De mens als matroesjka

Date 6 februari 2015

Zowel in De Kaarsvlam als Koorddanser schreef ik over de mens als matroesjka. Je weet wel: van die Russische houten poppetjes die allemaal in elkaar zitten. Ik vind dat een mooi beeld van hoe de mens in elkaar zit. In de spirituele wereld wordt vaak gezegd dat een mens meerdere lichamen heeft: naast het fysieke lichaam is er bijvoorbeeld een etherisch lichaam, een astraal lichaam, een mentaal lichaam en ga zo maar door. Op plaatjes worden deze voor het gewone oog onzichtbare fijnstoffelijke lichamen vaak weergegeven als kleurige omhulsels van het fysieke lichaam, bij voorkeur van rood naar violet. En hoe groter het omhulsel, hoe fijnstoffelijker het is. Dit geheel van wat ook wel voertuigen worden genoemd wordt bij elkaar gehouden door de chakra’s.

In deze matroesjka is het meest verharde poppetje het materiële lichaam dat helemaal binnenin zit, en de poppetjes eromheen zijn niet alleen steeds groter, maar ook steeds ijler en spiritueler. Die worden ook wel hogere lichamen of aura’s genoemd, en sommige mensen zeggen die ook te kunnen zien, terwijl deze ook met Kirlianfotografie zichtbaar gemaakt zouden zijn. Omdat je in de spirituele wereld geacht wordt je met het hogere bezig te houden, moet je dus verder gaan kijken dan je fysieke neus lang is en je bewustzijn niet moeten beperken tot je materiële aanwezigheid. Je bent veel méér dan je lichaam. Bewustzijnsverruiming betekent dat je je niet alleen met het fysieke lichaam identificeert, maar ook met fijnstoffelijker lichamen.

Naarmate je vordert op het pad word je letterlijk steeds groter. De grens van jezelf is niet meer je huid maar ligt veel verder. Zo lag ik in de jaren tachtig ooit heel ontspannen in bed en was ik opeens een bol geworden met een diameter van zo’n twee meter. Heerlijk was dat. En zo ontzettend gemakkelijk dat ik er rustig weer uit kon springen om het later nog eens te ervaren. Nooit meer gelukt na die tijd. Te gemakkelijk kennelijk. Ontspannen is moeilijker dan je denkt. Ja, eigenlijk is dat iets dat je helemaal niet kan omdat elke poging ertoe spanning veroorzaakt. Het is dan immers het ik of ego dat zich wil ontspannen, terwijl dat zelf juist uit spanning bestaat. Oppervlaktespanning noemde ik dat vaak, gehecht als het is aan onderscheid tussen jezelf en de rest van de wereld.

Verwarrend is dat spiritualiteit vaak geassocieerd wordt met een weg naar binnen, terwijl het eigenlijk een weg naar buiten is. In de alternatieve wereld gaat het vaak om aarden, je kern zoeken, je wezen ontdekken, diep in jezelf duiken. Maar zoek je dan niet juist in de verkeerde richting? Ligt het niet meer voor de hand om dat allemaal los te laten? Dat hoeft niet te betekenen dat je niets meer met het lagere grofstoffelijke te maken wil hebben. Integendeel: het is juist een uitbreiding van je bewustzijn waarbij je steeds ruimer en ijler wordt. Net zolang tot je zo fijnstoffelijk bent geworden dat je eigenlijk alleen maar uit leegte bestaat en als een Niets bent opgegaan in het Al. Maar dan wel bewust. En hoewel ik niet kan garanderen deze toestand nog in dit leven te bereiken, wil dat niet zeggen dat ik twijfel aan dit pad van niet-zelfrealisatie.

  • Facebook
  • Twitter
  • NuJIJ
  • Print
  • PDF
  • Add to favorites

Reageer

XHTML: Je kan deze tags gebruiken: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>