Second Life

Date 28 maart 2007

Vorige week heb ik me in de wereld van Second Life gestort. Ik ben nu eenmaal nieuwsgierig naar wat er allemaal met computers wordt gedaan, terwijl ook de wereld van virtual reality me altijd heeft geboeid. Zo stond ik jaren geleden eens ergens in Den Haag met een helm op en een zware handschoen aan om me heen te kijken in een wereld die er helemaal niet was. Als je een beetje spiritueel bloed in je lijf hebt moet je hier natuurlijk niets van hebben, want afgezien van de mogelijke verslaving eraan leidt deze schijnwereld je alleen maar af van het hier en nu, van de bewuste zintuiglijke beleving van en contact met de directe werkelijkheid.

Was het maar zo simpel. Want als dat zo is, geldt dat voor alle spellen. Ook met een potje Monopoly of Risk kun je de wereld om je heen vergeten. Of met het kijken naar een film. Of met het oplossen van een Sudoku. Of met het lezen van een goed boek. Weg met In de ban van de ring en Harry Potter! Bijna alles wat we doen leidt van het hier en nu af. Zo beschouwd moeten we dus ophouden met televisiekijken en lezen omdat ze onze spirituele ontwikkeling tegenhouden. Streng in de leer als we zijn in ons land, mag er geen spel meer gespeeld worden en dienen we alleen te genieten van de frisse buitenlucht, en mogen we ons alleen aarden en gronden in de concrete werkelijkheid van tastbare aarde, water, lucht en vuur om ons heen.

Maar ik ben niet zo streng in de leer, want dan zou je ook kinderen moeten ontmoedigen om hun spelletjes te spelen. Waarin niet alleen de werkelijkheid wat minder serieus wordt genomen zodat iets als relativering kan ontstaan, maar waarin ook ruimte wordt geschapen voor een andere wereld waarin ze helemaal in het hier en nu leven: die van fantasie en sprookjes. Daar komt enthousiasme en inspiratie vandaan, en wat is onze concrete werkelijkheid anders dan een neerslag van ideeën en gedachten uit die andere wereld, van een dagdroom in een al dan niet collectief astraal veld? Wat zijn wij anders dan gedachtespinsels van God? En is de Oosterse religieuze wereld niet doordrenkt van het idee dat alles een spel, maya is? Zo kun je in een virtuele wereld niet alleen leren om in de echte wereld vliegtuigen en auto’s te besturen, maar ook dat de echte wereld eigenlijk onecht is…

Ik dus naar www.secondlife.com. Daar moet je bij het begin beginnen, ofwel eerst jezelf creëren, want je gaat onder een nieuwe naam als een zelfgeschapen poppetje, als avatar, op het beeldscherm door het tweede leven wandelen. Lichaam, hoofd, ogen, oren, neus, mond, kin, torso, benen, huidskleur, gezichtsdetails, make-up, lichaamsdetails, haarkleur, haarstijl, wenkbrauwen, gezichtsbeharing en ogen kun je allemaal naar eigen wens vormgeven, zodat je echt je eigen ideale lichaam kunt scheppen. Je krijgt ook wat basiskleding mee waarvan je de maten en kleuren zelf kunt instellen. Na je gekleed te hebben met een keuze uit hemd, broek, schoenen, sokken, jas, handschoenen, onderhemd, onderbroek en rok kun je verder wat rondkijken op Orientation Island. Als je daar hebt geoefend in onder andere het lopen en vliegen, kun je naar Help Island om te leren van basisbouwstenen, zogenaamde prims, objecten te maken die je allemaal dingen kunt laten doen.

Een heerlijke wereld om eens met mezelf te experimenteren. Wat zal er gebeuren als ik daar nogal uitdagend gekleed ga rondlopen, voor zover ik dat nog ‘gekleed’ mag noemen? Al snel adviseerde een medebewoner me om dat maar niet in First Life te doen, en ik moet toegeven dat ik al een paar potenrammers achter me aan heb gehad. Maar kort daarop sloeg ik een leuk vriendje aan de haak, met wie ik inmiddels Help Island heb verlaten en eindelijk in de ‘echte’ SL-wereld ben gearriveerd. We verkennen die wereld. En elkaar. Ik maak foto’s van hem en van ons. We belanden op Sally Island in een romantische tuin en chatten over van alles en nog wat. Want net zoals ik van vlees en bloed in FL besta, bestaat ook hij in het echt. Beiden laten we onze eigen elektronische ideale zelfbeelden met elkaar spelen. Die avatars gedragen zich heel natuurlijk. Maken zonder dat je het vraagt allemaal gebaartjes. Staan altijd wel een beetje te wiebelen als ze stilstaan. Knipperen met hun ogen, laten haren in de wind wapperen, kijken een beetje in het rond om zich heen.

Gisteren hebben we samen heerlijk gedanst! In SL word je nooit moe, dus we konden er maar niet mee ophouden… Omdat er weinig beperkingen zijn, voel je je daar heerlijk vrij. Hoef je nooit te eten of naar het toilet, en hoef je niet bang te zijn voor agressie omdat je toch niets kan overkomen, omdat je toch onsterfelijk bent. Ja, dat leer ik ook in deze wereld: dat ik eigenlijk onsterfelijk ben! Dit virtuele spel heeft geen bepaald doel of een opdracht. Je hoeft nooit bezig te zijn met het overleven waarmee FL zo doordrenkt is. Zodat er niet meer valt te doen dan dit tweede leven te leven en in te vullen zoals je dat zelf wilt. In SL kun je dingen bedenken en meemaken, waar je in FL een voorbeeld aan kunt nemen! Zo betrapte ik me er onlangs op dat ik bepaalde houdingen en gebaartjes van mijn avatar – die ik nota bene zelf geschapen heb – overnam, zelfs zijn rust uitstraalde en iemand lang en diep in de ogen keek…

Ook de zakenwereld begint SL te ontdekken. ABN Amro opent er haar Financial Centers, en met een zeker wantrouwen zie ik dit soort ontwikkelingen tegemoet. Want zodra de commercie zich ermee gaat bemoeien is de lol er meestal snel van af. Er kan immers reclame worden gemaakt. En er is virtueel geld. De Linden Dollar is niet alleen te koop, maar kan ook verkocht worden voor ‘echt’ geld – hoewel je natuurlijk zou kunnen zeggen dat geld per definitie virtueel is, zeker na het loslaten van de gouden standaard. Zo kun je in SL geld verdienen voor FL, gewoon door dingen te gaan maken en te verkopen, of te handelen in vastgoed. Wellicht zelfs door speculatie, want de koers van de L$ – momenteel zo’n kwart eurocent – is ook aan fluctuatie onderhevig.

Maar toch ben ik niet zo bang dat de commercie SL even onleefbaar zal maken als ze FL heeft gemaakt. Je kunt namelijk alleen maar macht over mensen hebben als ze bang zijn. Zonder angst voor armoede, voor geen dak boven het hoofd te hebben, voor honger en dorst, voor ziekte, uitputting en pijn staan de zakenjongens, religieuze leiders en politici met lege handen. Onsterfelijke mensen zijn niet te chanteren en te manipuleren, maar genieten gewoon van het hier en nu, zonder doel. En zo kunnen we nog heel wat leren van Second Life. Vliegend over eilanden beland je weer zacht verend met beide benen op de grond. Het is een mooie wereld, die alleen daarom al verslavend kan zijn, zodat je wel moet weten hoe lang je gaat spelen, hoe laat je offline gaat. Maar als het zover is heb ik wel het gevoel er iets van meegenomen te hebben. De virtuele wereld is lang niet zo virtueel als ze lijkt!

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

2 reacties op “Second Life”

  1. Richie Lassard zei:

    Ik zag dat deze post uit 2007 is. Ik was benieuwd of je er nog steeds bent, en wat je ervan vindt. Zelf ben ik er vanaf 2006 al. Groeten, Richie Lassard (SL naam)

  2. Satyamo zei:

    Dag Richie. Ja hoor, ik ben er nog steeds! Ik zal je een IM sturen als ik weer in SL ben. Overigens kun je veel van mijn avonturen daar in mijn blogs terugvinden. Je kunt ze filteren door rechts bij de rubrieken Second Life te kiezen.

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>