Parallelle universa

Date 25 september 2012

Het afgelopen weekend bij Piet en Mary in Leiderdorp doorgebracht. Ja, bij de Piet me in 1980 geholpen heeft aan mijn computerverslaving, zodat ik tot diep in de nacht met zijn TRS-80 zat te knutselen op een groen beeldschermpje waarop 25 regels van 80 tekens konden staan. Ook nu staat zijn huis nog vol met computers en diverse randapparatuur in diverse smaken. Een leven is te kort om alles te doen wat je leuk vindt – daar zijn we het over eens – dus wil ik toch nog een paar keer incarneren voordat ik verlicht in het niets opga. Wat we ook leuk vinden is astronomie, zodat we op zijn raambrede beeldscherm nog eens gekeken hebben naar een uitzending op 17 mei van De wereld draait door met Robbert Dijkgraaf: De oerknal: 13,7 miljard jaar in 45 minuten. In de Amsterdamse Koepelkerk geeft hij een heel levendig college over het ontstaan van ons heelal.

Uiteindelijk is ons heelal ontstaan uit een tennisbal compacte materie, waarmee geïllustreerd is hoe leeg alles om ons heen eigenlijk moet zijn. Op de vraag wat er dan vóór de oerknal was, antwoordt hij dat ons universum wellicht ontstaan is als een baby-universum uit een keten van andere universa. Ons heelal is dan niet het enige, maar we zijn erin gevangen en kunnen er niet uit. Gelukkig is ons heelal groot genoeg om daar geen claustrofobie van op te lopen, maar ik heb het er wel moeilijk mee dat er buiten dit ‘alles’, zoals ik het heelal begrepen heb, nog een ander ‘alles’ is. Kennelijk moet ik ‘heelal’ eigenlijk lezen als de verzameling van melkwegstelsels die uit onze oerknal zijn ontsproten. En heeft het met zwaartekracht te maken dat we daaruit niet kunnen ontsnappen.

Ik vraag me af of dat waar is. Dijkgraaf illustreert ons gevangen zijn met de scène uit The Truman Show waar Truman uiteindelijk toch uit zijn schijnwereld ontsnapt omdat zijn boot tegen een decor van wolken botst. Zo hobbel ik ook in mijn gefantaseerde ruimtevaartuigje steeds verder en verder tussen wolken van donkere materie het heelal in, af en toe corrigerend voor zwaartekracht omdat ik anders na zo’n yottameter gereisd hebben weer op de aarde beland, en dat was niet de bedoeling. Af en toe een beetje bijsturen dus, zodat ik na ontelbare incarnaties die andere universa tegenkom. Met kloppend hart, want ik ben wel benieuwd of dat nu die parallelle universa zijn waarover je vaak hoort.

Het meest ben ik geboeid door het idee dat er oneindig veel parallelle universa bestaan waarin alle mogelijkheden een eigen werkelijkheid hebben. Daar ben ik in een ander universum op de verkeerde trein gestapt, heb ik in weer een ander universum een ander beroep gekozen en ben ik in opnieuw een ander universum de popmusicus die ik vaak heb willen zijn. Elk moment kan een leven een andere kant uitgaan, en zo is er een oneindig aantal mogelijkheden. Maar omdat het aantal universa ook oneindig is past dat wel. ‘Alles gebeurt altijd overal tegelijk,’ noemde ik dat vroeger. ‘En ook niet,’ moest ik er later aan toevoegen. Als dit zo is zijn fantasieën en dromen niets anders dan contact met een andere, heel reële werkelijkheid. En als je dit weet stopt alle heimwee en verlangen omdat alles er allang is.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

2 reacties op “Parallelle universa”

  1. Peter Woninck op Facebook zei:

    Het verhaal van de oerknal doet mij denken aan “”Waren de goden kosmonauten van Von Däniken” Intelligente buitenaardse wezens die in het verleden de aarde hebben bezocht en hier ook kennis zouden hebben achter gelaten. Vraag is dan waar deze buitenaardse wezens hun kennis weer vandaan hadden.

  2. Peter Woninck op Facebook zei:

    Voor de liefhebbers : http://www.youtube.com/watch?v=h0v2k9cjjYA

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>