RFID

11 maart 2008

Vanmiddag kwam er opnieuw zo’n meedoemailtje binnen. Om weer eens mee te doen aan een actie. Het soort oproepen waarbij je maar snel op die-en-die website moet kijken om te zien hoe erg sommige misstanden zijn, waarbij je vervolgens een lijst van protestanten met jouw naam dient te verrijken. Soms laat de schrijver weten dat het zelfs heel erg is als je niet meedoet – een reden temeer om zo’n mailtje linea recta in de prullenbak te mieteren, net zoals ik dat vroeger deed met de mond- en voetgeschilderde kaarten van Removos. Hoewel dit een mailtje was met een hoog hoi doei-gehalte heb ik er toch een uitzondering voor gemaakt. Omdat het over een ontwikkeling ging waarvan de consequenties me doen huiveren. Microchips, die steeds meer met alles worden meegebakken en ons hele leven dreigen te doordringen. In dit geval identificatiechips. Niet alleen in producten, niet alleen in identiteitsbewijzen maar zelfs in dieren en sinds kort ook in mensen.

Voor ons is het allang duidelijk: men probeert de mensen de ID-chip aan te praten op dezelfde manier als men hen de GSM verkocht heeft, door het oproepen van allerlei irrationele angsten, waardoor de mensen ten prooi vallen aan een steeds sterker veiligheidssyndroom. Alsof zelfs iedereen die niks te verbergen heeft zich alles zou moeten laten welgevallen en de klok rond gecontroleerd zou moeten worden. Aldus de intro op de website STOP VeriChip, die ons graag voorlicht over de voordelen, maar vooral over de nadelen van de RFID-chip, ofwel de Radio Frequency IDentification chip. Hele kleine chipjes die bijna onmerkbaar in van alles worden bijverpakt, en dan nog veel kleiner dan wat wel eens ongevraagd uit je kleren en boeken tevoorschijn komt. Die straks zijn verwerkt in het paspoort dat we dan ook verplicht zijn bij ons te dragen. En die onder de naam VeriChip ook een implanteerbare versie heeft.

Handig toch? Kun je eindelijk met een gerust hart gaan zwemmen of zwartrijden zonder dat ouderwetse papier of plastic op zak. Met zo’n chipje in je lijf worden al je boodschappen automatisch bij de kassa afgerekend, gaat het licht meteen aan als je thuiskomt en kun je zomaar de disco binnenwandelen. En ben je in alle omstandigheden altijd te identificeren, zodat je geen risico loopt op een boete van € 50,- omdat je zonder ID betrapt wordt. Overigens mag dat alleen maar als daar een aanleiding voor is, bijvoorbeeld constatering of verdenking van een strafbaar feit, zoals de Bond van ID-weigeraars ons voorlicht. Kennelijk is het geen strafbaar feit om zonder een strafbaar feit te begaan geen ID bij je te hebben, maar dat schijnt zelfs de arm der wet niet altijd te weten.

Een klein nadeel van RFID is natuurlijk dat we onze totale privacy prijsgeven. Zoals Albert Heijn nu al via onze bonuskaarten precies weet wat we allemaal kopen, is straks gewoon alles van ons te traceren. Het betekent het einde van onze vrijheid. Wat vond ik het vroeger heerlijk om helemaal onbereikbaar in Spanje vakantie te vieren! Zonder mobieltje, zonder e-mail, helemaal onbereikbaar! Dat was de ultieme vrijheid! Door niemand gevolgd worden en – misschien nog belangrijker – door niemand gevolgd kunnen worden! Voor dat gevoel van vrijheid is niet echt een rationele verklaring te vinden, want vrijheid is een gevoel dat verdwijnt als je weet dat je mogelijk bespied wordt. Zoals ik soms wat kwaad wil worden als ik op straat in het donker langs een auto zonder lichten loop, waar dan mensen in blijken te zitten. Zoals de mens recht heeft op lichamelijke integriteit, zou er ook een geestelijke integriteit moeten zijn, wat dan neerkomt op verschoond blijven van andermans gespied, en op het recht om alleen te zijn.

De overheid promoot zichzelf als mega-stalker, en het is voor duizend procent terecht dat mensen zich daar druk over maken. In onze jeugd hebben we nooit durven geloven dat het Big brother watches you ooit bewaarheid zou worden, zo onzinnig was het. En toch is het zo ver gekomen. Ook omdat we goedgelovig waren, en veel verhalen hierover negeerden omdat ze te gek voor woorden waren. Nu worden wij wakker. Marcel Messing dondert ons genadeloos het bed uit met zijn boek Worden wij wakker? dat extra leven is ingeblazen door de website Wij worden wakker. Daar worden we voorgelicht over van alles waarmee de mensheid wordt gemanipuleerd en beheerst. Het gaat niet allen over chips, maar ook over bijvoorbeeld de Bilderberggroep en de Codex Alimentarius, over H.A.A.R.P. en chemtrails. Ondanks de bijgeleverde lichtmeditatie en gnostieke teksten word je daar niet vrolijk van. Althans ik niet. Jammer dat Marcel Messing meer angst dan wijsheid zaait, waardoor ik toch een beetje met scheve ogen kijk naar deze spirituele priester. Wat niet wegneemt dat we deze perfide werkelijkheid onder ogen moeten zien en zijn boek daarvoor zonder meer nuttig is.

Morgen moet ik mijn nieuwe ID ophalen op het gemeentehuis. Maar er is storm voorspeld, dus ik wacht er nog even mee. Volgens mij kun je zonder identiteit ook heel goed leven. Mijn ID.