie begon te verliezen. Niet omdat het onzin zou zijn of zo, want het kan best waar zijn allemaal, maar wat schiet je op met al die kennis? Neem nou bijvoorbeeld reïncarnatie: je kan een hele kwartierstaat opbouwen van je vorige levens, maar de oorzaak-en-gevolgketen van karma gaan uiteindelijk terug tot Adam en Eva, of tot de voorbije oneindigheid, zodat je uiteindelijk nog niets weet. Alsof de oorzaak van het lijden niet gewoon in het hier en nu kan liggen. Of beter: in het vermijden daarvan.

Waarom we toch zijn weggegaan bij zoiets prachtigs? Veel verhalen die ik tijdens tempeldiensten hoorde die met een esoterische cliffhanger eindigden maar waarop zelden dieper werd ingegaan. Een toch wat hiërarchische structuur, alsof je letterlijk in een school zat en netjes je beurt moest afwachten. Het bijna aanbidden van oprichter en grootmeester Jan van Rijckenborgh die best mooie boeken schreef die ik zorgvuldig bewaar, maar die ik soms ook een chaoot vind. Het werd me te keurig en te netjes. Zeker voor iemand zoals ik die uit de wereld van Osho komt. Dogmatiek. Alsof ‘sex, drugs and rock and roll’ per definitie niet spiritueel kunnen zijn. Een grapje mocht dan wel, maar het moest wel gepast zijn. En er werd net iets teveel gesproken over ‘de natuur des doods’ zoals het gewone leven wel eens genoemd werd.

Tijdens een tempeldienst werd eens stevig gefulmineerd tegen het werk van Eckhart Tolle, waarop prompt zijn boeken uit hun boekwinkel verdwenen. Toen sloeg de deur dicht voor mij. Jammer. Ik heb nog een uitgebreide brief geschreven waarop ik geen antwoord verwachtte en kreeg. Ook met dankbaarheid voor het hebben mogen meemaken van dit alles.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

3 reacties op “Lectorium Rosicrucianum”

  1. Jack Ruijsbroek zei:

    Wellicht zat je ego in de weg ,misschien?

  2. Maria Mesman zei:

    Ook Osho werd als een heilige vereerd, concludeerde ik in Poona, zoals wolven de leider van de roedel vereren; een volstrekt natuurlijke reactie, waar iedereen zich innerlijk aan kan onttrekken

  3. Mijn ego en ik | Weblog van Satyamo zei:

    […] het daar ook nu onzichtbare goudvlokken terwijl ik dit schrijf. Drie jaar geleden schreef ik een blog over de Rozenkruisers. Ook waarom ik daar weer wegging. Iemand reageerde met de vraag of mijn ego me misschien in de weg […]

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>